display result search
- 911
- 1000
- 1000
- 1000
معارف حسینی - بخش اول
سخنرانی آیت الله حسین انصاریان با موضوع "معارف حسینی"، بخش اول، (دو درس مهم از حادثه کربلا)، محرم 1399
حادثه ی کربلا دو درس اصولی و مهم برای مردم به یادگار گذاشته است. دنیا و آخرت آباد و دنیا و آخرت ویران. امام علی (ع) می فرمایند که انسان مؤمن هم در دنیا زندگی با خیر و صحیحی دارد و هم آخرتش آباد است. دنیای مردم مؤمن بسیار سودمند است و آنها گرچه دچار ابتلا و آزمایش های بسیار شوند ضرری به دنیایشان وارد نخواهد شد و ارتباط آنها با پروردگارشان دچار مشکل نخواهد شد. انسان مؤمن در این شرایط کوتاه نمی آید و در نهایت راهی برای خود پیدا می کند و حرکت خود را رو به جلو ادامه می دهد. بنده اگر بر مصیبت و بلا صبر نماید، اجری بی نظیر نزد خداوند خواهد داشت. او باید با داشته هایش خوشحال باشد تا بتواند به بهترین شکل زندگی کند. او همچنین از نداشته هایش رنجیده خاطر نخواهد شد. بسیاری از رسولان و فرستادگان خداوند در زندگی مشکلات و امتحانات بسیار سختی را پشت سر گذاشته اند تا به مقامات الهی دست یافته اند و این جز با صبر امکان پذیر نیست. خداوند هر کمبودی در دنیا را برای انسان مؤمن در آخرت به بهترین شکل جبران خواهد کرد. او با توجه قلبی به خداوند به آرامش خواهد رسید و از اضطراب به دور خواهد بود.
امام علی (ع) با اینکه در زندگی بسیار نیاز داشت اما لحظه ای از انفاق غفلت نمی کرد و این رمز نزدیکی او به خداوند بزرگ بود. در میان اعمال انسان برخی از عمل ها دارای پاداشی بی نظیر هستند که تنها خدا آن را متقبل می شود. یعنی این پاداش به قدری زیاد است که تنها خداوند از عهده ی محاسبه ی آن بر می آید. یکی از این اعمال نماز شب است و دیگری گریه بر امام حسین (ع) که بسیار سفارش شده است. آخرت مردم مؤمن در سوره های بسیاری از قرآن آمده است و این آخرت گاهی بدون حساب و کتاب خواهد بود. برای مثال شهیدان کربلا در قیامت در بالاترین درجات خواهند بود. در مقابل اینان نیز کسانی هستند که به واسطه ی ظلم و دشمنی های بسیار، دنیا و آخرت خود را ویران کرده اند و نمونه ی روشن آن دشمنان امام حسین (ع) در واقعه ی کربلا هستند که دست خود را به خون امام و یارانش آلودند و تا ابد این ننگ را با خود به همراه دارند.
حادثه ی کربلا دو درس اصولی و مهم برای مردم به یادگار گذاشته است. دنیا و آخرت آباد و دنیا و آخرت ویران. امام علی (ع) می فرمایند که انسان مؤمن هم در دنیا زندگی با خیر و صحیحی دارد و هم آخرتش آباد است. دنیای مردم مؤمن بسیار سودمند است و آنها گرچه دچار ابتلا و آزمایش های بسیار شوند ضرری به دنیایشان وارد نخواهد شد و ارتباط آنها با پروردگارشان دچار مشکل نخواهد شد. انسان مؤمن در این شرایط کوتاه نمی آید و در نهایت راهی برای خود پیدا می کند و حرکت خود را رو به جلو ادامه می دهد. بنده اگر بر مصیبت و بلا صبر نماید، اجری بی نظیر نزد خداوند خواهد داشت. او باید با داشته هایش خوشحال باشد تا بتواند به بهترین شکل زندگی کند. او همچنین از نداشته هایش رنجیده خاطر نخواهد شد. بسیاری از رسولان و فرستادگان خداوند در زندگی مشکلات و امتحانات بسیار سختی را پشت سر گذاشته اند تا به مقامات الهی دست یافته اند و این جز با صبر امکان پذیر نیست. خداوند هر کمبودی در دنیا را برای انسان مؤمن در آخرت به بهترین شکل جبران خواهد کرد. او با توجه قلبی به خداوند به آرامش خواهد رسید و از اضطراب به دور خواهد بود.
امام علی (ع) با اینکه در زندگی بسیار نیاز داشت اما لحظه ای از انفاق غفلت نمی کرد و این رمز نزدیکی او به خداوند بزرگ بود. در میان اعمال انسان برخی از عمل ها دارای پاداشی بی نظیر هستند که تنها خدا آن را متقبل می شود. یعنی این پاداش به قدری زیاد است که تنها خداوند از عهده ی محاسبه ی آن بر می آید. یکی از این اعمال نماز شب است و دیگری گریه بر امام حسین (ع) که بسیار سفارش شده است. آخرت مردم مؤمن در سوره های بسیاری از قرآن آمده است و این آخرت گاهی بدون حساب و کتاب خواهد بود. برای مثال شهیدان کربلا در قیامت در بالاترین درجات خواهند بود. در مقابل اینان نیز کسانی هستند که به واسطه ی ظلم و دشمنی های بسیار، دنیا و آخرت خود را ویران کرده اند و نمونه ی روشن آن دشمنان امام حسین (ع) در واقعه ی کربلا هستند که دست خود را به خون امام و یارانش آلودند و تا ابد این ننگ را با خود به همراه دارند.
تاکنون نظری ثبت نشده است