display result search
سخنرانی از حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «قرن گذشته قرن فریب بشریت بود»، سال 1401
اضطرار ابتدا یک درک است. ابتدائا یک اتفاقی است که در اندیشه انسان ها باید رخ دهد. انسان ها از نظر روحی نمی توانند مضطر حقیقی بشوند مگر اینکه از نظر فکری به این اضطرار رسیده باشند. اگر ما به اضطرار برسیم بسیاری از مقدمات ظهور و بلکه تمام آن به دلائل متعدد فراهم شده است.
الآن ما در موقعیتی هستیم که می توانیم یک قرن گذشته را مورد مطالعه و ارزیابی قرار دهیم. این صد سال نه آنچنان طولانی است که با جزئیات از آن خبر نداشته باشیم و نه آنچنان کم حادثه و کم درس و کم عبرت است که برای آینده ما چراغ روشن نباشد. ما باید با تحلیلی از گذشته باید ببینیم که به این اضطرار رسیده ایم یا نه.
خیلی ها فکر می کنند که باید مضطر بشویم و دعا کنیم، صرفا یک اتفاق معنوی و احساسی و روحی است و ابدا این طور نیست. بلکه باید به این نتیجه برسیم که بگوییم خوب فکر کرده ام و دیده ام راهی به جز ظهور نیست. این خوب فکر کردن ما را به اضطرار و اشک و آه و انابه برساند. اگر ما به اضطرار برسیم، خیلی از مقدمات ظهور فراهم شده است.
دنیا در حال تغییر است. کسی دیگر امروز دنیا را دنیای با ثباتی نمی داند. بعد از حدود صد سال، که آرمان ها و ایده هایی مطرح می شد، الآن به بطلان همه آنها رسیده ایم. الآن اندشمندان و نظریه پردازان دنیا در یک سکوت به سر می برند.
ظهور زمان نشان دادن حقیقت به عالم هستی و جهان بشریت است و نه زمان بحث کردن برای حقانیت راه درست.
اضطرار ابتدا یک درک است. ابتدائا یک اتفاقی است که در اندیشه انسان ها باید رخ دهد. انسان ها از نظر روحی نمی توانند مضطر حقیقی بشوند مگر اینکه از نظر فکری به این اضطرار رسیده باشند. اگر ما به اضطرار برسیم بسیاری از مقدمات ظهور و بلکه تمام آن به دلائل متعدد فراهم شده است.
الآن ما در موقعیتی هستیم که می توانیم یک قرن گذشته را مورد مطالعه و ارزیابی قرار دهیم. این صد سال نه آنچنان طولانی است که با جزئیات از آن خبر نداشته باشیم و نه آنچنان کم حادثه و کم درس و کم عبرت است که برای آینده ما چراغ روشن نباشد. ما باید با تحلیلی از گذشته باید ببینیم که به این اضطرار رسیده ایم یا نه.
خیلی ها فکر می کنند که باید مضطر بشویم و دعا کنیم، صرفا یک اتفاق معنوی و احساسی و روحی است و ابدا این طور نیست. بلکه باید به این نتیجه برسیم که بگوییم خوب فکر کرده ام و دیده ام راهی به جز ظهور نیست. این خوب فکر کردن ما را به اضطرار و اشک و آه و انابه برساند. اگر ما به اضطرار برسیم، خیلی از مقدمات ظهور فراهم شده است.
دنیا در حال تغییر است. کسی دیگر امروز دنیا را دنیای با ثباتی نمی داند. بعد از حدود صد سال، که آرمان ها و ایده هایی مطرح می شد، الآن به بطلان همه آنها رسیده ایم. الآن اندشمندان و نظریه پردازان دنیا در یک سکوت به سر می برند.
ظهور زمان نشان دادن حقیقت به عالم هستی و جهان بشریت است و نه زمان بحث کردن برای حقانیت راه درست.
تاکنون نظری ثبت نشده است