عظمت واقعه عظیم عاشورا، جلسه ششم

1 تعداد قطعات
37 دقیقه مدت قطعه
62 دریافت شده

پخش

خطیب : آیت الله سید محمدمهدی میرباقری

مناسبت مذهبی : محرم

منو

توضیحات
قطعات
مشخصات
تصاویر

سخنرانی از آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «عظمت واقعه عظیم عاشورا»، جلسه ششم، سال 1396

مثل امروز یا فردا وقتی کاروان اسرای اهل بیت را وارد بر ابن زیاد کردند تعبیر این است دخلت زینب علی بن زیاد، متنکره علی ناشناس وارد مجلس شدند نشستند در گوشه ای از مجلس ابن زیاد خدا لعنتش کند سوال کرد من هذه المتکبره گفتند دختر امیرالمومنین هست شروع کرد سرزنش کردن، ملاحظه فرموده اید تا کار را به اینجا رسید کیف رأیت صنع الله باخیک. کار خدا را با برادر خودت چه دیدی دیدی چه کرد با شما، چه بر سر شما آورد. یک جمله ای حضرت گفتند فوق العاده است و نشان از مقامات رفیع وجود مقدس زینب کبری دارد و آن این است که فرمودند ما رأیت الا جمیلا، من جز زیبایی در صنع خدا ندیدم. این چه جمالی است در این بلا، بلایی که همه انبیاء و اولیاء را گرفتار کرده این بلای سنگینی که هنوز هم ادامه دارد ان یوم الحسین و اورث الحزن والبلاء یا اورثنا الکرب والبلا الی یوم الانقضاء این بلای به این وسعت چه جمالی دارد جمال این حادثه کجاست. مقدمتا دو نکته را عرض بکنم یکی این که حادثه عاشورا این واقعه عظیم سه چهره دارد. یک چهره این واقعه که بیشتر دیده می شود معمولا و گفته می شود چهره کار دشمن است. دشمنان خدا و اولیاء خدا در روز عاشورا آن چه می شد بدی بکنند کردند. و عجیب تر این که این کار زشت را در زشت ترین شکل انجام دادند. به تعبیر قرآن اساء السوئا، بعضی اساء السوئا را همینطوری معنا کردند.یعنی بد بدی کردن، کار بد را بد انجام دادن، ممکن است کسی مرتکب بد بشود ولی دقت کند این بد همراه با بدی های دیگر نشود. خدایی نکرده خدایی نکرده اگر می خواهد سرقت مالی بکند مواظب باشد به عرض مردم متعرض نشود. جانی در خطر نیافتد این کار بد است ولی دقت می کند این کار این کار بد در شکل بدتر اتفاق نیافتد ولی یک موقعی کسی عجله دارد فرصت را کم می بیند کوتاه می بیند یا دشمنی شدید دارد آمده مال ببرد خون هم می ریزد این می شود بد را بد انجام دادن اساء السوئا جبهه شیطان در روز عاشورا مبتلا به این امر شدند اساء السوئا کار بد را در بدترین شکل انجام دادند. و این هم البته حلقه محاصره سیدالشهداء ارواحنا فداه بود که کار آنها را به اینجا رساند که چون می خواستند سرحرف خودشان بایستند مجبور شدند بدترین بدیها را در بدترین شکل انجام بدهند. واقعا یک پیروزی ظاهری احتیاج به این همه جنایت نداشت. احتیاج به این همه خونریزی و جنایت های سخت نداشت. چه ضرورتی خیمه های حضرت را به آتش بکشند. چه ضرورتی داشت اهل بیت را اینطور اسیر کنند ولی اساء السوئا این یک چهره است آنقدر هم این چهره قبیح است که اگر کسی ذره ای به آن تعلق داشته با شد بدی این واقعه اورا هم در بر میگیرد. تمام خیراتش را محو می کند. ان السیئات امام الجائر تغمض حسنات اولیائه، بدی های امام جائر تمام خوبی های دوستانشان را هم محو می کند. لذا نه فقط خودشان مستحق لعن اند کسانی که مشارکت کرده اند زمینه سازی کرده اند بعدا می آیند رضیت راضی به این فعل هستند همه مستعد لعن اند و ما باید از آنها تبری بجوییم و الا