- 920
- 1000
- 1000
- 1000
تاریخ بعثت و عصر ظهور، جلسه ششم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «تاریخ بعثت و عصر ظهور»، جلسه ششم، سال 1400
ما باید بعثت نبوی را دقیق بشناسیم. اینکه تصور که جامعۀ مکّه کاملاً سیاه بودند، اشتباه است و آنوقت ما که خودمان را کاملاً سیاه نمیبینیم، مثلاً خودمان را سفید، یا خاکستری میبینیم و میگوییم «ما منتظران امامزمان(ع) خیلی با مردم مکّه فرق میکنیم، آنها که در مقابل پیغمبر ایستادند، کاملاً سیاه بودند...» در حالیکه اینطور نیست و آنها هم خاکستری بودند، آنها هم بخشیشان حتی سفید بودند اما کارشان بهجایی رسید که در مقام کشتن پیغمبر برآمدند، پس ما بترسیم از خودمان.
وقتی که خوبها یا مدّعیان خوبی، میآیند با پیامبر مقابله میکنند، ما باید حساب دستمان بیاید و مراقب باشیم ما که مدّعی خوبی هستیم، با امام زمان مقابله نکنیم. درست است؟ این خیلی قابل تأمل است. مقدمهسازی فرج، مقدمهسازی ظهور، باید با مطالعۀ دقیق جریان بعثت و جاهلیت قبل از بعثت و درگیریِ آنها با پیغمبر اکرم(ص) باشد. شناختن ظهور امامزمان(ع) که چه اتفاقی خواهد افتاد؟ چه مخالفتهایی احیاناً با ایشان میشود؟ و ما قبل از ظهور چهکار باید بکنیم، این منوط است به اینکه ما برگردیم ببینیم چه اتفاقی در بعثت افتاد؟
البته فعلاً نمیخواهیم دربارۀ ظهور امامزمان(ع) صحبت کنیم، لذا برمیگردیم به داستان بعثت. در ماجرای بعثت، اینها زمینههای دینی داشتند. خدا را به عنوان خالق قبول داشتند. مثلاً اصطلاح «باسمکَ اللَّهُمَّ» عبارتی بود که آنها وقتی میخواستند شروع کنند از این عبارت استفاه میکردند. یعنی بهجای بسم الله الرحمن الرحیم میگفتند «باسمکَ اللَّهُمَّ» که البته خیلی قشنگ است. وقتی پیامبر آمد «الرحمن الرحیم» را هم به آن اضافه کرد.
وقتی آنها تا حدی مذهبی هستند، تا حدی عبادت میکنند، تا حدی احکام زندگیشان درست است و اگر هم تحریف شده باز هم یک دینی است که تحریف شده و بیدینی محض نیست. اگر اینطوری هستند باید علیالقاعده از پیامبر(ص) استقبال کنند؛ ولی مخالفت میکنند. خب این مخالفت آیا مخالفت دو تا دین با همدیگر بوده یا مخالفت سیاسیون با دین پیامبر بوده است؟ من میخواهم به شما اطمینان بدهم که علت مخالفت آنها فقط سیاسی بوده است. و در آیات قرآن هم این دیده میشود.
مخالفت فرعون با موسی، مخالفت سیاسی بود یا مخالفت دینی بود؟ فرعون زور و قدرت داشت و میگفت «موسی میخواهد قدرت من را بگیرد» پس برویم موسی و یارانش را بزنیم. وقتی فرعون با موسی در میافتد، این درگیری بهخاطر دین نیست بلکه بهخاطر قدرت است. خداوند متعال به حضرت موسی فرمود: «اذْهَبْ إِلى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى»؛ برو به سوی فرعون که او طغیان کرده است. حالا این را داشته باشید تا برویم سراغ بعثت پیامبر(ص).
