display result search
- 382
- 1000
- 1000
- 1000
توصیه راهبردی صبر در قرآن، جلسه پنجم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "توصیه راهبردی صبر در قرآن"، جلسه پنجم، سال 1398
خداوند متعال صبر را برای این در وجود انسان قرار داد که بتواند وجود انسان را پالایش کند. انسان در مقابل حوادث تلخ زندگی می‌تواند جزع و فزع کند یا که صبر پیشه کند. دو اتفاق موجب رسیدن انسان به نقطه نهایی مطلوب می شود؛ یکی اینکه اگر نورانیتی در وجود انسان هست باید بروز و ظهور پیدا کند تا به رشد برسد. دوم اینکه اگر ناخالصی هایی در وجود انسان است، باید از بین برود. انسانها در سختی ها به اینها می رسند. درون انسان پر از نور و صفا و زیباییست اما گاهی در گوشه کنار روح و درون آدمی شاید ناخالصی‌های هم باشد و این بستگی به خودمان دارد که کدام یک را به بروز و ظهور برسانیم. ریشه بدی ها در وجود انسان قابل تقویت یا تضعیف است، این بستگی به عمل خود ما دارد که با اعمال مان باعث تقویت ریشه بدی ها شویم یا ریشه بدی ها را ضعیف کنیم. صبرمحل بروز خوبی هاست و بی صبری محل بروز بدیهای وجود انسان است. در حدیثی از امام صادق داریم که می فرمایند: «صبرظاهر می کند آنچه که در باطن بندگان خداست از نور و صفا...» صبرباعث می شود که نور و صفای باطن انسان بیرون بریزد و بی صبری باعث بیرون ریختن ظلم و وحشت از درون انسان می شود. برخورد ریشه ای با خشم امری ضروری است. در هنگام عصبانیت نباید خودمان را تخلیه کنیم ولی این گونه هم نباشد که خشم را درون خودمان حل نکنیم. صبر در وجود انسان باعث نو ر و صفا می شود. صبر به این معنا نیست که هیچ کاری نکنیم، بلکه به معنای سوزاندن خشم است. لذت لحظه افطار، نمونه بارز لذت صبر است. هر مشکلی که حال انسان را بد بکند به معنای بی صبری است. کسی که مدعی صبوری است، باید آثار صبور ی در او دیده شود. برای اینکه بتوانیم صبر کنیم باید از خدا حساب ببریم و برای حساب کردن از خدا باید متوجه عظمت کائنات باشیم.
خداوند متعال صبر را برای این در وجود انسان قرار داد که بتواند وجود انسان را پالایش کند. انسان در مقابل حوادث تلخ زندگی می‌تواند جزع و فزع کند یا که صبر پیشه کند. دو اتفاق موجب رسیدن انسان به نقطه نهایی مطلوب می شود؛ یکی اینکه اگر نورانیتی در وجود انسان هست باید بروز و ظهور پیدا کند تا به رشد برسد. دوم اینکه اگر ناخالصی هایی در وجود انسان است، باید از بین برود. انسانها در سختی ها به اینها می رسند. درون انسان پر از نور و صفا و زیباییست اما گاهی در گوشه کنار روح و درون آدمی شاید ناخالصی‌های هم باشد و این بستگی به خودمان دارد که کدام یک را به بروز و ظهور برسانیم. ریشه بدی ها در وجود انسان قابل تقویت یا تضعیف است، این بستگی به عمل خود ما دارد که با اعمال مان باعث تقویت ریشه بدی ها شویم یا ریشه بدی ها را ضعیف کنیم. صبرمحل بروز خوبی هاست و بی صبری محل بروز بدیهای وجود انسان است. در حدیثی از امام صادق داریم که می فرمایند: «صبرظاهر می کند آنچه که در باطن بندگان خداست از نور و صفا...» صبرباعث می شود که نور و صفای باطن انسان بیرون بریزد و بی صبری باعث بیرون ریختن ظلم و وحشت از درون انسان می شود. برخورد ریشه ای با خشم امری ضروری است. در هنگام عصبانیت نباید خودمان را تخلیه کنیم ولی این گونه هم نباشد که خشم را درون خودمان حل نکنیم. صبر در وجود انسان باعث نو ر و صفا می شود. صبر به این معنا نیست که هیچ کاری نکنیم، بلکه به معنای سوزاندن خشم است. لذت لحظه افطار، نمونه بارز لذت صبر است. هر مشکلی که حال انسان را بد بکند به معنای بی صبری است. کسی که مدعی صبوری است، باید آثار صبور ی در او دیده شود. برای اینکه بتوانیم صبر کنیم باید از خدا حساب ببریم و برای حساب کردن از خدا باید متوجه عظمت کائنات باشیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است