display result search
- 1179
- 1000
- 1000
- 1000
اهمیت و آثار اخلاص – جلسه دوم، سال 1398
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع اهمیت و آثار اخلاص – جلسه دوم، سال 1398
مفهوم اخلاص مفهوم مهمی است و مهم تر از همه خوبی ها.
همه خوبی ها بدون اخلاص ارزش ندارند.
انسان باید توجه کند که تمام کارهایش را مخلصانه انجام دهد. امیر مومنان علیه السلام می فرماید برای قبول شدن عمل بیشتر همت کن تا خود عمل.
اخلاص، کم هزینه ترین(بلکه بی هزینه ترین) و پر فضیلت ترین(بلکه تنها فضیلت) عمل است.
اخلاص آنقدر اهمیت دارد که ما باید کل نصایح و کل تربیت فرزندان و توجه خودمان را معطوف به اخلاص کنیم و همیشه آن را با توجه، تمرین کنیم و مهارت آن را به دست بیاوریم.
اخلاص لذت بخش ترین رفتار و حالت انسان در دنیا است.
ماهیت و چیستی اخلاص. اخلاص یعنی دل یک دله کردن که با آن، حالت عاشقی و محبت شدید پدید می آید و شدیدترین لذت، نتیجه آن خواهد بود.
کسی هست در طول تاریخ بشر ادعا کند لذتی بالاتر از لذت عشق هست؟ اگر لذت عاشقی بالاترین لذت است، حالا ماهیت عشق چیست؟ محبت شدید.
محبیت شدید کی پدید می آید؟ وقتی تو، ظرف های کوچک متنوعی که در دلت است و در هر کدام یک مقدار محبت وجود دارد را در یک کاسه بریزی. وقتی قلب تمرکز و توحید پیدا کرد و به یک نقطه معطوف شد، نتیجه آن محبت شدید که همان عشق است ایجاد می شود.
انسان موجودی است دارای جمع اضداد. انسان هم چیز جدید دوست دارد و هم چیز قدیمی.
انسان اهل انس است.
یکی از اضداد در وجود انسان این است که انسان هم علاقه های زیادی دارد و همزمان به یک چیز خاص علاقه دارد که علاقه های زیاد را به خاطر آن یک علاقه می خواهند.
انسان دوست دارد یک دوست داشتنی داشته باشد که آن، آنقدر شدید شود که ذهنش بر روی او متمرکز شود که هر لحظه او را به التهاب بیاورد و از آن لذت ببرد. چنین انسانی خسته نمی شود. چنین انسانی قدرت پیدا می کند. آدم عاشق یعنی همین.
وقتی انسان ها متوجه این عشق می شوند که یک کسی که این طوری هست را ببینند، فاصله و خلأ آن را درک کنند. گاهی هم انسان با تفکر یا بلا به اینجا می رسد.
چرا انسان ها به این بلوغ نمی رسند؟
یکی از دلایل این است که می ترسند دست از دوست داشتنی هایشان بردارند.
دومین عامل این است که آن دوست داشتنی را نمی توانند پیدا کنند.
غیر از قرب الی الله چیز دیگر ارزش ندارد برایش دل یک دله کنی. اگر انجام کارها به خاطر خدا شد، همه چیز را بیشتر دوست خواهد داشت و بیشتر از آن لذت خواهد برد.
اگر کارها و خاطره ها به خاطر خدا نباشد، بعدا به خاطر از دست دادن آنها یا با گذشت زمان، هرگاه یاد آن بیفتد، آن کار و خاطره شما را بیچاره می کند اما اگر به خاطر خدا بود، همیشه برای شما لذت بخش خواهد بود.
اخلاص نهایت دین است.
فهم اینکه حاضر باشی مخلص باشی این است که دست از دوست داشتنی هایت به خاطر خدا برداری. فهم بعدی این است که یکی باشد تا به خاطر آن دست از همه دوست داشتنی ها برداشت.
روایت می گوید تا وقتی یک ذره محبت به دنیا در دل هست، یک ذره محبت خدا به دل نمی آید. حب الله فقط در صورت تخلیه دل پدید می آید. حب دنیا و حب خدا که با هم در یک دل جمع نمی شود. محبت خدا آتش است، به چیزی نمی خورد مگر اینکه آن را آتش بزند. حالا آیا محبت به خدا آنقدر ارزش دارد که از آن محبت در دل داشته باشیم.
ایمان یعنی همین. من بدانم خدا به فکر من است و نیازهای من را تأمین می کند. من فقط باید به فکر خدا باشم.
می روی زیارت امام رضا علیه السلام از امام رضا علیه السلام خودش و محبت خودش را بخواه. چرا چیزهای دیگر می خواهی.
شاید یک مقدار شجاعت می خواهد، شاید یک مقدار ریسک می خواهد، شاید یک مقدار ایمان می خواهد که خدا به فکر آدم هست. کم بودن حرص می خواهد و...
خدا رزق و روزی را کم نمی کند که زیاد هم می کند.
روایت می فرماید وقتی من دوست نداشته باشم یک کسی بیایید در خانه من، یک کاری می کنم وقت نداشته باشد بیایید در خانه من و به من متوجه بشود.
اهلبیت علیهم السلام با مصیبت هایشان، تجربه اخلاص را به ما دادند. تجربه اخلاص همان گریه بر مصیبت های امام معصوم علیه السلام است.