عذابی که به آنها می رسد پر شما را هم می گیرد. به حضرت لوط فرمود شما و اهل بیت تان بروید و لا یلتفت منکم احدا اصلا پشت سر خودتان نظر نداشته باشید. دلتان را بکنید. که اگر دلتان متوجه پشت سر بود عذاب که نازل شد شما را هم می گیرد. بخواهید یا نخواهید. اصلا نه فقط دلتان خود محیط تان را هم جدا کنید. در یک نقلی دارد وقتی بنا شد فرعون غرق بشود و قومش یکی از اصحاب حضرت برادری داشت جناب موسای کلیم یکی از اصحابشان برادری داشت در لشکر فرعون رفت اورا بیرون بیاورد که او عذاب نشود خودش هم ماند عذاب شد. حضرت فرمودند او جهنم نمی رود ولی وقتی با آنها باشی عذاب آمد تورا هم می گیرد. لذا فرمود بروید ولا یلتفت منکم احدا هم نباشید هم دلتان نباشد. خودتان باشید معذبید دلتان باشد جانتان معذب است. ولایلتفت منکم احدا، این یک کار است این یک چهره عاشوراست. چهره دوم عاشورا فعل سیدالشهداء ارواحنا فداه و اصحابش است که این چهره دوم هم در نهایت زیبایی هیچ کجا بندگی در قله عاشورا ظهور پیدا نکرده، هیچ کجا رضا به قضاء الله به اندازه عاشورا تجلی نکرده، هیچ کجا تسلیم بودن به امر الهی به اندازه عاشورا ظهور ندارد. هیچ کجا تسلیم بودن به ولی خدا به اندازه عاشورا ظهور پیدا نکرده، در متن سخت ترین بلا اصحاب و اهل بیت سیدالشهداء صد درصد تسلیم بودند و راضی بودند اصلا گلایه ای از سیدالشهداء در بین اصحاب و اهل بیت دیده نشده با تمام سختی ها، لذا این چهره کار هم صد درصد زیباست چهره اول اساء السوئاست چهره دوم به عکس خوبی را در بهترین شکل انجام دادند. بهتر از این نمی شد خدا را عبادت کنی ممکن نبود. لذا فرمود اتقوا الله حق ت[:] فقط از ما ساخته است. از کس دیگری ساخته نیست. حقیقت تقوا حقیقت بندگی آنچنان که شایسته خدای متعال هست در عاشورا محقق شد. این فعل در زیباترین شکل اتفاق افتاد هرچه ظهر عاشورا نزدیکتر می شد کوره بلا داغتر می شد حضرت چهره شان برافروخته تر می شد این هم صحنه دوم است هم در فعل خود حضرت هم در صنع اصحاب هم اهل بیت جز زیبایی دیده نمی شود. زیبایی در بهترین وفای به ولی خدا در بهترین شکل تسلیم به ولی الله در بهترین شکل، نصح برای ولی خدا در بهترین شکل تصدیق ولی خدا در کامل ترین حد ممکن، در متن سخت ترین امتحان ها تصدیق بکند انسان ولی خودش را بدون این که اسرار کار اورا به نحو کامل بفهمد. این هم چهره دوم عاشوراست. چهره سوم صنع الهی است. همه اینها یک طرف بالاخره همه حادثه عاشورا در وراء همه این برنامه ها تدبیر خدای متعال هست. آن تدبیر از همه زیباتر است. ومن اوفا بعهده من الله. اگر سیدالشهداء زیبا بندگی کردند خدایی خدای متعال از او زیباتر است. بلکه همه جمال عبادت سیدالشهداء به جمال ربوبیت حضرت حق برمیگردد. هرچه سیدالشهداء انجام دادند با امداد الهی با توفیق من الله با لطف الهی بود. پس این یک نکته ای که عاشورا سه چهره دارد اگر گفته می شود ما رأیت الا جمیلا ناظر به کار دشمن نیست. بعضی ها این را خلط کردند دشمن را هم مدح کردند اینها مستحق لعن می شوند خودشان، آنی که زیباست صنع الله است. نه کار یزید و ابن زیاد و لشکر کوفه، آنها مستحق لعن اند خدای متعال است که مستحق حمد و ثناء و مجد است حتی در فعل عاشورا. آن چهره ای که حضرت حق تدبیر می کند زیباترین صنع هست این نکته اول. نکته دوم این که درک این جمال متوقف