display result search
- 951
- 1000
- 1000
- 1000
شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق - جلسه سیزدهم
سخنرانی از حجت الاسلام و المسلمین پناهیان با موضوع "شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق"، جلسه سیزدهم، سال 1389
امام سجاد (ع) در فرازی از دعای مکارم الاخلاق می فرماید: «خدایا با قدرت خودت اموری را که در من به خرابی گراییده و فاسد شده است، اصلاح کن.» اینکه حضرت به قدرت لایزال پروردگار توجه کرده اند و از قدرت حضرت حق مدد گرفته اند، برای ما بهانه ای شد تا به مفهموم قدرت الهی بیشتر توجه کنیم. اگر کسی به قدرت لایزال الهی معتقد باشد، نباید این اعتقاد را بایگانی کند؛ بلکه باید مکرر به این اعتقاد رجوع کند.
در آخرین فرازهای دعای کمیل امیرالمومنین (ع) می فرماید: «ای کسی که نامش دوای همه دردها و ذکر او شفاست و طاعتش انسان را به غنا می رساند ...» این اذکار را باید در زندگی کاربردی کنیم. ذکر تکرار اسم در اندیشه، قلب و زبان است. اگر ما شفا یافتیم با طاعت الهی به غنا می رسیم؛ ولی چون سالم نیستیم به غنا نمی رسیم. در ادامه حضرت می فرماید: «رحم کن بر کسی که در رأس دارایی هایش امید بر تو دارد.» بنابراین توجه به قدرت و عظمت پروردگار آثار روانی و تربیتی در زندگی انسان دارد و باعث از بین بردن حزن و اندوه می شود و حالت خوف از پروردگار ایجاد می کند. خداوند بر همه چیز تواناست و در زندگی ما با مقدراتش قدرتش را اعمال می کند و دایره مقدرات الهی تمام شئون زندگی ما را در برگرفته است. توجه و رضایت به مقدرات الهی در حوادث سخت روزگار باعث آرامش انسان است. بنده واقعی وابسته به قدرت خداوند است و بنده ای که به قدرت پروردگارش متکی نباشد، لطمه می خورد و مضطرب، ترسو و آسیب پذیراست. در روایت داریم که مومن را چیزی جز خوف اصلاح نمی کند؛ بنابراین خوف ناشی از توجه به عظمت و قدرت لایزال الهی موجب اصلاح و رشد مومن است.
امام سجاد (ع) در فرازی از دعای مکارم الاخلاق می فرماید: «خدایا با قدرت خودت اموری را که در من به خرابی گراییده و فاسد شده است، اصلاح کن.» اینکه حضرت به قدرت لایزال پروردگار توجه کرده اند و از قدرت حضرت حق مدد گرفته اند، برای ما بهانه ای شد تا به مفهموم قدرت الهی بیشتر توجه کنیم. اگر کسی به قدرت لایزال الهی معتقد باشد، نباید این اعتقاد را بایگانی کند؛ بلکه باید مکرر به این اعتقاد رجوع کند.
در آخرین فرازهای دعای کمیل امیرالمومنین (ع) می فرماید: «ای کسی که نامش دوای همه دردها و ذکر او شفاست و طاعتش انسان را به غنا می رساند ...» این اذکار را باید در زندگی کاربردی کنیم. ذکر تکرار اسم در اندیشه، قلب و زبان است. اگر ما شفا یافتیم با طاعت الهی به غنا می رسیم؛ ولی چون سالم نیستیم به غنا نمی رسیم. در ادامه حضرت می فرماید: «رحم کن بر کسی که در رأس دارایی هایش امید بر تو دارد.» بنابراین توجه به قدرت و عظمت پروردگار آثار روانی و تربیتی در زندگی انسان دارد و باعث از بین بردن حزن و اندوه می شود و حالت خوف از پروردگار ایجاد می کند. خداوند بر همه چیز تواناست و در زندگی ما با مقدراتش قدرتش را اعمال می کند و دایره مقدرات الهی تمام شئون زندگی ما را در برگرفته است. توجه و رضایت به مقدرات الهی در حوادث سخت روزگار باعث آرامش انسان است. بنده واقعی وابسته به قدرت خداوند است و بنده ای که به قدرت پروردگارش متکی نباشد، لطمه می خورد و مضطرب، ترسو و آسیب پذیراست. در روایت داریم که مومن را چیزی جز خوف اصلاح نمی کند؛ بنابراین خوف ناشی از توجه به عظمت و قدرت لایزال الهی موجب اصلاح و رشد مومن است.
تاکنون نظری ثبت نشده است