display result search
- 537
- 1000
- 1000
- 1000
تاریخ بعثت و عصر ظهور، جلسه پنجاه و یکم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «تاریخ بعثت و عصر ظهور»، جلسه پنجاه و یکم، سال 1401
در شب قدر تا اذان صبح هر لحظه می‌شود درِ خانۀ خدا رفت، گاهی با یک دعا می‌توانیم تحولاتی در زندگی خودمان بلکه در عالم، رقم بزنیم. ضمن اینکه فضیلت روز قدر هم مانند شب قدر است و اهمیت روز قدر هم کم نیست .
پیامبر اکرم(ص) می‌خواستند قدرت را از زورگویان بگیرند و در میان مردم پخش کنند و ضعف را در میان مردم از بین ببرند. این مسیر تکاملی دین ما است که در این پروژۀ پیغمبر شرکت کنیم. یعنی هر کسی می‌خواهد به خدا مقرّب بشود باید بیاید در این پروژۀ پیغمبر شرکت کند و مشارکت داشته باشد، یعنی خودش را از استضعاف بیرون بکشد، دغدغه داشته باشد که قدرت در جامعه کجا می‌رود، در مقابل مستکبران بایستد و مشارکت کند برای اینکه قدرت از آنها گرفته بشود و بین مردم توزیع بشود. امر به معروف و نهی از منکر یکی از اسامی همین حرکت است. تعاون و همیاری در روایتی که در جلسۀ قبل از امیرالمؤمنین علی(ع) خواندم نیز بر این قصه دلالت دارد.
اما این طرح کامل نمی‌شود تا زمانی که ما به قدرت ولیّ خدا بپردازیم و ببینیم ولیّ خدا در این میانه چه جایگاهی دارد؟ قدرت بین مردم پخش می‌شود، ولیّ خدا هم باید قدرت داشته باشد یا نه؟ بله؛ مردم با نصرت‌شان نسبت به ولیّ خدا، و با بصیرت‌شان نسبت به رهنمودهای ولیّ خدا، و با قدرتِ خودشان به ولیّ خدا قدرت می‌دهند. ولیّ خدا نه با زور پول، نه با زور اسلحه و نه با زور قانون حکومت نخواهد کرد؛ او با قدرت سرمایۀ اجتماعی که بین مردم دارد یعنی اعتماد و احترامی که مردم -البته با همبستگی- برای ولیّ خدا دارند حکومت می‌کند.
ما باید به امام‌زمان(عج) قدرت بدهیم؛ اگر ما به او احترام بگذاریم، اگر نخبگان جامعه‌مان به یک اشارۀ او حرکت کنند، ولیّ خدا قدرت پیدا می‌کند. اگر مردم منویّات امیرالمؤمنین علی(ع) را می‌فهمیدند -که در واقع فریادهای امیرالمؤمنین(ع) بود- و به سهولت اطاعت می‌کردند، باعث قدرت امیرالمؤمنین(ع) می‌شدند. ولیّ خدا حرکت مردم را برای قدرت‌گرفتن سامان می‌دهد. وقتی ولیّ خدا قدرت داشته باشد به مردم قدرت می‌دهد.
جامعه‌ای قدرتمند است که حاکم آن جامعه-که ولیّ خداست- از اعتماد مردم، از نصرت مردم، از فهم مردم و از عشق مردم قدرت گرفته باشد. قدرت ولیّ خدا به جاسوس‌فرستادن نیست. بعضی‌ها می‌گویند امیرالمؤمنین علی(ع) گاهی در جبهۀ دشمن یا در میان خودی‌ها جواسیسی را می‌فرستاد، یعنی کسانی را می‌گذاشت که به او خبر بدهند... باید گفت که این نشانۀ قدرت نیست، و الا آن اتفاقات بد در حکومت حضرت نمی‌افتاد. طبق آیۀ قرآن که قرائت خواهیم کرد، ولیّ خدا اصلاً نباید نیاز داشته باشد که برای مسئولان‌اش مراقب بگذارد. آیا مقام معظم رهبری نیاز داشت بالای سر سردار سلیمانی و شهید حججی مراقب بگذارد که کم نگذارد؟ آیا امام خمینی نیاز داشت بالای سر شهید ابراهیم هادی، شهید همّت، شهید باکری، شهید بروجردی، شهید متوسلیان و... بپا بگذارد!؟ امیرالمؤمنین علی(ع) نیاز داشت چون برخی از افرادش کسانی مثل «زیاد بن ابیه» بود.
