display result search
- 1245
- 1000
- 1000
- 1000
شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه، جلسه چهارم
سخنرانی حجت الاسلام محمد رضایی تهرانی با موضوع "شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه"، جلسه چهارم، سال 1400
ماه شعبان، دومین میقات ورودی به ماه رمضان است. هر کسی بهره اش در ماه رمضان به قدر کسب آمادگی در ماه رجب و ماه شعبان است. روزهای ماه رجب و ماه شعبان و ادعیه ها و مناجات های توحیدی این دو ماه، زمینه ساز ورود انسان با کسب آمادگی بیشتر و بهره بیشتر به ماه مبارک رمضان است. در ماه شعبان مناجات شعبانیه در اوج ارتباط بنده با خداست. این مناجات لبریز از معارف الهی است که امیرالمومنین علیه السلام انشاء کرده‌اند و سایر ائمه هم همگی بر تلاوت آن اهتمام داشتند. شاید در بین ادعیه و مناجات های ائمه، دیگر مناجات و دعایی نداشته باشیم که این تعبیر در موردش آمده باشد که امیرالمومنین و یازده فرزندش این مناجات را می خواندند.
بحث نخست در مورد معرفی و شناخت جایگاه واسطه فیض بود. بحث دوم در مورد ادب ورود به مناجات و بیان تفاوت های دعا، ندا و مناجات بود. بحث سوم در مورد حالاتی که انسان باید در مناجات داشته باشد و خواندیم که خدایا من از غیر تو بریده ام و به سوی تو فرار کرده ام. هر چقدر انسان از غیر خدا بیشتر جدا شود، اتصالش به حق تا حالا بیشتر می‌شود و بهره اش بیشتر است. پایان مناجات هم با همین بیان دنبال می‌شود و می‌فرماید: «الهی هب لی کمال الانقطاع الیک. خدایا به من کمال انقطاع به سوی خودت را عنایت کن.» یعنی اگر انقطاع به حق‌تعالی، صد درجه داشته باشد، من بهترین درجه را می خواهم. این به معنای عدم انجام وظیفه نیست، بلکه به معنای این است که در عین حال که من برنامه ریزی دارم ولی در هیچ لحظه‌ای غیر از خدا را نمی بینم. تفاوت انسان ملحد و موحد در این است که کافر خدا را نمی بیند. ولی مومن، اسباب همه چیز را در خدا می بیند. خدا اگر بخواهد آب رفع عطش می‌کند. ولی اگر خدا بخواهد آب هم رفع عطش نمی کند. مناجات شعبانیه به ما این درس بزرگ را می‌دهد، که در مسیر حرکت زندگی، در عین حال داشتن برنامه ریزی لازم، ولی در هیچ محوری غیر از خدا را نبینیم.
ماه شعبان، دومین میقات ورودی به ماه رمضان است. هر کسی بهره اش در ماه رمضان به قدر کسب آمادگی در ماه رجب و ماه شعبان است. روزهای ماه رجب و ماه شعبان و ادعیه ها و مناجات های توحیدی این دو ماه، زمینه ساز ورود انسان با کسب آمادگی بیشتر و بهره بیشتر به ماه مبارک رمضان است. در ماه شعبان مناجات شعبانیه در اوج ارتباط بنده با خداست. این مناجات لبریز از معارف الهی است که امیرالمومنین علیه السلام انشاء کرده‌اند و سایر ائمه هم همگی بر تلاوت آن اهتمام داشتند. شاید در بین ادعیه و مناجات های ائمه، دیگر مناجات و دعایی نداشته باشیم که این تعبیر در موردش آمده باشد که امیرالمومنین و یازده فرزندش این مناجات را می خواندند.
بحث نخست در مورد معرفی و شناخت جایگاه واسطه فیض بود. بحث دوم در مورد ادب ورود به مناجات و بیان تفاوت های دعا، ندا و مناجات بود. بحث سوم در مورد حالاتی که انسان باید در مناجات داشته باشد و خواندیم که خدایا من از غیر تو بریده ام و به سوی تو فرار کرده ام. هر چقدر انسان از غیر خدا بیشتر جدا شود، اتصالش به حق تا حالا بیشتر می‌شود و بهره اش بیشتر است. پایان مناجات هم با همین بیان دنبال می‌شود و می‌فرماید: «الهی هب لی کمال الانقطاع الیک. خدایا به من کمال انقطاع به سوی خودت را عنایت کن.» یعنی اگر انقطاع به حق‌تعالی، صد درجه داشته باشد، من بهترین درجه را می خواهم. این به معنای عدم انجام وظیفه نیست، بلکه به معنای این است که در عین حال که من برنامه ریزی دارم ولی در هیچ لحظه‌ای غیر از خدا را نمی بینم. تفاوت انسان ملحد و موحد در این است که کافر خدا را نمی بیند. ولی مومن، اسباب همه چیز را در خدا می بیند. خدا اگر بخواهد آب رفع عطش می‌کند. ولی اگر خدا بخواهد آب هم رفع عطش نمی کند. مناجات شعبانیه به ما این درس بزرگ را می‌دهد، که در مسیر حرکت زندگی، در عین حال داشتن برنامه ریزی لازم، ولی در هیچ محوری غیر از خدا را نبینیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است