- 1078
- 1000
- 1000
- 1000
آثار تربیتی و اجتماعی خوف از خدا»، جلسه یازدهم
سخنرانی از حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «آثار تربیتی و اجتماعی خوف از خدا»، جلسه یازدهم، سال 1400
طبیعتا ما وقتی از خوف خدا فکر می کنیم مفهوم دیگری را به نام امید، رجا، حسن ظن، رغبت و شوق در کنار آن می یابیم که اگر یکی از اینها به تنهایی باشد، وجود انسان دچار آسیب های روحی خواهد شد. اگر کسی امید به خدا داشته باشد ولی خوف(عذاب و مقام) از او را نداشته باشد طبیعتا یا مغرور و یا فردی دارای عجب خواهد شد. هم عجب موجب حبط عمل است و هم غرور باعث خوابیدن روح و در کل بیدار نشدن انسان است.
این غرور معمولا تحت تاثیر توجه به کرم خدا است. این امید امید روح بخش، رشد دهنده و نشاط آور نیست. این امید بدون خوف انسان را غافل می کند. روایت می فرماید: نادان ترین فرد کسی است که خطا و نقص و عیبی که خدا می خواهد به خاطر آن، مجازاتش کند را در خودش نبیند. این انسان خیلی موجود سطحی نگری خواهد بود که خودش را محکوم در نزد پروردگار عالم نمی بیند. پس امید بیجا و نترسیدن از عذاب الهی می تواند نتیجه یک نوع سطحی نگری و اعتماد به نفس بیجا باشد. (مگر من چه کار کردم که خدا من را عذاب کند)
اگر کسی نزد پروردگار خودش را محکوم نبیند، انسان دقیقی نخواهد بود. و یک بلای الهی هم نصیب او شده که خدا کاری نکرده او عیوب خود را ببیند.
نا امیدی هم چیز بدی است که از کیدهای شیطان است. شیطان غرور (امید کاذب) و یاس (امید صادق) را به وجود انسان تحمیل می کند.
عناوین کلی بحث:
• در کنار خوف از خدا، امید و رجاء هم مطرح است
• اگر امید باشد ولی خوف از خدا نباشد، موجب غرور یا عجب میشود
• امید بیجا، نتیجه نوعی سطحینگری است
• امید ناروا چگونه است؟
• ما به دلیل بدیها و عیوب خود باید از خدا بترسیم
• ناامیدی هم بسیار بد است
• تلاش ابلیس برای امید بیجا دادن (مغرور کردن) یا ناامید کردن (مأیوس کردن) انسان
• نمونههایی که نشان میدهد ما درجاتی از غرور و یأس را داریم
• امید را از کرم و حسن ظن به خدا باید کسب کرد
• نگاه ولایی به خوف و رجاء
• به جای غرور، ترس از خدا و به جای یأس، امید را قرار بدهیم
• امید را از حسن ظن به خدا و ترس را از بد بودن اعمال خود به دست بیاوریم
• ترس نزد کسی که او را دوست داریم، چه نتیجهای دارد؟
• معمولاً خوف بیشتر از امید، مقدم شده است ولی به روحیات افراد بستگی دارد
• روایتی در مورد خوف
• هیچ دردی مانند غصه نخوردن برای نترسیدن از خدا نیست
طبیعتا ما وقتی از خوف خدا فکر می کنیم مفهوم دیگری را به نام امید، رجا، حسن ظن، رغبت و شوق در کنار آن می یابیم که اگر یکی از اینها به تنهایی باشد، وجود انسان دچار آسیب های روحی خواهد شد. اگر کسی امید به خدا داشته باشد ولی خوف(عذاب و مقام) از او را نداشته باشد طبیعتا یا مغرور و یا فردی دارای عجب خواهد شد. هم عجب موجب حبط عمل است و هم غرور باعث خوابیدن روح و در کل بیدار نشدن انسان است.
این غرور معمولا تحت تاثیر توجه به کرم خدا است. این امید امید روح بخش، رشد دهنده و نشاط آور نیست. این امید بدون خوف انسان را غافل می کند. روایت می فرماید: نادان ترین فرد کسی است که خطا و نقص و عیبی که خدا می خواهد به خاطر آن، مجازاتش کند را در خودش نبیند. این انسان خیلی موجود سطحی نگری خواهد بود که خودش را محکوم در نزد پروردگار عالم نمی بیند. پس امید بیجا و نترسیدن از عذاب الهی می تواند نتیجه یک نوع سطحی نگری و اعتماد به نفس بیجا باشد. (مگر من چه کار کردم که خدا من را عذاب کند)
اگر کسی نزد پروردگار خودش را محکوم نبیند، انسان دقیقی نخواهد بود. و یک بلای الهی هم نصیب او شده که خدا کاری نکرده او عیوب خود را ببیند.
نا امیدی هم چیز بدی است که از کیدهای شیطان است. شیطان غرور (امید کاذب) و یاس (امید صادق) را به وجود انسان تحمیل می کند.
عناوین کلی بحث:
• در کنار خوف از خدا، امید و رجاء هم مطرح است
• اگر امید باشد ولی خوف از خدا نباشد، موجب غرور یا عجب میشود
• امید بیجا، نتیجه نوعی سطحینگری است
• امید ناروا چگونه است؟
• ما به دلیل بدیها و عیوب خود باید از خدا بترسیم
• ناامیدی هم بسیار بد است
• تلاش ابلیس برای امید بیجا دادن (مغرور کردن) یا ناامید کردن (مأیوس کردن) انسان
• نمونههایی که نشان میدهد ما درجاتی از غرور و یأس را داریم
• امید را از کرم و حسن ظن به خدا باید کسب کرد
• نگاه ولایی به خوف و رجاء
• به جای غرور، ترس از خدا و به جای یأس، امید را قرار بدهیم
• امید را از حسن ظن به خدا و ترس را از بد بودن اعمال خود به دست بیاوریم
• ترس نزد کسی که او را دوست داریم، چه نتیجهای دارد؟
• معمولاً خوف بیشتر از امید، مقدم شده است ولی به روحیات افراد بستگی دارد
• روایتی در مورد خوف
• هیچ دردی مانند غصه نخوردن برای نترسیدن از خدا نیست
تاکنون نظری ثبت نشده است