display result search
سخنرانی حجت الاسلام سید حسین مومنی با موضوع "اثر غفلت از ذکر"، سال 1400
خداوند یک قلب به ما عنایت کرده است که عامل حیات جسم ماست و خون را تصفیه می کند و اگر از حرکت باز بماند انسان می میرد. اما یک قلب هم در وجود ماست که ادراکات معنوی و نورانی را خدا در آن قلب قرار داده است. همان طور که مراقب قلب ظاهرمان هستیم باید مراقب قلب باطن مان هم باشیم چون شیطان از ابزارهای مختلف مدد می جوبد تا این قلب را جریحه دار کند و زنگار و چرکی را عارض بر این قلب کند.
هر آنچه که از چشم و گوش وارد می شود بر قلب اثر می گذارد و انسان را از سیر به سوی خدا، بازمی دارد و انسان تبدیل می شود به کسی که ظلمت و تاریکی تمام وجودش را فرا گرفته است. ذکر بسیار مهم است و باید زیاد ذکر بگوییم هم لسانی و هم درونی. در اثر تکرار و استمرار ذکر برقلب اثر می گذارد و در اثر ممارست بر ذکر سکینه و وقار بر قلب عارض می شود. نماز، افضل اذکار است و بعد از نماز قرائت و انس با قرآن است و بعد از قرآن، زیارات اهلبیت علیهم السلام است. بغضی اذکار عام هستند و در هر زمان و مکان و شرایطی گفته می شوند که افضل این اذکار هم صلوات و بعد استغفار است. یاد خدا و ذکر خدا انس با خداست چون انسان در نتیجه یاد خدا با خدا مأنوس می شود. امیرالمؤمنین در کلامی می فرمایند: « ذکر زیاد بگویید تا قلبتان صاف و روشن شود و کدورت ها از قلبتان برود.»
عده ای از افراد بسیار اهل ذکر هستند و هیچ کاری آنها را از ذکر باز نمی دارد. اگر کسی از ذکر غافل شود دو عارضه مهم بر قلبش عارض می شود، یکی خفض قلب است که توجه به هرچیزی غیر از خدا قلب را منخفض و تاریک می کند. دیگری توقف قلب است که هیچ چیزی بر آن اثر نمی گذارد و کسی که قلبش متوقف شود دیگر از اطاعت خدا لذت نمی برد و گناه برایش تلخ نیست.
خداوند یک قلب به ما عنایت کرده است که عامل حیات جسم ماست و خون را تصفیه می کند و اگر از حرکت باز بماند انسان می میرد. اما یک قلب هم در وجود ماست که ادراکات معنوی و نورانی را خدا در آن قلب قرار داده است. همان طور که مراقب قلب ظاهرمان هستیم باید مراقب قلب باطن مان هم باشیم چون شیطان از ابزارهای مختلف مدد می جوبد تا این قلب را جریحه دار کند و زنگار و چرکی را عارض بر این قلب کند.
هر آنچه که از چشم و گوش وارد می شود بر قلب اثر می گذارد و انسان را از سیر به سوی خدا، بازمی دارد و انسان تبدیل می شود به کسی که ظلمت و تاریکی تمام وجودش را فرا گرفته است. ذکر بسیار مهم است و باید زیاد ذکر بگوییم هم لسانی و هم درونی. در اثر تکرار و استمرار ذکر برقلب اثر می گذارد و در اثر ممارست بر ذکر سکینه و وقار بر قلب عارض می شود. نماز، افضل اذکار است و بعد از نماز قرائت و انس با قرآن است و بعد از قرآن، زیارات اهلبیت علیهم السلام است. بغضی اذکار عام هستند و در هر زمان و مکان و شرایطی گفته می شوند که افضل این اذکار هم صلوات و بعد استغفار است. یاد خدا و ذکر خدا انس با خداست چون انسان در نتیجه یاد خدا با خدا مأنوس می شود. امیرالمؤمنین در کلامی می فرمایند: « ذکر زیاد بگویید تا قلبتان صاف و روشن شود و کدورت ها از قلبتان برود.»
عده ای از افراد بسیار اهل ذکر هستند و هیچ کاری آنها را از ذکر باز نمی دارد. اگر کسی از ذکر غافل شود دو عارضه مهم بر قلبش عارض می شود، یکی خفض قلب است که توجه به هرچیزی غیر از خدا قلب را منخفض و تاریک می کند. دیگری توقف قلب است که هیچ چیزی بر آن اثر نمی گذارد و کسی که قلبش متوقف شود دیگر از اطاعت خدا لذت نمی برد و گناه برایش تلخ نیست.
تاکنون نظری ثبت نشده است