display result search
- 655
- 1000
- 1000
- 1000
امام زمان(ع) از دیدگاه نهج البلاغه، جلسه سوم
سخنرانی از حجت الاسلام مهدی شریعتی تبار با موضوع «امام زمان(ع) از دیدگاه نهج البلاغه»، جلسه سوم، سال 1395
امام علی علیه السلام در حکمت شماره 147 نهج البلاغه این کلام را به کمیل بن زیاد نخعی که از اصحاب سر و راز حضرت است بیان فرموده:
«اللَّهُمَّ بَلَى لَا تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلَّهِ بِحُجَّةٍ إِمَّا ظَاهِراً مَشْهُوراً وَ إِمَّا خَائِفاً مَغْمُوراً، لِئَلَّا تَبْطُلَ حُجَجُ اللَّهِ وَ بَیِّنَاتُهُ، وَ کَمْ ذَا وَ أَیْنَ أُولَئِکَ؟ أُولَئِکَ وَ اللَّهِ الْأَقَلُّونَ عَدَداً وَ الْأَعْظَمُونَ عِنْدَ اللَّهِ قَدْراً، یَحْفَظُ اللَّهُ بِهِمْ حُجَجَهُ وَ بَیِّنَاتِهِ، حَتَّى یُودِعُوهَا نُظَرَاءَهُمْ وَ یَزْرَعُوهَا فِی قُلُوبِ أَشْبَاهِهِمْ؛ هَجَمَ بِهِمُ الْعِلْمُ عَلَى حَقِیقَةِ الْبَصِیرَةِ وَ بَاشَرُوا رُوحَ الْیَقِینِ وَ اسْتَلَانُوا مَا اسْتَوْعَرَهُ الْمُتْرَفُونَ وَ أَنِسُوا بِمَا اسْتَوْحَشَ مِنْهُ الْجَاهِلُونَ، وَ صَحِبُوا الدُّنْیَا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَى؛ أُولَئِکَ خُلَفَاءُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِینِهِ؛ آهِ آهِ، شَوْقاً إِلَى رُؤْیَتِهِمْ. انْصَرِفْ یَا کُمَیْلُ إِذَا شِئْتَ.
زمین هیچگاه از حجت قائم خداوندى خالى نمى ماند. خواه آشکار و مشهور باشد یا ترسان و پنهان از دیده ها. تا حجتها و نشانه هاى روشن دین خدا از میان نرود اینان آیا چند تن هستند، یا در کجایند به خدا سوگند، که شمارشان بس اندک است، ولى قدر و منزلتشان بسیار است. خداوند به اینان حجتها و نشانه هاى روشن خود را حفظ کند، تا آن را به همانندان خود به ودیعت سپارند و این بذر در دلهاى ایشان بکارند. علم و حقیقت و بصیرت به آنان روى آور شده و روح یقین را یافته اند و آنچه ناز پروردگان، دشوار پنداشته اند، بر خود آسان ساخته اند. و بر آنچه نادانان از آن مى ترسند انس گرفته اند. به تن همدم دنیایند ولى جانشان به جهان بالا پیوسته است. جانشینان خداوند در روى زمین هستند و داعیان دین اویند. آه، آه. چه آرزومند دیدارشان هستم. اى کمیل، اگر خواهى بازگرد.»
هیچگاه زمین از حجت خدا خالی نیست و نخواهد بود و همیشه حجت خدا بر روی زمین وجود خواهد داشت. حجت الهی و خلیفه خدا و انسان کامل یا ظاهر و مشهور است و در بین مردم زندگی می کند و یا غائب در پس پرده غیبت قرار دارد. این مسئله و حقیقت که هیچ وقت زمین از حجت خدا خالی نیست یک مطلب و حقیقتی است که خدا در آیات قرآن متعدد بیان و ائمه معصومین علیهم السلام نیز در آیات و روایات فراوان به آن اشاره کرده اند. مبانی علوم عقلی و حکمت بر این مدعا و مطلب دلالت دارد و عرفان و مشرب عرفانی هم بر این نکته مهر تایید می زند.
همیشه باید حجت الهی باشد تا بینه الهی، راه روشن خدا و دلیل برهان حق و اتمام حجت خدا بر بشریت استوار و محقق باشد.
آفرینش جهان هدفمند است و بازگشت انسان به سوی خدا باید با فکر و معرفت و عقلانیت باشد.
وجود امام و حجت خدا لازم است و زمین از حجت الهی هیچگاه خالی نیست. وجود امام، خودش تحقق بخش هدف نظام آفرینش است.
وَعِزَّتی وَجَلالی اِنّی ما خَلَقْتُ سَماَّءً مَبْنِیةً وَلا اَرْضاً مَدْحِیةً وَلا
به عزت و جلالم سوگند که من نیافریدم آسمان بنا شده و نه زمین گسترده و نه
قَمَراً مُنیراً وَلا شَمْساً مُضَّیئَةً وَلا فَلَکاً یدُورُ وَلا بَحْراً یجْری وَلا
ماه تابان و نه مهر درخشان و نه فلک چرخان و نه دریای روان و نه کشتی در
فُلْکاً یسْری اِلاّ لاَجْلِکمْ وَمَحَبَّتِکمْ وَقَدْ اَذِنَ لی اَنْ اَدْخُلَ مَعَکمْ
جریان را مگر برای خاطر شما و محبت و دوستی شما و به من نیز اذن داده است که با شما
علت اینکه در صدر اسلام این انحرافات پیش آمد، اشاعره، معتزله، گروه های انحرافی و... ، رمز و راز آن این بود که آنها از مسیر امامت منحرف شدند.