در آن شب اول که خدا آیه نازل کرد، به رسول مکرّم اسلام چه فرمود؟ در همان اوّلین آیات، میفرماید: «إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى»؛ انسان طغیان میکند تا خود را مستغنی میبیند. در واقع دارد به رسول خدا میفرماید «به مقابله با طغیان برو و طغیانکنندهها را مهار کن» و طغیان هم جنبۀ سیاسی دارد.
در آیۀ دیگری از قرآن، میفرماید هر پیغمبری را فرستادیم، این دوتا کلمه را در کنار همدیگر ذکر کرد: عبادت کنید خدا را و اجتناب کنید از طاغوت. «وَ لَقَدْ بَعَثْنا فی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوت» (نحل/36) دوباره میبینید بار سیاسی کاملاً آشکار میشود.
کلمۀ «اجتناب از طاغوت» کاملاً یک بحث سیاسی است، دربارۀ این کلمه ما باید بعداً صحبت کنیم، اینکه میفرماید «مردم از طاغوت، اجتناب کنند» یعنی چه؟ مگر مردم اجتناب ندارند از طاغوت؟ مگر مردم کوتاه میآیند در مقابل طاغوت؟ بگذارید بعداً دربارۀ این موضوع صحبت بکنیم.
همینجا چون بحث «طاغوت» و طغیان و فرعونها و مبارزۀ پیامبران با آنها مطرح شد که بُعد سیاسی دین میشود، این نکته را هم عرض کنم: آیةالکرسی را همۀ ما بلد هستیم، مادرهای ما این را برایمان میخواندند و به ما یاد دادند. شاید تنها آیاتی باشد که بیشترین سفارشها برای خواندنش شده است در آیۀ دوم آیتالکرسی میفرماید: «فَمَن یَکْفُرْ بِالطَّغُوتِ» کسانی که به طاغوت کافر شدند، بعد میفرماید «وَ یُؤْمِن بِالله» و به خدا ایمان آوردند. یعنی کسی که اول به طاغوت، کافر بشود و بعد به خدا ایمان بیاورد، او به عروة الوثقی حق چنگ زده است. «فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انفِصَامَ لَهَا»
ما باید بعثت نبوی را دقیق بشناسیم. اینکه تصور که جامعۀ مکّه کاملاً سیاه بودند، اشتباه است و آنوقت ما که خودمان را کاملاً سیاه نمیبینیم، مثلاً خودمان را سفید، یا خاکستری میبینیم و میگوییم «ما منتظران امامزمان(ع) خیلی با مردم مکّه فرق میکنیم، آنها که در مقابل پیغمبر ایستادند، کاملاً سیاه بودند...» در حالیکه اینطور نیست و آنها هم خاکستری بودند، آنها هم بخشیشان حتی سفید بودند اما کارشان بهجایی رسید که در مقام کشتن پیغمبر برآمدند، پس ما بترسیم از خودمان.
وقتی که خوبها یا مدّعیان خوبی، میآیند با پیامبر مقابله میکنند، ما باید حساب دستمان بیاید و مراقب باشیم ما که مدّعی خوبی هستیم، با امام زمان مقابله نکنیم. درست است؟ این خیلی قابل تأمل است. مقدمهسازی فرج، مقدمهسازی ظهور، باید با مطالعۀ دقیق جریان بعثت و جاهلیت قبل از بعثت و درگیریِ آنها با پیغمبر اکرم(ص) باشد. شناختن ظهور امامزمان(ع) که چه اتفاقی خواهد افتاد؟ چه مخالفتهایی احیاناً با ایشان میشود؟ و ما قبل از ظهور چهکار باید بکنیم، این منوط است به اینکه ما برگردیم ببینیم چه اتفاقی در بعثت افتاد؟
البته فعلاً نمیخواهیم دربارۀ ظهور امامزمان(ع) صحبت کنیم، لذا برمیگردیم به داستان بعثت. در ماجرای بعثت، اینها زمینههای دینی داشتند. خدا را به عنوان خالق قبول داشتند. مثلاً اصطلاح «باسمکَ اللَّهُمَّ» عبارتی بود که آنها وقتی میخواستند شروع کنند از این عبارت استفاه میکردند. یعنی بهجای بسم الله الرحمن الرحیم میگفتند «باسمکَ اللَّهُمَّ» که البته خیلی قشنگ است. وقتی پیامبر آمد «الرحمن الرحیم» را هم به آن اضافه کرد.
