سخنرانی حجت الاسلام سید حسین مومنی با موضوع "رسیدن به مقام رضا"، سال 1400
آیاتی که راجع به عقل و تعقل آمده کم است و نوعاً جنبه مقدمیت دارد اما آیاتی که راجع به قلب آمده با هدف و غایت مطرح شده است. قلب به تعبیر بزرگان لازم به تعریف نیست چون تعریف اصطلاحی و تحت اللفظی ندارد و همان چیزی که انسان از درون درک می کند لطیفه ای ربّانی است. زمانی که روح در مقام شهود عالم غیب قرار می گیرد به آن در اصطلاح قلب اطلاق می شود. شیطان در تلاش است که این قلب را معطوف به دنیا کند و به واسطه عروض در ابتلائاتی ما را از وادی شکر به وادی خروج از شکر وارد کند.
ذکر خدا و یاد خدا راهکار مرتفع شدن قلب است. کسی که قلبش به سوی خدا مرتفع شده باشد دیگر در انجام واجبات لنگ نمی زند. فتح و گشایش قلب یعنی راضی بودن بر رضای الهی. راه کار فتح قلب همین راضی به رضای خدا بودن است. مقام رضا، مقام بلند و رفیعی است و قلب انسان باز می شود و از رهگذر این گشایش قلب، انسان به آرامش می رسد و از رهگذر این آرامش به بهجت حقیقی می رسد و حُجُب برطرف می شود.
خدا هرگز برای بندگان خود بد نمی خواهد و هرگز در دنیا بدهکار بنده ای نمی شود و صنع الهی قبیح نیست. شیطان سوءظن را بزرگ جلوه می دهد و انسان را در وادی ناشکری می برد و راضی بودن به آنچه که خدا برای انسان مقدّر کرده است مقام رضاست. امام صادق (ع) می فرماید:« راضی بودن به آنچه که خدا برای انسان مقدر کرده است، ثمره یقین است.» هر کسی می خواهد زندگی خوشی را در دنیا داشته باشد، راضی به رضای خدا باشد. وقتی که انسان از همه چیز جز خدا مأیوس شود، خدا هم عزتش می دهد.
آیاتی که راجع به عقل و تعقل آمده کم است و نوعاً جنبه مقدمیت دارد اما آیاتی که راجع به قلب آمده با هدف و غایت مطرح شده است. قلب به تعبیر بزرگان لازم به تعریف نیست چون تعریف اصطلاحی و تحت اللفظی ندارد و همان چیزی که انسان از درون درک می کند لطیفه ای ربّانی است. زمانی که روح در مقام شهود عالم غیب قرار می گیرد به آن در اصطلاح قلب اطلاق می شود. شیطان در تلاش است که این قلب را معطوف به دنیا کند و به واسطه عروض در ابتلائاتی ما را از وادی شکر به وادی خروج از شکر وارد کند.
ذکر خدا و یاد خدا راهکار مرتفع شدن قلب است. کسی که قلبش به سوی خدا مرتفع شده باشد دیگر در انجام واجبات لنگ نمی زند. فتح و گشایش قلب یعنی راضی بودن بر رضای الهی. راه کار فتح قلب همین راضی به رضای خدا بودن است. مقام رضا، مقام بلند و رفیعی است و قلب انسان باز می شود و از رهگذر این گشایش قلب، انسان به آرامش می رسد و از رهگذر این آرامش به بهجت حقیقی می رسد و حُجُب برطرف می شود.
خدا هرگز برای بندگان خود بد نمی خواهد و هرگز در دنیا بدهکار بنده ای نمی شود و صنع الهی قبیح نیست. شیطان سوءظن را بزرگ جلوه می دهد و انسان را در وادی ناشکری می برد و راضی بودن به آنچه که خدا برای انسان مقدّر کرده است مقام رضاست. امام صادق (ع) می فرماید:« راضی بودن به آنچه که خدا برای انسان مقدر کرده است، ثمره یقین است.» هر کسی می خواهد زندگی خوشی را در دنیا داشته باشد، راضی به رضای خدا باشد. وقتی که انسان از همه چیز جز خدا مأیوس شود، خدا هم عزتش می دهد.
تاکنون نظری ثبت نشده است