امام علی علیه السلام در حکمت شماره 147 نهج البلاغه این کلام را به کمیل بن زیاد نخعی که از اصحاب سر و راز حضرت است بیان فرموده:
«اللَّهُمَّ بَلَى لَا تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلَّهِ بِحُجَّةٍ إِمَّا ظَاهِراً مَشْهُوراً وَ إِمَّا خَائِفاً مَغْمُوراً، لِئَلَّا تَبْطُلَ حُجَجُ اللَّهِ وَ بَیِّنَاتُهُ، وَ کَمْ ذَا وَ أَیْنَ أُولَئِکَ؟ أُولَئِکَ وَ اللَّهِ الْأَقَلُّونَ عَدَداً وَ الْأَعْظَمُونَ عِنْدَ اللَّهِ قَدْراً، یَحْفَظُ اللَّهُ بِهِمْ حُجَجَهُ وَ بَیِّنَاتِهِ، حَتَّى یُودِعُوهَا نُظَرَاءَهُمْ وَ یَزْرَعُوهَا فِی قُلُوبِ أَشْبَاهِهِمْ؛ هَجَمَ بِهِمُ الْعِلْمُ عَلَى حَقِیقَةِ الْبَصِیرَةِ وَ بَاشَرُوا رُوحَ الْیَقِینِ وَ اسْتَلَانُوا مَا اسْتَوْعَرَهُ الْمُتْرَفُونَ وَ أَنِسُوا بِمَا اسْتَوْحَشَ مِنْهُ الْجَاهِلُونَ، وَ صَحِبُوا الدُّنْیَا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَى؛ أُولَئِکَ خُلَفَاءُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِینِهِ؛ آهِ آهِ، شَوْقاً إِلَى رُؤْیَتِهِمْ. انْصَرِفْ یَا کُمَیْلُ إِذَا شِئْتَ.
زمین هیچگاه از حجت قائم خداوندى خالى نمى ماند. خواه آشکار و مشهور باشد یا ترسان و پنهان از دیده ها. تا حجتها و نشانه هاى روشن دین خدا از میان نرود اینان آیا چند تن هستند، یا در کجایند به خدا سوگند، که شمارشان بس اندک است، ولى قدر و منزلتشان بسیار است. خداوند به اینان حجتها و نشانه هاى روشن خود را حفظ کند، تا آن را به همانندان خود به ودیعت سپارند و این بذر در دلهاى ایشان بکارند. علم و حقیقت و بصیرت به آنان روى آور شده و روح یقین را یافته اند و آنچه ناز پروردگان، دشوار پنداشته اند، بر خود آسان ساخته اند. و بر آنچه نادانان از آن مى ترسند انس گرفته اند. به تن همدم دنیایند ولى جانشان به جهان بالا پیوسته است. جانشینان خداوند در روى زمین هستند و داعیان دین اویند. آه، آه. چه آرزومند دیدارشان هستم. اى کمیل، اگر خواهى بازگرد.»
هیچگاه زمین از حجت خدا خالی نیست و نخواهد بود و همیشه حجت خدا بر روی زمین وجود خواهد داشت. حجت الهی و خلیفه خدا و انسان کامل یا ظاهر و مشهور است و در بین مردم زندگی می کند و یا غائب در پس پرده غیبت قرار دارد. این مسئله و حقیقت که هیچ وقت زمین از حجت خدا خالی نیست یک مطلب و حقیقتی است که خدا در آیات قرآن متعدد بیان و ائمه معصومین علیهم السلام نیز در آیات و روایات فراوان به آن اشاره کرده اند. مبانی علوم عقلی و حکمت بر این مدعا و مطلب دلالت دارد و عرفان و مشرب عرفانی هم بر این نکته مهر تایید می زند.
همیشه باید حجت الهی باشد تا بینه الهی، راه روشن خدا و دلیل برهان حق و اتمام حجت خدا بر بشریت استوار و محقق باشد.
آفرینش جهان هدفمند است و بازگشت انسان به سوی خدا باید با فکر و معرفت و عقلانیت باشد.
وجود امام و حجت خدا لازم است و زمین از حجت الهی هیچگاه خالی نیست. وجود امام، خودش تحقق بخش هدف نظام آفرینش است.
وَعِزَّتی وَجَلالی اِنّی ما خَلَقْتُ سَماَّءً مَبْنِیةً وَلا اَرْضاً مَدْحِیةً وَلا
به عزت و جلالم سوگند که من نیافریدم آسمان بنا شده و نه زمین گسترده و نه
قَمَراً مُنیراً وَلا شَمْساً مُضَّیئَةً وَلا فَلَکاً یدُورُ وَلا بَحْراً یجْری وَلا
ماه تابان و نه مهر درخشان و نه فلک چرخان و نه دریای روان و نه کشتی در
فُلْکاً یسْری اِلاّ لاَجْلِکمْ وَمَحَبَّتِکمْ وَقَدْ اَذِنَ لی اَنْ اَدْخُلَ مَعَکمْ
جریان را مگر برای خاطر شما و محبت و دوستی شما و به من نیز اذن داده است که با شما
علت اینکه در صدر اسلام این انحرافات پیش آمد، اشاعره، معتزله، گروه های انحرافی و... ، رمز و راز آن این بود که آنها از مسیر امامت منحرف شدند.
تاکنون نظری ثبت نشده است