display result search
- 1166
- 1000
- 1000
- 1000
همراهی با امام حسین (ع) در کاروان عاشورا - جلسه نهم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین میرباقری با موضوع "همراهی با امام حسین (ع) در کاروان عاشورا"، جلسه نهم، حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س)، سال 1398
خداوند متعال در آیات مبارکه سوره نساء می فرماید: «ما پیامبران را نفرستادیم؛ الّا برای اینکه مردم از آنها اطاعت کنند». البته این اطاعت، اطاعت به اذن خداست و خداوند متعال هم شرعاً و هم تکویناً این اجازه را داده است و دلیلش هم این است که اطاعت از انبیاء همان اطاعت از خداست. خدای متعال انبیاء را فرستاده است تا دیگران مطیع انبیاء شوند و غرض اصلی مطیعِ خدا شدن هست. ظرفیتی که خدای متعال به پیامبر عطا کرده ظرفیتی است که همه مردم در ذیل آن می توانند به مقام اطاعت برسند.
ما هر آنچه داریم از جانب خداست و اگر خدا دست ما را نگیرد و پیامبری برای ما نفرستد، ما در گیر و دارِ دنیا گم می شویم و یک گوش شنوایی لازم است تا دعوت الهی را بشنود. این پیامبری که خداوند فرستاده بزرگترین نعمت است. هرکسی بنده خدا نباشد، بنده شیطان می شود. لذا انبیاء آمده اند که ما را عبد خدا کنند و هرکسی از طاعت پیامبران خارج شود، به خودش ظلم کرده است.
وارد شدن در وادی ایمان کار آسانی نیست. «تسلیم شدن» یعنی اینکه از حکم پیامبر حتی در دل هم احساس نارضایتی نکنیم. اگر محبت غیر خدا در انسان غالب شود، دیگر نمی توان بندگی کرد. «تسلیم شدن» وقتی حاصل می شود که وقتی خدای متعال و رسول خدا داوری می کنند، انسان هیچ اعتراض باطنی نداشته باشد. کسی در مقام طاعت است که هنگامی که تکلیف سخت می شود حتی در دلش هم احساس نارضایتی نمی کند.
ثمره این طاعت این است که اگر کسی در صراط مستقیم قرار گرفت با چهار دسته انبیاء، صدیقین، شهدا و صالحین همراه می شود و این چهار دسته در وادی نعمت هستند؛ انبیاء یعنی پیامبر اکرم (ص)، صدیقین یعنی امیرالمؤمنین (ع)، شهدا یعنی اهل بیت علیهم السلام و صالحین یعنی قمر بنی هاشم.
اگر کسی اطاعت رسول کرد اینها رفقایش می شوند که چه نیکو رفقایی هستند. اهل مدارا با ما می شوند و دست ما را می گیرند.
خداوند متعال در آیات مبارکه سوره نساء می فرماید: «ما پیامبران را نفرستادیم؛ الّا برای اینکه مردم از آنها اطاعت کنند». البته این اطاعت، اطاعت به اذن خداست و خداوند متعال هم شرعاً و هم تکویناً این اجازه را داده است و دلیلش هم این است که اطاعت از انبیاء همان اطاعت از خداست. خدای متعال انبیاء را فرستاده است تا دیگران مطیع انبیاء شوند و غرض اصلی مطیعِ خدا شدن هست. ظرفیتی که خدای متعال به پیامبر عطا کرده ظرفیتی است که همه مردم در ذیل آن می توانند به مقام اطاعت برسند.
ما هر آنچه داریم از جانب خداست و اگر خدا دست ما را نگیرد و پیامبری برای ما نفرستد، ما در گیر و دارِ دنیا گم می شویم و یک گوش شنوایی لازم است تا دعوت الهی را بشنود. این پیامبری که خداوند فرستاده بزرگترین نعمت است. هرکسی بنده خدا نباشد، بنده شیطان می شود. لذا انبیاء آمده اند که ما را عبد خدا کنند و هرکسی از طاعت پیامبران خارج شود، به خودش ظلم کرده است.
وارد شدن در وادی ایمان کار آسانی نیست. «تسلیم شدن» یعنی اینکه از حکم پیامبر حتی در دل هم احساس نارضایتی نکنیم. اگر محبت غیر خدا در انسان غالب شود، دیگر نمی توان بندگی کرد. «تسلیم شدن» وقتی حاصل می شود که وقتی خدای متعال و رسول خدا داوری می کنند، انسان هیچ اعتراض باطنی نداشته باشد. کسی در مقام طاعت است که هنگامی که تکلیف سخت می شود حتی در دلش هم احساس نارضایتی نمی کند.
ثمره این طاعت این است که اگر کسی در صراط مستقیم قرار گرفت با چهار دسته انبیاء، صدیقین، شهدا و صالحین همراه می شود و این چهار دسته در وادی نعمت هستند؛ انبیاء یعنی پیامبر اکرم (ص)، صدیقین یعنی امیرالمؤمنین (ع)، شهدا یعنی اهل بیت علیهم السلام و صالحین یعنی قمر بنی هاشم.
اگر کسی اطاعت رسول کرد اینها رفقایش می شوند که چه نیکو رفقایی هستند. اهل مدارا با ما می شوند و دست ما را می گیرند.
کاربر مهمان
کاربر مهمان