display result search
- 510
- 1000
- 1000
- 1000
دشواری همراهی با اولیاء الهی، جلسه هفتم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "دشواری همراهی با اولیاء الهی"، "عاشورا راه اصلاح عالم و برگرداندن آن به مدار امام "، جلسه هفتم، سال 1397
شادی ها و غصه های انسان ها، درجاتی دارد. نکته اول این بود که هم جبهه مؤمنین و هم جبهه کفار و نفاق، دارای شادی ها و غصه هایی می باشند. نکته دوم این بود که این شادی و غصه های انسان، قابل تعلیم، تربیت و رشد می باشند و انسان می تواند به نقطه ای برسد که از یک سلسله خوشی ها و غصه ها فاصله بگیرد و شادی ها و غصه های دیگری برای او پیدا شود و اتفاقا از اموری که انبیاء الهی (ع) در جبهه حق و شیاطین نیز در جبهه باطل روی آن دست می گذاشتند و انسان ها را تربیت می کردند، غم ها و شادی های انسان و جوامع انسانی است. نکته سوم در این رابطه بود که بازگشت شادی ها و غصه هایی که در یک جامعه و یک امت وجود دارد، به ولات، ائمه و پرچمداران این جوامع می باشد. بر این اساس، جبهه نفاق و جبهه کفر برای این که مردم را از حول وجود مقدس نبی اکرم صلی الله علیه و آله و پس از ایشان از حول ائمه معصومین علیهم السلام پراکنده کنند، به ایجاد جمعی غیر از این جمع و به پا کردن بساط تجارت، لهو و لعب پرداختند که طبیعتا شادی ها و غصه های جامعه را هم به همین سمت بردند و تمام انبساط خاطرها، نشاط ها، جشن ها و شادی ها و همینطور غصه های مردم، بر همین مدار سیر می کند.
در قبال این طرح، نقشه و کاری که دشمن برای پراکنده کردن مردم از حول نبی اکرم و اهل بیت (ع) و مشغول کردن آنان به لهو و لعب انجام داد، وجود مقدس سیدالشهداء (ع) برای اصلاح قیام کردند و آن فسادی که اتفاق افتاده بود، پراکنده شدن مردم از مدار پبامبر اکرم بود زیرا آنگاه که مردم از حول ایشان پراکنده شدند، هم مردم و هم جامعه فاسد می شود و هم فساد آشکار می گردد، اما اگر مردم حول نبی اکرم و اهل بیت جمع شدند هم آن ها و هم جامعه صالح می شود.
بنابراین اگر همه چیز بر مدار رسول اکرم قرار بگیرد، عالم به سوی صلاح می رود و یک جامعه صالح ساخته و زمین پر از صلاح می شود. و اما اگر مدار را از مدار وجود مقدس نبی اکرم و اهل بیت برگردانده شود، فساد به پا می شود و کار دشمن همین است.
در مقابل این طرح بزرگ دشمن، طرح سیدالشهداء (ع) برای اصلاح این است که دوباره جامعه را به مدار حضرت برگردانند و همان روابط برقرار شود. وجود مقدس امام حسین (ع) با ایجاد فضای توجه به ایشان و فضای اندوه و اشک و بکاء، عالم را سیر می دهند و آن را وارد وادی دیگری نمودند تا آن بساط لهو و لعبی که شیطان و اولیاء طاغوت برپا کرده بودند به هم بخورد. با شهادت سیدالشهداء بساط لهو و لعب دشمن به هم خورد و اگر حضرت «قَتِیلُ الْعَبْرَة» هستند برای همین است که حضرت می خواهند جامعه را با برگرداندن به مدار اصلی خود یعنی مدار اهل بیت (ع) و مدار توحید، اصلاح کنند. حضرت برای اصلاح جامعه اقدامی کردند که این اقدام به یک تحول اساسی و ایجاد یک فضای حزن و اندوهی که تمام کائنات و اهل بیت وارد آن شدند منتهی می شود. مدار اصلی تمام روابط در جامعه مؤمنین رابطه با امام است. مؤمنین یکدیگر را دوست می دارند و بر محور امام به هم محبت می کنند و این بر محور امام اتفاق می افتد.