به یک تحول معرفتی در خود انسان هست. این طور نیست که هر کسی بتواند جمال را بگیرد جمال هست همه صنع الهی زیباست. آن موقعی که آدم را بیمار می کند به همان اندازه ای زیباست که آدم را شفا می دهد. آن روزی که به دنیا می آورد مثل آن روزی که از دنیا می برد زیباست صنع الهی که فرق نمی کند. لک الحمد علی ان خلقت و سویت و قدرت و قضیت و عمدت و احییت و امرضت و شفیت و آفیت و ابلیت فرقی نمی کند. صنع الهی در همه این صحنه ها زیباست. منتها درک زیبایی منوط به مقام رضاست. اگر کسی در مقام رضا بود خدای متعال پرده ها را از جلوی قلب او کنار می زند جمال صنع الهی را می بیند لذا در همه حالات غرق در بهجت و لذت است. در سخت ترین بلاها لذت می برد از صنع خدای متعال همان که حضرت به جابر فرمود. فرمودند کیف اصبحت عرض کرد من در حالی صبح کردم که بیماری را از سلامت فقر را از غنا موت را از حیات بیشتر دوست دارم خب این خیلی مقام بلندی است. حضرت فرمودند ولی ما اهل بیت اینطور نیستیم. عرض کرد شما چه را دوست دارید فرمود هر چه خدا دوست دارد دوست داریم. فرقی بین مرگ و زندگی نیست. بین بیماری و سلامت نیست. بین فقر و غنا نیست. این احتیاج به مقام رضا دارد. احتیاج به مقام اخلاص در محبت دارد که در وجود انسان چیزی جز حب الله نباشد. هیچ شرطی برای محبت خدا نمی گذارد نمی گوید خدای متعال را دوست دارم به شرط زندگیم هم آباد باشد. مقامات معنویم هم بساط سیر و سلوکم هم اصلا شرط نمی گذارد برای حب الله خدای متعال را دوست دارد مطلقا، بدون هیچ شرطی، یا در همه شرایط، اگر اینطوری شد که مطلق شد آن وقت انسان در همه صنع الهی می تواند جمال را مشاهده کند. لذاست که این مشاهده کمال بعد از مقامات زهد است و فراغت از دنیاست. بعد از مقامات یقین و مشاهده ملکوت و ظهور نور یقین در قلب انسان است. مقام رضا بعد از اینهاست. اعلی درجه الزهد ادنی درجه الیقین و اعلی درجه الیقین ادنی درجه الرضا، این رزق آنهایی است که جزو مصبحین اند. فصبح بحمد ربک قبل طلوع الشمس و قبل غروبها و من آناء اللیل و من اطراف النهار لعلک ترضی، این تسبیح به حمد اگر مداومت درش بود مشروط به احوال نشد در بیماری و سلامت شب و روز همه وقت بود این مقدمه درک مقام رضا و مقدمه درک جمال می شود. انسان تا در مقام تسبیح مطلق نباشد نمی تواند رضای مطلق پیدا کند. هیچ عیبی در کار او ندید آن وقت راضی می شود. این مقام مقام رضا و مقام درک جمال صنع هست. آنگاه خود رضا مقاماتی دارد. ممکن است در یک مرتبه ای انسان راضی باشد به مرتبه بالاتر که رسید رضا نداشته باشد. اگر در اعظم ابتلائات عالم کسی در مقام رضا بود این اوج رضاست. وجود مقدس زینب کبری کسی است که وجود مقدس سیدالشهدء ایشان را بردند وسط بلایی که اعظم ابتلائات عالم است و بار را روی دوش ایشان گذاشتند و ایشان در سخت ترین ابتلائات در سخت ترین لحظات یعنی وقتی وداع کردند از قتلگاه آمدند با نامحرم ها وارد کوفه شدند آن خطبه سنگین را خواندند دخلت متنکره علی ارض [:] علی بن زیاد سر مطهر سیدالشهداء هم مقابل ابن زیاد هست رجز خوانی می کند آنجا حضرت می فرماید ما رأیت الا جمیلا. این مقام قرب و توحید حضرت زینب کبری سلام الله علیها را می طلبد ولا غیر. کار هر کسی نیست فقط کار خود ایشان است که در آن صحنه عظیم مقام رضا د اشته باشد و جمال صنع الهی را