وقتی آنها تا حدی مذهبی هستند، تا حدی عبادت میکنند، تا حدی احکام زندگیشان درست است و اگر هم تحریف شده باز هم یک دینی است که تحریف شده و بیدینی محض نیست. اگر اینطوری هستند باید علیالقاعده از پیامبر(ص) استقبال کنند؛ ولی مخالفت میکنند. خب این مخالفت آیا مخالفت دو تا دین با همدیگر بوده یا مخالفت سیاسیون با دین پیامبر بوده است؟ من میخواهم به شما اطمینان بدهم که علت مخالفت آنها فقط سیاسی بوده است. و در آیات قرآن هم این دیده میشود.
مخالفت فرعون با موسی، مخالفت سیاسی بود یا مخالفت دینی بود؟ فرعون زور و قدرت داشت و میگفت «موسی میخواهد قدرت من را بگیرد» پس برویم موسی و یارانش را بزنیم. وقتی فرعون با موسی در میافتد، این درگیری بهخاطر دین نیست بلکه بهخاطر قدرت است. خداوند متعال به حضرت موسی فرمود: «اذْهَبْ إِلى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى»؛ برو به سوی فرعون که او طغیان کرده است. حالا این را داشته باشید تا برویم سراغ بعثت پیامبر(ص).
در آن شب اول که خدا آیه نازل کرد، به رسول مکرّم اسلام چه فرمود؟ در همان اوّلین آیات، میفرماید: «إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى»؛ انسان طغیان میکند تا خود را مستغنی میبیند. در واقع دارد به رسول خدا میفرماید «به مقابله با طغیان برو و طغیانکنندهها را مهار کن» و طغیان هم جنبۀ سیاسی دارد.
در آیۀ دیگری از قرآن، میفرماید هر پیغمبری را فرستادیم، این دوتا کلمه را در کنار همدیگر ذکر کرد: عبادت کنید خدا را و اجتناب کنید از طاغوت. «وَ لَقَدْ بَعَثْنا فی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوت» (نحل/36) دوباره میبینید بار سیاسی کاملاً آشکار میشود.
کلمۀ «اجتناب از طاغوت» کاملاً یک بحث سیاسی است، دربارۀ این کلمه ما باید بعداً صحبت کنیم، اینکه میفرماید «مردم از طاغوت، اجتناب کنند» یعنی چه؟ مگر مردم اجتناب ندارند از طاغوت؟ مگر مردم کوتاه میآیند در مقابل طاغوت؟ بگذارید بعداً دربارۀ این موضوع صحبت بکنیم.
همینجا چون بحث «طاغوت» و طغیان و فرعونها و مبارزۀ پیامبران با آنها مطرح شد که بُعد سیاسی دین میشود، این نکته را هم عرض کنم: آیةالکرسی را همۀ ما بلد هستیم، مادرهای ما این را برایمان میخواندند و به ما یاد دادند. شاید تنها آیاتی باشد که بیشترین سفارشها برای خواندنش شده است در آیۀ دوم آیتالکرسی میفرماید: «فَمَن یَکْفُرْ بِالطَّغُوتِ» کسانی که به طاغوت کافر شدند، بعد میفرماید «وَ یُؤْمِن بِالله» و به خدا ایمان آوردند. یعنی کسی که اول به طاغوت، کافر بشود و بعد به خدا ایمان بیاورد، او به عروة الوثقی حق چنگ زده است. «فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انفِصَامَ لَهَا»
تاکنون نظری ثبت نشده است