display result search
- 1310
- 1000
- 1000
- 1000
شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق - جلسه چهاردهم
سخنرانی از حجت الاسلام و المسلمین پناهیان با موضوع "شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق"، جلسه چهاردهم، سال 1389
حضرت امام سجاد (ع) در فرازی از دعای مکارم الاخلاق از خداوند درخواست کردند که خدایا آنچه در وجود من از خرابی ها هست با قدرت خودت اصلاح فرما. فساد آثار مخرب بر روح ما می گذارد و برطرف کردنش جز با قدرت لایزال الهی ممکن نیست. شیطان انسان را یا مأیوس و یا مغرور می کند و یأسِ پس از گناه مانع توبه و تضرع می شود. فرد گنهکار خود را مأیوس می کند.
کسی که دلش نورانی باشد معتقد است که خداوند دوستش دارد؛ اما دل به محض اینکه آلوده شد از خداوند دست می کشد. باید به محبت خدا نسبت به خود ایمان داشته باشیم تا بتوانیم دعا کنیم. جرأت توبه ی پس از گناه با معرفت به محبت پروردگار ممکن است.
ادعیه برای قانع کردن خود ماست؛ نه اینکه ما با ادعیه خداوند را قانع کنیم تا به ما رحم کند. در برخی از فرازهای ادعیه به رابطه زیبای بنده و پروردگار توجه شده است. باید متکی به قدرت لایزال الهی بود و برای غیرخدا قدرتی قائل نباشیم. ما همان بنده ناچیز، بی مقدار و ضعیف هستیم؛ این خداست که ما را با واسطه ها ایستاده نگاه می دارد. وجود ما کاملا وابسته به پروردگار است و اگر خداوند یک لحظه نظرش را از ما بر دارد، معدوم می شویم؛ مانند کبریت کوچکی که در مقابل باد است و هرلحظه احتمال خاموشی آن می رود. یکی از آثار توجه به قدرت الهی آن محبتی است که از خداوند متعال در دل انسان می نشیند و حلاوت و شیرینی خاصی را به انسان می چشاند.
حضرت امام سجاد (ع) در فرازی از دعای مکارم الاخلاق از خداوند درخواست کردند که خدایا آنچه در وجود من از خرابی ها هست با قدرت خودت اصلاح فرما. فساد آثار مخرب بر روح ما می گذارد و برطرف کردنش جز با قدرت لایزال الهی ممکن نیست. شیطان انسان را یا مأیوس و یا مغرور می کند و یأسِ پس از گناه مانع توبه و تضرع می شود. فرد گنهکار خود را مأیوس می کند.
کسی که دلش نورانی باشد معتقد است که خداوند دوستش دارد؛ اما دل به محض اینکه آلوده شد از خداوند دست می کشد. باید به محبت خدا نسبت به خود ایمان داشته باشیم تا بتوانیم دعا کنیم. جرأت توبه ی پس از گناه با معرفت به محبت پروردگار ممکن است.
ادعیه برای قانع کردن خود ماست؛ نه اینکه ما با ادعیه خداوند را قانع کنیم تا به ما رحم کند. در برخی از فرازهای ادعیه به رابطه زیبای بنده و پروردگار توجه شده است. باید متکی به قدرت لایزال الهی بود و برای غیرخدا قدرتی قائل نباشیم. ما همان بنده ناچیز، بی مقدار و ضعیف هستیم؛ این خداست که ما را با واسطه ها ایستاده نگاه می دارد. وجود ما کاملا وابسته به پروردگار است و اگر خداوند یک لحظه نظرش را از ما بر دارد، معدوم می شویم؛ مانند کبریت کوچکی که در مقابل باد است و هرلحظه احتمال خاموشی آن می رود. یکی از آثار توجه به قدرت الهی آن محبتی است که از خداوند متعال در دل انسان می نشیند و حلاوت و شیرینی خاصی را به انسان می چشاند.
تاکنون نظری ثبت نشده است