ببیند. این هم نکته دوم، و اما نکته سوم که این جمال صنع در کجاست کجای این بلا زیباست. کجای کشته شدن ولی خدا زیباست خدای متعال یک امام معصوم مثل سیدالشهداء روی زمین دارند دیگر سیدالشهداء تکرار شدنی نیست. این وجود مقدس در سخت ترین ابتلائات قرار بگیرد در محضر خدای متعال، دیگر ما سخت تر از عاشورا که صحنه ای نداریم. کجای این بلا زیباست. حضرت در یک جمله این را فرمودند فرمودند خدای متعال برای انها مقاماتی در نظر گرفت اها را به آن مقامات رسانید کجای این کار زیباست. در متن این بلا آنها را اوج داد. حقیقت این است که واقعه عاشورا دو چهره دارد یکی چهره صلات است یکی چهره زکات. یکی چهره ذکر است یکی چهره شفاعت و دستگیری، یکی چهره عبودیت است و عبادت و دیگری چهره دستگیری و شفاعت که شفاعت هم خودش از فروع عبادت است. یعنی امام وقتی امامت هم می کند امامت امام متن عبادت خدای متعال است. هیچ چیزی جز عبودیت نیست و این ارزش امامت است. و با امامت امام دیگران به عبادت می رسند بنا عبدالله. هم متن امامت امام عبادت است هم موضوع امامت امام عبادت خداست. امام علیه السلام عبادت خدا را راهبری می کند. نه این که مردم را به عیش می رساند. بله مردم را به عدل و رفاه هم می رساند اما چهره های بندگی است. امامت امامت عبادت است. هم خود امامت عبادت خداست هم موضوع امامت عبادت خداست. حضرت نمی خواهند یک عشرت کده درست بکنند می خواهند مسجد درست بکنند می خواهند عالم معبد باشد. لذا بیت النوری که امام به پا می کند بیت النوری است که درش تجارت هست بیع هست ولی اهل این بیت لا تلهیهم تجاره ولا بیع عن ذکر الله و اقام الصلاه و ایتاء الزکات یخافون یوما یتقلب فیه القلوب والابصار لیجزیهم احسن ما عملوا امام امت خودش را به احسن ثواب ها می رساند. امامت می کند که انها به بهترین اداش برسند. عیششان بشود عبادت خوابشان بشود عبادت. فرمود این متقین که قلیلا من اللیل ما [::] شیعیان امیرالمومنین خیلی هایشان شبها می خوابند ولی خوابشان خوابی است که خدای متعال آن را بیداری حساب کرده، این خاصیت بیت النور امام است. خواب هم که هست بیدار است. مشغول ذکر است در بازار هم که هست در مسجد است در مدرسه هم که هست در مسجد است. امام موضوع امامتش عبادت است می خواهد بازار را کند مسجد. خوابگاه انسان را کند مسجد و اگر هم انسان وارد بیت النور امام شد قوائم وجودی خودش ارکان وجودی خودش را در بیت النور امام همه چیز می شود عبادت، لیجزیهم احسن ما عملوا به بهترین پاداش ها هم می رسد. این امامت امام است. هم خودش عبادت است هم موضوع امامت امام عبادت است. عاشورا همین دو چهره است در عاشورا خود حضرت خدا را عبادت کردند این روح اصلی عاشوراست که از افق دید همه جز معصومین خارج است. کسی نمی تواند بفهمد سیدالشهداء خدای متعال را در گودی قتلگاه چطوری عبادت کرده جز رسول الله جز امیرالمومنین جز فاطمه زهرا جز امام زمان، جز امام مجتبی ائمه هدات معصومین احدی روح عبادت سیدالشهداء را نمی فهمد صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین. این یک چهره عاشوراست حضرت عبادت کرد. چهره دوم چهره راهبری عاشوراست حضرت شفاعت کردند. دستگیری از عبادالله. این دو صنع سیدالشهداست که در اوج زیبایی است هم عبادت حضرت هم زعامت حضرت هم شفاعت حضرت در اوج زیبایی است. زیباتر از این نمی