display result search
سخنرانی استاد سید محسن میرباقری با موضوع معاد - بخش بیست و هفتم
اعراف جمع عرف و در لغت به معنای بلندی است. منظور از این بلندی دیواری است که بین مؤمنان و کافران کشیده می شود. برخی آن را همان صراط می دانند که همه ی انسان ها باید از آن عبور کنند. انسان ها قبل از ورود به بهشت و جهنم باید از این مکان عبور کنند. در این میان جماعتی بر این تپه ها می نشینند. اینها نه اهل بهشت اند و نه اهل جهنم. در کنار آنها اولیاء الهی نیز برای امر نظارت در این مکان نشسته اند. بهشتیان از این مسیر عبور کرده و به طرف دیگر دیوار می رسند و جهنمیان این طرف دیوار می مانند. اصحاب اعراف که گناه و خوبی هایشان با هم برابر است تکلیف مشخصی ندارند. آنها یا با رحمت خدا وارد بهشت می شوند و یا در جهنم جای می گیرند.
اصحاب اعراف وقتی به بالای تپه ها می رسند دیگر دلشان نمی خواهد به تاریکی و نزد اهل جهنم برگردند و از طرفی راه بهشت برایشان بسته است و همانجا ماندگار می شوند. آنها نوری در صورت نداشته و راه را نمی شناسند. آنها مدام به این طرف و آن طرف نگاه می کنند و منتظر رحمت خدا هستند.
اعراف جمع عرف و در لغت به معنای بلندی است. منظور از این بلندی دیواری است که بین مؤمنان و کافران کشیده می شود. برخی آن را همان صراط می دانند که همه ی انسان ها باید از آن عبور کنند. انسان ها قبل از ورود به بهشت و جهنم باید از این مکان عبور کنند. در این میان جماعتی بر این تپه ها می نشینند. اینها نه اهل بهشت اند و نه اهل جهنم. در کنار آنها اولیاء الهی نیز برای امر نظارت در این مکان نشسته اند. بهشتیان از این مسیر عبور کرده و به طرف دیگر دیوار می رسند و جهنمیان این طرف دیوار می مانند. اصحاب اعراف که گناه و خوبی هایشان با هم برابر است تکلیف مشخصی ندارند. آنها یا با رحمت خدا وارد بهشت می شوند و یا در جهنم جای می گیرند.
اصحاب اعراف وقتی به بالای تپه ها می رسند دیگر دلشان نمی خواهد به تاریکی و نزد اهل جهنم برگردند و از طرفی راه بهشت برایشان بسته است و همانجا ماندگار می شوند. آنها نوری در صورت نداشته و راه را نمی شناسند. آنها مدام به این طرف و آن طرف نگاه می کنند و منتظر رحمت خدا هستند.
کاربر مهمان