کار جبهه نفاق به پا کردن بساط لهو و لعب و به دنبال این لهو و لعب به هم زدن روابط است و یک جامعه با روابط دیگری درست می کند که حضرت امام حسین (ع) می خواهند این جامعه را بر مدار صلاح یعنی بر مدار امام برگردانند و دوباره روابط یک شکل دیگری پیدا کند و مردم حول امامشان جمع شوند. حضرت با بردن جامعه مؤمنین به یک وادی حزن و اندوه که حاصل آن گاهی، فهم، بصیرت، موضع گیری و جدا شدن و صف و قتال است، جامعه را به مسیر و مدار خودش یعنی معیت با امام بر می گردانند.
ما برای سیدالشهدایی که این بساط لهو و لعب را در عالم جمع می کنند مردم را به مدا رتوحید بر می گردانند، عزاداری می کنیم. اشک مطهر است و حیات قلب و فرح باطنی می آورد. اشک باعث می شود که عالم برزخ و قیامت ما اصلاح شود. البته گمان نشود این توصیه های فراوان به اشک و عزاداری بر سیدالشهداء (ع) همان سخنی است که می گوید فقط گریه کنید. زیرا این اندوه و اشک ساکن نیست و به دنبال آن صف و قتال درستی شکل می گیرد که این صف و قتال، مقدمه معیت است. تا زمانی که به طاغوت کافر نشویم، نمی توانیم به عروه الوثقی یعنی امام (ع) متمسک شویم. عاشورایی شدن و عزادار شدن راه اصلاح و اتصال جامعه بر مدار امام معصوم می باشد مداری که توسط سقیفه و دستگاه باطل قطع شد و در حال حاضر نیز به شکل دموکراسی و تمدن مدرن و امثال آن، این قطع ارتباط صورت می گیرد.
شادی ها و غصه های انسان ها، درجاتی دارد. نکته اول این بود که هم جبهه مؤمنین و هم جبهه کفار و نفاق، دارای شادی ها و غصه هایی می باشند. نکته دوم این بود که این شادی و غصه های انسان، قابل تعلیم، تربیت و رشد می باشند و انسان می تواند به نقطه ای برسد که از یک سلسله خوشی ها و غصه ها فاصله بگیرد و شادی ها و غصه های دیگری برای او پیدا شود و اتفاقا از اموری که انبیاء الهی (ع) در جبهه حق و شیاطین نیز در جبهه باطل روی آن دست می گذاشتند و انسان ها را تربیت می کردند، غم ها و شادی های انسان و جوامع انسانی است. نکته سوم در این رابطه بود که بازگشت شادی ها و غصه هایی که در یک جامعه و یک امت وجود دارد، به ولات، ائمه و پرچمداران این جوامع می باشد. بر این اساس، جبهه نفاق و جبهه کفر برای این که مردم را از حول وجود مقدس نبی اکرم صلی الله علیه و آله و پس از ایشان از حول ائمه معصومین علیهم السلام پراکنده کنند، به ایجاد جمعی غیر از این جمع و به پا کردن بساط تجارت، لهو و لعب پرداختند که طبیعتا شادی ها و غصه های جامعه را هم به همین سمت بردند و تمام انبساط خاطرها، نشاط ها، جشن ها و شادی ها و همینطور غصه های مردم، بر همین مدار سیر می کند.
