display result search
سخنرانی حجت الاسلام سید حسین مومنی با موضوع "حالات قلب در قرآن"، سال 1400
در قرآن کریم هم از عقل سخن به میان آمده و هم از قلب و روح گفته شده است. روح از اهمیت بیشتری به نسبت قلب و عقل برخوردار است. مجموع آیاتی که راجع به عقل و تعقل مطرح است حدود 40 آیه است اما در قریب به 150 آیه قرآن کریم کلمه قلب استعمال شده است و این کثرت استعمال به دلیل اهمیت زیاد قلب است.
قطعا منظور از قلب هم این قلب ظاهری و مادی که در سینه انسان می تپد نیست بلکه یک ارتباط روحی و معنوی و ملکوتی است که بین عبد و پروردگار برقرار می شود. وقتی روح در مقام شهود عالم غیب قرار می گیرد به آن قلب اطلاق می شود. مقصود همان لطیفه ای ربانی است که در وجود فرد هست که دریافت می کند. قلب در آیات به عنوان یک غایت و هدف مطرح است.
قلب دارای انواع و اقسامی است و حالاتی که بر قلب عارض می شود، بسیار است. آیاتی که در مورد قلب سخن می گویند در آنها هدف و غایت مطرح است.
در آیه چهارم سوره فتح، قلب به عنوان غایت که خود موضوعیت دارد، مطرح شده است و هنگامی که سکینه و وقار در قلب مومن به وجود آید، ایمانش زیاد می شود.
در آیه هفتادم سوره انفال، قلب به معنای نیت و خیری است که در قلب به وجود آمده است.
باید مراقب باشیم که بر اثر روزمرگی زندگی دنیایی قلب مان از مسیر بندگی خارج نشود.
امام صادق (ع) در کلامی می فرمایند: « قلب چهار حالت دارد؛
اول، رفع قلب است که مرتفع به سمت بالا می شود.
دوم، فتح قلب است که گشادگی قلب برای انسان به وجود می آید.
سوم، خفض قلب است که تاریک می شود و سقوط می کند.
چهارم، وقف قلب است که هیچ چیزی بر قلب اثر نمی کند.»
اگر حجاب های قلب برطرف شود، قلب به سوی خدا مرتفع می شود.
در قرآن کریم هم از عقل سخن به میان آمده و هم از قلب و روح گفته شده است. روح از اهمیت بیشتری به نسبت قلب و عقل برخوردار است. مجموع آیاتی که راجع به عقل و تعقل مطرح است حدود 40 آیه است اما در قریب به 150 آیه قرآن کریم کلمه قلب استعمال شده است و این کثرت استعمال به دلیل اهمیت زیاد قلب است.
قطعا منظور از قلب هم این قلب ظاهری و مادی که در سینه انسان می تپد نیست بلکه یک ارتباط روحی و معنوی و ملکوتی است که بین عبد و پروردگار برقرار می شود. وقتی روح در مقام شهود عالم غیب قرار می گیرد به آن قلب اطلاق می شود. مقصود همان لطیفه ای ربانی است که در وجود فرد هست که دریافت می کند. قلب در آیات به عنوان یک غایت و هدف مطرح است.
قلب دارای انواع و اقسامی است و حالاتی که بر قلب عارض می شود، بسیار است. آیاتی که در مورد قلب سخن می گویند در آنها هدف و غایت مطرح است.
در آیه چهارم سوره فتح، قلب به عنوان غایت که خود موضوعیت دارد، مطرح شده است و هنگامی که سکینه و وقار در قلب مومن به وجود آید، ایمانش زیاد می شود.
در آیه هفتادم سوره انفال، قلب به معنای نیت و خیری است که در قلب به وجود آمده است.
باید مراقب باشیم که بر اثر روزمرگی زندگی دنیایی قلب مان از مسیر بندگی خارج نشود.
امام صادق (ع) در کلامی می فرمایند: « قلب چهار حالت دارد؛
اول، رفع قلب است که مرتفع به سمت بالا می شود.
دوم، فتح قلب است که گشادگی قلب برای انسان به وجود می آید.
سوم، خفض قلب است که تاریک می شود و سقوط می کند.
چهارم، وقف قلب است که هیچ چیزی بر قلب اثر نمی کند.»
اگر حجاب های قلب برطرف شود، قلب به سوی خدا مرتفع می شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است