display result search
- 804
- 1000
- 1000
- 1000
شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه، جلسه سوم، سال 1396
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی با موضوع شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه، جلسه سوم، سال 1396
در دعای هشتم صحیفه سجادیه امام سجاد علیه السلام بخشی از آسیب ها و مهلکات اخلاقی را به عنوان خطرهای جدی که باید پناه به خدا برد و اعتصام به حبل الله کرد را بیان می فرماید. پناه بردن به خداوند این است که اگر خدا دست ما را نگیرد ما از عهده خطرات بر نمی آییم. باید عنایت و هدایت الهی شامل حال ما بشود تا گمراه نشویم. عمده خطرها، خطرهای درونی است. خدا در قرآن سوره مائده می فرماید مومنین خودتان را بسازید که اگر درست شدید آن کس که بیرون شماست نمی تواند به شما ضرر و ضربه ای بزند.
اگر ما مشکلات درونی خود را درست کنیم قدرتمند می شویم.
یکی از این مشکلات درونی هیجان حرص است. حرص شدت علاقه و ولع است.
حضرت امیر علیه السلام فرمود ندیدم کسی بهشت را طالب باشد و خوابش ببرد. دنیا بازاری است که آمده ایم خودمان را در آن ابدی کرده و اهل بهشت شویم.
خدا به حضرت آدم فرمود در بهشت ساکن شوید و تو و همسرت از اینجا استفاده کنید هرگونه که می خواهید اما نزدیک این شجره نشوید و از آن پرهیز کنید. تا یک محدودیتی آمد حرص آنها شروع شد. حرص برای این مرزبندی ها و محدودیت ها است. خداوند عالم ما را مبتلا کرده به محرماتی، به امور ممنوعه ای و محدودی تا اینکه حرص در ما به وجود بیاید و کنترل کنیم. دشمن انسان را می سازد. هوا و هوس انسان را می سازد. شیطان انسان را می سازد. حضرت آدم در آنجا جنگی نکرده بود. لذا زود شکست خورد و دارایی اش را از دست داد.
فلاح سعادت نهایی بشر است. فلاح این است که یک انسان مصمم دارای اراده و عزم برای پیروزی و برای نصب پرچم پیروزی در قله(فتح قله و رفتن از شیب و عبور از گردنه). اگر یک انسان مصممی علی رغم وجود موانع پولادین، از مانع نترسید و با شهامت و شجاعت قدم در جبهه برخورد با موانع رسیدن به سعادت گذاشت و از موانع عبور کرد و به مقصد نهایی رسید و جای پای خود را محکم کرد یعنی پیروزی را تثبیت کرد و جا و زمینه ای برای دشمن باقی نگذاشت، این فلاح است. فلاح هم آزادی و هم رهایی است.
مقابل حرص، مناعت طبع است. عزت نفس، قناعت و زهد.
آنچه ما را در بعد اخلاقی و عرفانی و اجتماعی و سیاسی رشد می دهد استغنا و استقلال است.
طمع ذلت ابدی است.
در دعای هشتم صحیفه سجادیه امام سجاد علیه السلام بخشی از آسیب ها و مهلکات اخلاقی را به عنوان خطرهای جدی که باید پناه به خدا برد و اعتصام به حبل الله کرد را بیان می فرماید. پناه بردن به خداوند این است که اگر خدا دست ما را نگیرد ما از عهده خطرات بر نمی آییم. باید عنایت و هدایت الهی شامل حال ما بشود تا گمراه نشویم. عمده خطرها، خطرهای درونی است. خدا در قرآن سوره مائده می فرماید مومنین خودتان را بسازید که اگر درست شدید آن کس که بیرون شماست نمی تواند به شما ضرر و ضربه ای بزند.
اگر ما مشکلات درونی خود را درست کنیم قدرتمند می شویم.
یکی از این مشکلات درونی هیجان حرص است. حرص شدت علاقه و ولع است.
حضرت امیر علیه السلام فرمود ندیدم کسی بهشت را طالب باشد و خوابش ببرد. دنیا بازاری است که آمده ایم خودمان را در آن ابدی کرده و اهل بهشت شویم.
خدا به حضرت آدم فرمود در بهشت ساکن شوید و تو و همسرت از اینجا استفاده کنید هرگونه که می خواهید اما نزدیک این شجره نشوید و از آن پرهیز کنید. تا یک محدودیتی آمد حرص آنها شروع شد. حرص برای این مرزبندی ها و محدودیت ها است. خداوند عالم ما را مبتلا کرده به محرماتی، به امور ممنوعه ای و محدودی تا اینکه حرص در ما به وجود بیاید و کنترل کنیم. دشمن انسان را می سازد. هوا و هوس انسان را می سازد. شیطان انسان را می سازد. حضرت آدم در آنجا جنگی نکرده بود. لذا زود شکست خورد و دارایی اش را از دست داد.
فلاح سعادت نهایی بشر است. فلاح این است که یک انسان مصمم دارای اراده و عزم برای پیروزی و برای نصب پرچم پیروزی در قله(فتح قله و رفتن از شیب و عبور از گردنه). اگر یک انسان مصممی علی رغم وجود موانع پولادین، از مانع نترسید و با شهامت و شجاعت قدم در جبهه برخورد با موانع رسیدن به سعادت گذاشت و از موانع عبور کرد و به مقصد نهایی رسید و جای پای خود را محکم کرد یعنی پیروزی را تثبیت کرد و جا و زمینه ای برای دشمن باقی نگذاشت، این فلاح است. فلاح هم آزادی و هم رهایی است.
مقابل حرص، مناعت طبع است. عزت نفس، قناعت و زهد.
آنچه ما را در بعد اخلاقی و عرفانی و اجتماعی و سیاسی رشد می دهد استغنا و استقلال است.
طمع ذلت ابدی است.
تاکنون نظری ثبت نشده است