شود شفاعت کنی که حبیب بسازی زهیر بسازی از این آدم ها، مسلم بن اوسجه بسازی مسلم بن عقیل بسازی قمر بنی هاشم بسازی، قمر بنی هاشم صنع سیدالشهداست. حاصل شفاعت سیدالشهداست. مستوره امامت سیدالشهداست. پس حضرت دو چهره کار دارد عبادت شفاعت که شفاعتشان هم عبادت است. این کار سیدالشهداء در اوج زیبایی است زیبایی کار خدا کجاست. زیبایی کار خدای متعال این است که اولا این عبادت و شفاعت همه از سر سفره خدای متعال است. سیدالشهدا چیزی از خود ندارد. در آن حدیث نورانی امام رضا وقتی مقامات امام را توضیح دادند گفتند همه اینها تفضل است. از فضل خداست. پس همه این عبادت تمام این شفاعت فضل است و اوج کار سیدالشهدا همین است که در این اوج عبادت فقط خدا را می بیند یا قیاس المستغیثین. عرض کردم جناب ایوب یک جمله گفت گل به دهان خودش زد که خدایا من همه جا صبر کردم بهش گفتند شما صبر کردید؟ سیدالشهداء اوج عبادتش اوج لطف خداست. بهتر از این ضیافت نمی شود. قله شفاعتش لطف خدا به سیدالشهداء است. این نکته اول، دوم این که خدای متعال در ورای این توفیقی که به حضرت برای انجام این عبادت عظیم و این دستگیری عظیم از همه عالم حتی از انبیاء اولوالعزم توفیقی که دادند در ورای این ها خدای متعال یک ضیافت خاص برای سیدالشهداء فراهم کردند این عبادت مقدمه آن ضیافت است یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی، ارجعی این ارجعی مزد آن شهادت است. این صنع خداست خالص خالص، هم آن عبادت لطف خداست هم این ارجعی، این از عبادت زیباتر است یک توفیق عبادت است دو لطف الهی، ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی، دیگر بالاتر از این مقامی نیست. برای ما هم قابل تصور نیست. و عجیب این است فرمود خدای متعال فقط برای سیدالشهداء و شیعیان حضرت که با شفاعت حضرت می روند در بهشت قرار دادیم. این ضیافت الهی چهره دیگری از جمال صنع خداست ضیافت برای سیدالشهداء فراهم کرده غیر از توفیق قرب عبادت است این عبادت سراسر لطف خداست به سیدالشهداء اگر لحظه ای خدای متعال عبد را رها کند کار تمام است. سیدالشهداء اگر اینطور عبادت کردند المعصوم هو المعتصم بالله. عن جمیع محارم الله. خدای متعال هست که امام عصمه المعتصمین هست ولی عصمت خود امام حضرت حق است. بنابراین تمام عبادت امام به آن عصمت الهی برمیگردد و از آن لطیف تر مزدی که خدای متعال می دهد هم مقام تفضل است هم مزد تفضل است. و اصولا همه فضل خدای متعال برای معصوم است. این است که در قرآن از معصوم به فضل الهی تعبیر می شود قل بفضل الله و برحمته و بذلک فالیفرح آنقدر امام غرق در رحمت خداست که می شود کلمه رحمت فرمود قل بفضل الله و رحمته یعنی امیرالمومنین فضل یعنی وجود مقدس نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم است. یدخل من یشاء فی رحمته فرمود یعنی ولایت امام محیط ولایت امام را محیط رحمت خودش قرار داده آن هم چهره دیگر جمال است. هم امام در ضیافت مطلق خداست هم شیعیان در ضیافت امام اند. یدخل من یشاء فی رحمته. بنابراین چهره دیگر جمال فعل الهی این است که به حضرت هم توفیق شفاعت داده و بعد از شفاعت خدای متعال آن سفره ضیافت را که برای حضرت پهن کرده ادامه د اده دامنه اش را برای آن کسانی که تحت شفاعت امام هستند.