مفهوم اخلاص مفهوم مهمی است و مهم تر از همه خوبی ها.
همه خوبی ها بدون اخلاص ارزش ندارند.
انسان باید توجه کند که تمام کارهایش را مخلصانه انجام دهد. امیر مومنان علیه السلام می فرماید برای قبول شدن عمل بیشتر همت کن تا خود عمل.
اخلاص، کم هزینه ترین(بلکه بی هزینه ترین) و پر فضیلت ترین(بلکه تنها فضیلت) عمل است.
اخلاص آنقدر اهمیت دارد که ما باید کل نصایح و کل تربیت فرزندان و توجه خودمان را معطوف به اخلاص کنیم و همیشه آن را با توجه، تمرین کنیم و مهارت آن را به دست بیاوریم.
اخلاص لذت بخش ترین رفتار و حالت انسان در دنیا است.
ماهیت و چیستی اخلاص. اخلاص یعنی دل یک دله کردن که با آن، حالت عاشقی و محبت شدید پدید می آید و شدیدترین لذت، نتیجه آن خواهد بود.
کسی هست در طول تاریخ بشر ادعا کند لذتی بالاتر از لذت عشق هست؟ اگر لذت عاشقی بالاترین لذت است، حالا ماهیت عشق چیست؟ محبت شدید.
محبیت شدید کی پدید می آید؟ وقتی تو، ظرف های کوچک متنوعی که در دلت است و در هر کدام یک مقدار محبت وجود دارد را در یک کاسه بریزی. وقتی قلب تمرکز و توحید پیدا کرد و به یک نقطه معطوف شد، نتیجه آن محبت شدید که همان عشق است ایجاد می شود.
انسان موجودی است دارای جمع اضداد. انسان هم چیز جدید دوست دارد و هم چیز قدیمی.
انسان اهل انس است.
یکی از اضداد در وجود انسان این است که انسان هم علاقه های زیادی دارد و همزمان به یک چیز خاص علاقه دارد که علاقه های زیاد را به خاطر آن یک علاقه می خواهند.
انسان دوست دارد یک دوست داشتنی داشته باشد که آن، آنقدر شدید شود که ذهنش بر روی او متمرکز شود که هر لحظه او را به التهاب بیاورد و از آن لذت ببرد. چنین انسانی خسته نمی شود. چنین انسانی قدرت پیدا می کند. آدم عاشق یعنی همین.
وقتی انسان ها متوجه این عشق می شوند که یک کسی که این طوری هست را ببینند، فاصله و خلأ آن را درک کنند. گاهی هم انسان با تفکر یا بلا به اینجا می رسد.
چرا انسان ها به این بلوغ نمی رسند؟
یکی از دلایل این است که می ترسند دست از دوست داشتنی هایشان بردارند.
دومین عامل این است که آن دوست داشتنی را نمی توانند پیدا کنند.
غیر از قرب الی الله چیز دیگر ارزش ندارد برایش دل یک دله کنی. اگر انجام کارها به خاطر خدا شد، همه چیز را بیشتر دوست خواهد داشت و بیشتر از آن لذت خواهد برد.
اگر کارها و خاطره ها به خاطر خدا نباشد، بعدا به خاطر از دست دادن آنها یا با گذشت زمان، هرگاه یاد آن بیفتد، آن کار و خاطره شما را بیچاره می کند اما اگر به خاطر خدا بود، همیشه برای شما لذت بخش خواهد بود.
اخلاص نهایت دین است.
فهم اینکه حاضر باشی مخلص باشی این است که دست از دوست داشتنی هایت به خاطر خدا برداری. فهم بعدی این است که یکی باشد تا به خاطر آن دست از همه دوست داشتنی ها برداشت.
روایت می گوید تا وقتی یک ذره محبت به دنیا در دل هست، یک ذره محبت خدا به دل نمی آید. حب الله فقط در صورت تخلیه دل پدید می آید. حب دنیا و حب خدا که با هم در یک دل جمع نمی شود. محبت خدا آتش است، به چیزی نمی خورد مگر اینکه آن را آتش بزند. حالا آیا محبت به خدا آنقدر ارزش دارد که از آن محبت در دل داشته باشیم.
ایمان یعنی همین. من بدانم خدا به فکر من است و نیازهای من را تأمین می کند. من فقط باید به فکر خدا باشم.
می روی زیارت امام رضا علیه السلام از امام رضا علیه السلام خودش و محبت خودش را بخواه. چرا چیزهای دیگر می خواهی.
شاید یک مقدار شجاعت می خواهد، شاید یک مقدار ریسک می خواهد، شاید یک مقدار ایمان می خواهد که خدا به فکر آدم هست. کم بودن حرص می خواهد و...
خدا رزق و روزی را کم نمی کند که زیاد هم می کند.
روایت می فرماید وقتی من دوست نداشته باشم یک کسی بیایید در خانه من، یک کاری می کنم وقت نداشته باشد بیایید در خانه من و به من متوجه بشود.
اهلبیت علیهم السلام با مصیبت هایشان، تجربه اخلاص را به ما دادند. تجربه اخلاص همان گریه بر مصیبت های امام معصوم علیه السلام است.
کاربر مهمان