display result search
- 1450
- 1000
- 1000
- 1000
اربعین تجلی رفاقت مؤمنین - جلسه اول
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین پناهیان با موضوع "اربعین تجلی رفاقت مؤمنین"، جلسه اول، سال 1398
یک حقیقت بسیار ارزشمند انسانی وجود دارد که منشأ بسیاری از خوشبختی ها و بدبختی های انسان هاست و انسان ها نمی توانند بدون توجه به این مفهوم عالی به خدا مقرّب شوند یا حتی در زندگی شخصی خودشان به توفیقاتی برسند. آن حقیقت، مفهوم محبت داشتن انسان ها به یکدیگر و خلیل بودن است. «خلیل بودن» به معنای اوج رفاقت است.
محبت داشتن و نوع دوستی چیز خوبی است؛ اما به این سادگی ها تحقق پیدا نمی کند. قرآن می فرماید: کسانی که با هم دوست هستند، در روز قیامت با هم دشمن می شوند؛ چون متقی نیستند. این جا نقش تقوا در خلیل بودن و رفیق بودن مطرح می شود و نقش تقوا در تنظیم عالی ترین رابطه های عاطفی نشان داده می شود و عالی ترین رابطه عاطفی فقط بین متّقین صورت می گیرد. در این دنیا کسانی هستند که باهم دوست هستند و فکر می کنند که با هم دوست هستند؛ اما اگر پرده ها کنار برود، همین الان قیامت خودشان را می بینند که با هم دشمن هستند.
مهم ترین اثری که نسبت به امام حسین (علبه السلام) بروز و ظهور پیدا می کند این است که یک همدلی و محبت عجیبی ایجاد می کند؛ محبتی که مانند سیل در بین مومنان پخش می شود. مسئله نوع دوستی غالبا عنوان می شود؛ اما عملی کردنش کمی سخت است. این که برای مثال شما اموالت را در اختیار برادر دینیت قرار بدهی که هر قدر خواست ببرد، این یک رفاقت شدید و ایثار لازم دارد؛ ایثار یعنی برادرت را به خودت ترجیح بدهی. این ها شاخصه تقوا، ولایت مداری و محبت اهل بیت هست.
یک جلوه کوچکی از مواسات در اربعین دیده می شود که غوغا می کند. و آن اینکه تنها متقین و ولایت مدارها می توانند شدت عاشقی را نسبت به دیگران داشته باشند؛ زیرا محبوبِ محبوب، محبوب انسان است و همچنین وقتی اشخاص با تقوا شدند و توانستند هوای نفس خود را کنترل کنند، دیگر نسبت به یکدیگر دچار غضب نمی شوند. این تقوا و ولایت مداری کاری می کند که انسان نسبت به دیگران دل رحم می شود.
یک حقیقت بسیار ارزشمند انسانی وجود دارد که منشأ بسیاری از خوشبختی ها و بدبختی های انسان هاست و انسان ها نمی توانند بدون توجه به این مفهوم عالی به خدا مقرّب شوند یا حتی در زندگی شخصی خودشان به توفیقاتی برسند. آن حقیقت، مفهوم محبت داشتن انسان ها به یکدیگر و خلیل بودن است. «خلیل بودن» به معنای اوج رفاقت است.
محبت داشتن و نوع دوستی چیز خوبی است؛ اما به این سادگی ها تحقق پیدا نمی کند. قرآن می فرماید: کسانی که با هم دوست هستند، در روز قیامت با هم دشمن می شوند؛ چون متقی نیستند. این جا نقش تقوا در خلیل بودن و رفیق بودن مطرح می شود و نقش تقوا در تنظیم عالی ترین رابطه های عاطفی نشان داده می شود و عالی ترین رابطه عاطفی فقط بین متّقین صورت می گیرد. در این دنیا کسانی هستند که باهم دوست هستند و فکر می کنند که با هم دوست هستند؛ اما اگر پرده ها کنار برود، همین الان قیامت خودشان را می بینند که با هم دشمن هستند.
مهم ترین اثری که نسبت به امام حسین (علبه السلام) بروز و ظهور پیدا می کند این است که یک همدلی و محبت عجیبی ایجاد می کند؛ محبتی که مانند سیل در بین مومنان پخش می شود. مسئله نوع دوستی غالبا عنوان می شود؛ اما عملی کردنش کمی سخت است. این که برای مثال شما اموالت را در اختیار برادر دینیت قرار بدهی که هر قدر خواست ببرد، این یک رفاقت شدید و ایثار لازم دارد؛ ایثار یعنی برادرت را به خودت ترجیح بدهی. این ها شاخصه تقوا، ولایت مداری و محبت اهل بیت هست.
یک جلوه کوچکی از مواسات در اربعین دیده می شود که غوغا می کند. و آن اینکه تنها متقین و ولایت مدارها می توانند شدت عاشقی را نسبت به دیگران داشته باشند؛ زیرا محبوبِ محبوب، محبوب انسان است و همچنین وقتی اشخاص با تقوا شدند و توانستند هوای نفس خود را کنترل کنند، دیگر نسبت به یکدیگر دچار غضب نمی شوند. این تقوا و ولایت مداری کاری می کند که انسان نسبت به دیگران دل رحم می شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است