display result search
- 986
- 1000
- 1000
- 1000
نگاهی به اصلی ترین عوامل دین گریزی، جلسه سوم
سخنرانی از حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «نگاهی به اصلی ترین عوامل دین گریزی»، جلسه سوم، سال 1399
در خیلی از اوقات گفته می شود که ما باید با رفتار خوبمان دیگران را به دین دعوت و جذب کنیم و الگو و نمونه ارائه بدهیم تا مردم تحت تاثیر قرار بگیرند و یا به دلیل اینکه مردم عبید احسان هستند به مردم احسان کنیم. اما در یک جمع بندی، چه کسی از امام حسن مجتبی علیه السلام کریم تر و چه کسی از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم اسوه تر است. چرا زحمات و خوبی های این دو بزرگوار و حضرت علی علیه السلام و حضرات معصومین علیهم السلام برای تحقق هدف کارگر نیفتاد.
رفقای اهل علم و طلبه، موعظه کنندگان دینی، همیشه مخاطبان خود را نصیحت می کنیم که اخلاق خود را خوب کنید تا مردم به دین جذب بشوند. اسوه و الگو باشید تا مردم تحت تاثیر قرار بگیرند. خوب مخاطبان ما خیلی اسوه و الگو باشند که از اولیای الهی و معصومین علیهم السلام که بالاتر نمی شوند. نه اینکه کار رسول خدا و ائمه اثر نداشت. ما نه نسبت به زمان صدر اسلام منفی بافی مطلق داریم و نه نسبت به الآن. تازه زمان الآن وضع بهتری هست ولی «لیظهره علی الدین کله» در صدر اسلام تا الآن تحقق پیدا نکرده است.
یک مشکلی در صدر اسلام وجود داشت که الآن هم این مشکل وجود دارد. مشکلی که در صدر اسلام بود این بود که مردم خوب بودن را می فهمیدند، مومن بودن را به شیوه اصول عقایدی که رایج هست را در رابطه با مبدا و معاد را می فهمیدند و می پذیرفتند. اخلاقیات و عبادات را هم می فهمیدند و می پذیرفتند و حتی بسیاری از امور اجتماعی مانند ظلم نکردن و پیشه کردن عدالت را می فهمیدند و اجرا می کردند و حتی می شود ادعا کرد که خیلی از این چیزها را در قبل از اسلام هم داشتند. اما چه چیزی گیر و مشکل آنها بود؟ ذهنیت متناسب نسبت به امر ولایت نداشتند. این ذهنیت الآن هم آنگونه که باید باشد نیست. این ذهنیت مناسب چی هست؟ خداوند متعال می فرماید به خدای تو سوگند ای پیامبر ایمان ندارد کسی که اختلافی در جامعه پدید بیاید و تو حکمی بکنی، در ته دل و قلبش نسبت به آن حکم احساس سختی نسبت به پذیرش حرف تو بکند. ظاهرا بپذیرد و اجرا هم بکند اما در قبلش سختی باشد و تسلیم نباشد.
در خیلی از اوقات گفته می شود که ما باید با رفتار خوبمان دیگران را به دین دعوت و جذب کنیم و الگو و نمونه ارائه بدهیم تا مردم تحت تاثیر قرار بگیرند و یا به دلیل اینکه مردم عبید احسان هستند به مردم احسان کنیم. اما در یک جمع بندی، چه کسی از امام حسن مجتبی علیه السلام کریم تر و چه کسی از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم اسوه تر است. چرا زحمات و خوبی های این دو بزرگوار و حضرت علی علیه السلام و حضرات معصومین علیهم السلام برای تحقق هدف کارگر نیفتاد.
رفقای اهل علم و طلبه، موعظه کنندگان دینی، همیشه مخاطبان خود را نصیحت می کنیم که اخلاق خود را خوب کنید تا مردم به دین جذب بشوند. اسوه و الگو باشید تا مردم تحت تاثیر قرار بگیرند. خوب مخاطبان ما خیلی اسوه و الگو باشند که از اولیای الهی و معصومین علیهم السلام که بالاتر نمی شوند. نه اینکه کار رسول خدا و ائمه اثر نداشت. ما نه نسبت به زمان صدر اسلام منفی بافی مطلق داریم و نه نسبت به الآن. تازه زمان الآن وضع بهتری هست ولی «لیظهره علی الدین کله» در صدر اسلام تا الآن تحقق پیدا نکرده است.
یک مشکلی در صدر اسلام وجود داشت که الآن هم این مشکل وجود دارد. مشکلی که در صدر اسلام بود این بود که مردم خوب بودن را می فهمیدند، مومن بودن را به شیوه اصول عقایدی که رایج هست را در رابطه با مبدا و معاد را می فهمیدند و می پذیرفتند. اخلاقیات و عبادات را هم می فهمیدند و می پذیرفتند و حتی بسیاری از امور اجتماعی مانند ظلم نکردن و پیشه کردن عدالت را می فهمیدند و اجرا می کردند و حتی می شود ادعا کرد که خیلی از این چیزها را در قبل از اسلام هم داشتند. اما چه چیزی گیر و مشکل آنها بود؟ ذهنیت متناسب نسبت به امر ولایت نداشتند. این ذهنیت الآن هم آنگونه که باید باشد نیست. این ذهنیت مناسب چی هست؟ خداوند متعال می فرماید به خدای تو سوگند ای پیامبر ایمان ندارد کسی که اختلافی در جامعه پدید بیاید و تو حکمی بکنی، در ته دل و قلبش نسبت به آن حکم احساس سختی نسبت به پذیرش حرف تو بکند. ظاهرا بپذیرد و اجرا هم بکند اما در قبلش سختی باشد و تسلیم نباشد.
تاکنون نظری ثبت نشده است