در شب قدر تا اذان صبح هر لحظه می‌شود درِ خانۀ خدا رفت، گاهی با یک دعا می‌توانیم تحولاتی در زندگی خودمان بلکه در عالم، رقم بزنیم. ضمن اینکه فضیلت روز قدر هم مانند شب قدر است و اهمیت روز قدر هم کم نیست .
پیامبر اکرم(ص) می‌خواستند قدرت را از زورگویان بگیرند و در میان مردم پخش کنند و ضعف را در میان مردم از بین ببرند. این مسیر تکاملی دین ما است که در این پروژۀ پیغمبر شرکت کنیم. یعنی هر کسی می‌خواهد به خدا مقرّب بشود باید بیاید در این پروژۀ پیغمبر شرکت کند و مشارکت داشته باشد، یعنی خودش را از استضعاف بیرون بکشد، دغدغه داشته باشد که قدرت در جامعه کجا می‌رود، در مقابل مستکبران بایستد و مشارکت کند برای اینکه قدرت از آنها گرفته بشود و بین مردم توزیع بشود. امر به معروف و نهی از منکر یکی از اسامی همین حرکت است. تعاون و همیاری در روایتی که در جلسۀ قبل از امیرالمؤمنین علی(ع) خواندم نیز بر این قصه دلالت دارد.
اما این طرح کامل نمی‌شود تا زمانی که ما به قدرت ولیّ خدا بپردازیم و ببینیم ولیّ خدا در این میانه چه جایگاهی دارد؟ قدرت بین مردم پخش می‌شود، ولیّ خدا هم باید قدرت داشته باشد یا نه؟ بله؛ مردم با نصرت‌شان نسبت به ولیّ خدا، و با بصیرت‌شان نسبت به رهنمودهای ولیّ خدا، و با قدرتِ خودشان به ولیّ خدا قدرت می‌دهند. ولیّ خدا نه با زور پول، نه با زور اسلحه و نه با زور قانون حکومت نخواهد کرد؛ او با قدرت سرمایۀ اجتماعی که بین مردم دارد یعنی اعتماد و احترامی که مردم -البته با همبستگی- برای ولیّ خدا دارند حکومت می‌کند.
ما باید به امام‌زمان(عج) قدرت بدهیم؛ اگر ما به او احترام بگذاریم، اگر نخبگان جامعه‌مان به یک اشارۀ او حرکت کنند، ولیّ خدا قدرت پیدا می‌کند. اگر مردم منویّات امیرالمؤمنین علی(ع) را می‌فهمیدند -که در واقع فریادهای امیرالمؤمنین(ع) بود- و به سهولت اطاعت می‌کردند، باعث قدرت امیرالمؤمنین(ع) می‌شدند. ولیّ خدا حرکت مردم را برای قدرت‌گرفتن سامان می‌دهد. وقتی ولیّ خدا قدرت داشته باشد به مردم قدرت می‌دهد.
جامعه‌ای قدرتمند است که حاکم آن جامعه-که ولیّ خداست- از اعتماد مردم، از نصرت مردم، از فهم مردم و از عشق مردم قدرت گرفته باشد. قدرت ولیّ خدا به جاسوس‌فرستادن نیست. بعضی‌ها می‌گویند امیرالمؤمنین علی(ع) گاهی در جبهۀ دشمن یا در میان خودی‌ها جواسیسی را می‌فرستاد، یعنی کسانی را می‌گذاشت که به او خبر بدهند... باید گفت که این نشانۀ قدرت نیست، و الا آن اتفاقات بد در حکومت حضرت نمی‌افتاد. طبق آیۀ قرآن که قرائت خواهیم کرد، ولیّ خدا اصلاً نباید نیاز داشته باشد که برای مسئولان‌اش مراقب بگذارد. آیا مقام معظم رهبری نیاز داشت بالای سر سردار سلیمانی و شهید حججی مراقب بگذارد که کم نگذارد؟ آیا امام خمینی نیاز داشت بالای سر شهید ابراهیم هادی، شهید همّت، شهید باکری، شهید بروجردی، شهید متوسلیان و... بپا بگذارد!؟ امیرالمؤمنین علی(ع) نیاز داشت چون برخی از افرادش کسانی مثل «زیاد بن ابیه» بود.
تاکنون نظری ثبت نشده است