آنها با امامشان هستند. به اذن الله تبارک و تعالی. در جوار امامشان هستند. اذن شفاعت نسبت به همه عوالم و اذن ضیافت نسبت به همه عوالم که حالا شفاعت فرمودید آنها را با خودتان آوردید کربلا حالا ضیافت ازشان کنید ضیافت سیدالشهداء ابدی است. همه عالم را هم شفاعت می کنند و هم ضیافت و هم خودشان مستغرق در بندگی هستند دو هم غرق در ضیافت خاص حضرت حق که احدی از معصومین چهارده معصوم در آنجا راه ندارد و نمی فهمد که آن سفره ضیافت چیست. فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی. تمام زیبایی صنع سیدالشهداء و اهل بیت و ا صحاب به زیبایی صنع خدا برمیگردد یک، دو از این ضیافتی که خدای متعال سفره ای که برای حضرت و آن کسانی که با حضر می آیند و حضرت آنها را شفاعت می کنند پهن کرده از آن ضیافت اولی و فضل اولی زیباتر است. زیباتر از آنچه آنها را موفق کرد به خلق این واقعه زیبا آن نتیجه زیبایی است که برای آنها قرار داده خدای متعال. احدی از خوبان دیگر جهنمی نمی شود. با این که شیطان رجز عام خواند الا عبادک جز انبیاء جز معصومین مخلصین همه را گمراه می کند. درست هم می گفت چون می دید معصوم که نیستیم نقطه ضعف های ما را می دید. حضرت فرمود از نزدیک شما را دید ولی ظنش ظن غیر مصیب بوده، چون ندیده بود که سیدالشهداء سفره پهن می کند برای مومنین بله کفار حتی کافرین یک عده شان، ولی هیچ مومنی دیگر با سیدالشهداء جهنمی نمی شود. هیچ مومنی و این اشتباه ابلیس بود. گفت همه را جهنمی می کنم غیر از انبیاء غیر از معصومین هیچ مومنی نمی گذارم بهشت برود فقط معصوم دستم به معصوم نمی رسد چون نقطه ضعف ندارد معصوم، بقیه نقطه ضعف د ارند یکی مال می خواهد یکی ریاست می خواهد یکی کبر دارد. من همین نقطه ضعفها را ابزار می کنم همه را جهنمی می کنم. نمی دانست که یک کس دیگر هم نقطه قوت های مومن را مبنا قرار می دهد شفاعت می کند. اگر می دید شفاعت سیدالشهداء را این رجز را نمی خواند. لذا حضرت در خطبه قاصعه می فرمایند ظن غیر مصیب، صدق علیهم الابلیس ظنه جز فریقا من المومنین آنهایی که مسیرشان را جدا کردند از مسیر سقیفه این فریق اینها از دست ابلیس خارج شد. و حضرت هم با اینها کار می می کنند. ابلیس هم می خواهد اینها را ببرد. حضرت فرمود آنجایی که می گفت لاقعدن لهم صراطک المستقیم عمد الیکم با شما کار داشت با بقیه که کاری ندارد. آنها که معلوم نیست شیطان از آنها تبعیت میکند یا آنها از شیطان تبعیت می کنند هم جنس اند. عمد الیکم. و حضرت نگذاشتند یک دانه از اینها بروند جهنم یک دانه شان، و شیطان همین را نمی خواهد. گفت من مومنین را هم جهنمی می کنم فقط انبیاء دستم بهشان نمی رسد. و حضرت هم یک سفره ای پهن کردند که وقتی ضیافت حضرت و شفاعت حضرت در عالم ظاهر می شود در ایام الله در رجعت و قیامت و ظهور هیچ مومنی در کفه شیطان نمی ماند. هیچ مومنی، حتی خیلی از کفار جهنمی هم نجات پیدا می کنند. فرمود جهنمی ها هم اهل جهنم هم بر سیدالشهداء گریستند الا همان معاندین آنها هم حضرت نجات نمی دهد. لذا خلود فقط مال معاندین است دیگر و ان تخلد فیها المعاندین لذا هر چه نگاه کنی صنع حضرت در قله زیبایی است عبادت حضرت و اهل بیت و اصحاب، ولی ضیاقت خدای متعال تفضل خدای متعال خیلی زیباتر است. همه جمال به حضرت حق برمیگردد. منتها کسی بتواند این جمال را در مجلس ابن زیاد با آن شرایط ببیند حضرت زینب کبراست. امکان دیدنش نیست.