display result search
سخنرانی حجت الاسلام سید حسین مومنی با موضوع "قرار گرفتن در مسیر سلوک"، سال 1400
برای اینکه انسان در طریق الی الله قرار بگیرد، نیازمند یک برنامه جامع، کامل و هدفمند است و هم اینکه نیاز به الگوی معتبر دارد. با توجه به اینکه الگوهای طریق فراوان هستند، بهترین کار این است که انسان به دستوراتی که برای سلوک از معصومین رسیده عمل کند و از خود حضرات بخواهد که استاد طریق را در مسیرش قرار دهند. لذا باید برنامه هایی که از حضرات رسیده را بدانیم و عمل کنیم.
کسی که می خواهد در مسیر سلوک قرار بگیرد بر سه اصل باید توجه کند. خوف، رجا و حب. اینها برای عارف اصل هستند. کسی که می خواهد در مسیر الی الله قرار بگیرد نباید از این سه اصل غافل شود. خوف و رجا و حب بی خود و بی جهت در قلب پدیدار نمی شود چون خودشان معلول علتی هستند. امام صادق (ع) می فرمایند: «خوف، فرع بر علم است ( اگر کسی علم پیدا کند، خوف در او پیدا می شود) رجا هم فرع بر یقین است و حب فرع بر معرفت است.»
اگر معرفت باشد، محبت هم می آید. دلیل و نشانه کسی که می ترسد، فرار کردن است و نشانه کسی که قلبش امید به خدا دارد این است که از خدا طلب می کند و نشانه حب این است که محبوب را بر می گزیند و کسی را جای محبوب قرار نمی دهد. اگر خوف بر قلب انسان عارض شود از گناه و معصیت دور می شود. هرگاه نور یقین در قلب انسان بتابد، یأس و ناامیدی می رود و امید و باور خدا جایگزین آن می شود. اگر نور معرفت در قلب قرار بگیرد، نسیم محبت در قلب می وزرد و اگر نسیم محبت در قلب بیایید هیچگاه انسان خدا را رها نمی کند و دنبال دیگری نمی‌رود.
برای اینکه انسان در طریق الی الله قرار بگیرد، نیازمند یک برنامه جامع، کامل و هدفمند است و هم اینکه نیاز به الگوی معتبر دارد. با توجه به اینکه الگوهای طریق فراوان هستند، بهترین کار این است که انسان به دستوراتی که برای سلوک از معصومین رسیده عمل کند و از خود حضرات بخواهد که استاد طریق را در مسیرش قرار دهند. لذا باید برنامه هایی که از حضرات رسیده را بدانیم و عمل کنیم.
کسی که می خواهد در مسیر سلوک قرار بگیرد بر سه اصل باید توجه کند. خوف، رجا و حب. اینها برای عارف اصل هستند. کسی که می خواهد در مسیر الی الله قرار بگیرد نباید از این سه اصل غافل شود. خوف و رجا و حب بی خود و بی جهت در قلب پدیدار نمی شود چون خودشان معلول علتی هستند. امام صادق (ع) می فرمایند: «خوف، فرع بر علم است ( اگر کسی علم پیدا کند، خوف در او پیدا می شود) رجا هم فرع بر یقین است و حب فرع بر معرفت است.»
اگر معرفت باشد، محبت هم می آید. دلیل و نشانه کسی که می ترسد، فرار کردن است و نشانه کسی که قلبش امید به خدا دارد این است که از خدا طلب می کند و نشانه حب این است که محبوب را بر می گزیند و کسی را جای محبوب قرار نمی دهد. اگر خوف بر قلب انسان عارض شود از گناه و معصیت دور می شود. هرگاه نور یقین در قلب انسان بتابد، یأس و ناامیدی می رود و امید و باور خدا جایگزین آن می شود. اگر نور معرفت در قلب قرار بگیرد، نسیم محبت در قلب می وزرد و اگر نسیم محبت در قلب بیایید هیچگاه انسان خدا را رها نمی کند و دنبال دیگری نمی‌رود.
تاکنون نظری ثبت نشده است