display result search
- 177
- 1000
- 1000
- 1000
فریادهای فاطمیه بر سر جامعه دینی، جلسه سوم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "فریادهای فاطمیه بر سر جامعه دینی"، جلسه سوم، سال 1398
بلوغ فکری برای یک انسان می تواند از همان کودکی محاسبه شود، یک کودک وقتی درکی از خودش پیدا می کند خودش را در جمع یک خانواده می بیند و در سنین نوجوانی خود را در جمع دوستان و همسالان می بیند و کم کم وارد جامعه می شود. وقتی که نسبت به جامعه احساس مسئولیت نکنیم معروف می شود منکر و برعکس. دلسوزی نسبت به افراد جامعه، نهایت انسانیت است، در حالی که فرهنگ غرب در تلاش است، این نوع رفتار را منفی نشان دهد. کسی که نسبت به جامعه بی مسئولیت است، بالغ نیست و دین هم نتوانسته برایش کاری کند. آموزش و پرورش باید فرزندان ما را به درک و احساس مسئولیت اجتماعی برساند. علامت بلوغ یک انسان به این است که بداند زندگی اش وابسته به این جمعی است که در کنارش حرکت می کند. درک جامعه و دلسوزی برای دیگران خیلی با اهمیت است. مسئولیت اجتماعی انسان، مسئولیت پذیری نسبت به جامعه و درک است. دین عامل بهره بیشتر و بهتر از دنیاست و آخرت هم چیزی جز جلوه اخروی این دنیا نیست. دین هم این دنیا را آباد می کند و هم آخرت انسان را می سازد. دین می‌خواهد انسان را بزرگ کند و به بلوغ برساند. بلوغ یک انسان به اجتماعی شدنش است. انسانی که اجتماعی هست، قدرتمند تر است و بهتر می تواند استعدادهایش را شکوفا کند. انسانی که اجتماعی می شود بهره بیشتری از زندگی می برد. نماز جماعت، نمونه ای از اجتماعی شدن انسان هاست. شاخص بلوغ اجتماعی، احساس مسئولیت در مورد جامعه است. مسئولیت اجتماعی هم به معنای مراقبت و دلسوزی برای همه است.
بلوغ فکری برای یک انسان می تواند از همان کودکی محاسبه شود، یک کودک وقتی درکی از خودش پیدا می کند خودش را در جمع یک خانواده می بیند و در سنین نوجوانی خود را در جمع دوستان و همسالان می بیند و کم کم وارد جامعه می شود. وقتی که نسبت به جامعه احساس مسئولیت نکنیم معروف می شود منکر و برعکس. دلسوزی نسبت به افراد جامعه، نهایت انسانیت است، در حالی که فرهنگ غرب در تلاش است، این نوع رفتار را منفی نشان دهد. کسی که نسبت به جامعه بی مسئولیت است، بالغ نیست و دین هم نتوانسته برایش کاری کند. آموزش و پرورش باید فرزندان ما را به درک و احساس مسئولیت اجتماعی برساند. علامت بلوغ یک انسان به این است که بداند زندگی اش وابسته به این جمعی است که در کنارش حرکت می کند. درک جامعه و دلسوزی برای دیگران خیلی با اهمیت است. مسئولیت اجتماعی انسان، مسئولیت پذیری نسبت به جامعه و درک است. دین عامل بهره بیشتر و بهتر از دنیاست و آخرت هم چیزی جز جلوه اخروی این دنیا نیست. دین هم این دنیا را آباد می کند و هم آخرت انسان را می سازد. دین می‌خواهد انسان را بزرگ کند و به بلوغ برساند. بلوغ یک انسان به اجتماعی شدنش است. انسانی که اجتماعی هست، قدرتمند تر است و بهتر می تواند استعدادهایش را شکوفا کند. انسانی که اجتماعی می شود بهره بیشتری از زندگی می برد. نماز جماعت، نمونه ای از اجتماعی شدن انسان هاست. شاخص بلوغ اجتماعی، احساس مسئولیت در مورد جامعه است. مسئولیت اجتماعی هم به معنای مراقبت و دلسوزی برای همه است.
تاکنون نظری ثبت نشده است