display result search
- 2392
- 1000
- 1000
- 1000
تقابل اسلام علوی و اسلام اموی - جلسه سوم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین کاشانی با موضوع "تقابل اسلام علوی و اسلام اموی"، جلسه سوم، هیئت حضرت عبدالله بن الحسن (ع)، سال 1398
عنوان بحث «تقابل اسلام علوی و اسلام اموی» است؛ به تعبیری دیگر موضوع بحث «امام الاحرار» است؛ زیرا وجود مقدس امام حسین (ع) انسان و انسانیت را از غل و زنجیر نجات داد و آزاد کرد.
سوالی مطرح است که چرا امّت پیامبر (ص) پس از وفات او دست به چنین کارهای زشتی زدند و خیانت کردند؟ پاسخی که مطرح هست این است که انسان ها به دو گونه هستند: گاهی حالی و جوّی هستند و گاهی مقامی و ثابت . عموم مردم – چه در عصر پیامبر و چه در سایر اعصار- حالی و جوّی هستند و تحث تاثیر جوّ موقت قرار می گیرند؛ جوّی بودن گاهی خصلتی مثبت است؛ چنانچه در مناسک و اعیاد مذهبی در بین مردم غالبا جوّ وجود دارد ولی اولیاء خداوند مقامی هستند؛ یعنی حال آن ها خیلی متاثر از زمان ها و مکان های مختلف نیست. انسان های جوّی غالبا منفعل هستند و نمی توانند رهبر باشند و صرفا دنباله رو هستند و نیاز به انسان های دیگر دارند که ایشان را هدایت کنند.
پس از وفات پیامبر (ص) هم جوّی ها منتظر این بودند که کسی پیدا شود و دنباله رو او باشند؛ به همین خاطر دشمنان نگران بودند که مبادا این دسته از مردم توسط حضرت زهرا (س) بر ضد حکومت تحریک شوند. این نقطه تولید اسلام اموی بود.
اگر کسی مقدمات فوق را متوجه شود، درک می کند که چرا سیدالشهدا (ع) قیام کرد. او قیام کرد که همان هدف حضرت زهرا (س) تأمین شود و اسلام علوی برگردد.
عنوان بحث «تقابل اسلام علوی و اسلام اموی» است؛ به تعبیری دیگر موضوع بحث «امام الاحرار» است؛ زیرا وجود مقدس امام حسین (ع) انسان و انسانیت را از غل و زنجیر نجات داد و آزاد کرد.
سوالی مطرح است که چرا امّت پیامبر (ص) پس از وفات او دست به چنین کارهای زشتی زدند و خیانت کردند؟ پاسخی که مطرح هست این است که انسان ها به دو گونه هستند: گاهی حالی و جوّی هستند و گاهی مقامی و ثابت . عموم مردم – چه در عصر پیامبر و چه در سایر اعصار- حالی و جوّی هستند و تحث تاثیر جوّ موقت قرار می گیرند؛ جوّی بودن گاهی خصلتی مثبت است؛ چنانچه در مناسک و اعیاد مذهبی در بین مردم غالبا جوّ وجود دارد ولی اولیاء خداوند مقامی هستند؛ یعنی حال آن ها خیلی متاثر از زمان ها و مکان های مختلف نیست. انسان های جوّی غالبا منفعل هستند و نمی توانند رهبر باشند و صرفا دنباله رو هستند و نیاز به انسان های دیگر دارند که ایشان را هدایت کنند.
پس از وفات پیامبر (ص) هم جوّی ها منتظر این بودند که کسی پیدا شود و دنباله رو او باشند؛ به همین خاطر دشمنان نگران بودند که مبادا این دسته از مردم توسط حضرت زهرا (س) بر ضد حکومت تحریک شوند. این نقطه تولید اسلام اموی بود.
اگر کسی مقدمات فوق را متوجه شود، درک می کند که چرا سیدالشهدا (ع) قیام کرد. او قیام کرد که همان هدف حضرت زهرا (س) تأمین شود و اسلام علوی برگردد.
تاکنون نظری ثبت نشده است