در قبال این طرح، نقشه و کاری که دشمن برای پراکنده کردن مردم از حول نبی اکرم و اهل بیت (ع) و مشغول کردن آنان به لهو و لعب انجام داد، وجود مقدس سیدالشهداء (ع) برای اصلاح قیام کردند و آن فسادی که اتفاق افتاده بود، پراکنده شدن مردم از مدار پبامبر اکرم بود زیرا آنگاه که مردم از حول ایشان پراکنده شدند، هم مردم و هم جامعه فاسد می شود و هم فساد آشکار می گردد، اما اگر مردم حول نبی اکرم و اهل بیت جمع شدند هم آن ها و هم جامعه صالح می شود.
بنابراین اگر همه چیز بر مدار رسول اکرم قرار بگیرد، عالم به سوی صلاح می رود و یک جامعه صالح ساخته و زمین پر از صلاح می شود. و اما اگر مدار را از مدار وجود مقدس نبی اکرم و اهل بیت برگردانده شود، فساد به پا می شود و کار دشمن همین است.
در مقابل این طرح بزرگ دشمن، طرح سیدالشهداء (ع) برای اصلاح این است که دوباره جامعه را به مدار حضرت برگردانند و همان روابط برقرار شود. وجود مقدس امام حسین (ع) با ایجاد فضای توجه به ایشان و فضای اندوه و اشک و بکاء، عالم را سیر می دهند و آن را وارد وادی دیگری نمودند تا آن بساط لهو و لعبی که شیطان و اولیاء طاغوت برپا کرده بودند به هم بخورد. با شهادت سیدالشهداء بساط لهو و لعب دشمن به هم خورد و اگر حضرت «قَتِیلُ الْعَبْرَة» هستند برای همین است که حضرت می خواهند جامعه را با برگرداندن به مدار اصلی خود یعنی مدار اهل بیت (ع) و مدار توحید، اصلاح کنند. حضرت برای اصلاح جامعه اقدامی کردند که این اقدام به یک تحول اساسی و ایجاد یک فضای حزن و اندوهی که تمام کائنات و اهل بیت وارد آن شدند منتهی می شود. مدار اصلی تمام روابط در جامعه مؤمنین رابطه با امام است. مؤمنین یکدیگر را دوست می دارند و بر محور امام به هم محبت می کنند و این بر محور امام اتفاق می افتد.
کار جبهه نفاق به پا کردن بساط لهو و لعب و به دنبال این لهو و لعب به هم زدن روابط است و یک جامعه با روابط دیگری درست می کند که حضرت امام حسین (ع) می خواهند این جامعه را بر مدار صلاح یعنی بر مدار امام برگردانند و دوباره روابط یک شکل دیگری پیدا کند و مردم حول امامشان جمع شوند. حضرت با بردن جامعه مؤمنین به یک وادی حزن و اندوه که حاصل آن گاهی، فهم، بصیرت، موضع گیری و جدا شدن و صف و قتال است، جامعه را به مسیر و مدار خودش یعنی معیت با امام بر می گردانند.
ما برای سیدالشهدایی که این بساط لهو و لعب را در عالم جمع می کنند مردم را به مدا رتوحید بر می گردانند، عزاداری می کنیم. اشک مطهر است و حیات قلب و فرح باطنی می آورد. اشک باعث می شود که عالم برزخ و قیامت ما اصلاح شود. البته گمان نشود این توصیه های فراوان به اشک و عزاداری بر سیدالشهداء (ع) همان سخنی است که می گوید فقط گریه کنید. زیرا این اندوه و اشک ساکن نیست و به دنبال آن صف و قتال درستی شکل می گیرد که این صف و قتال، مقدمه معیت است. تا زمانی که به طاغوت کافر نشویم، نمی توانیم به عروه الوثقی یعنی امام (ع) متمسک شویم. عاشورایی شدن و عزادار شدن راه اصلاح و اتصال جامعه بر مدار امام معصوم می باشد مداری که توسط سقیفه و دستگاه باطل قطع شد و در حال حاضر نیز به شکل دموکراسی و تمدن مدرن و امثال آن، این قطع ارتباط صورت می گیرد.
تاکنون نظری ثبت نشده است