display result search
- 5823
- 1000
- 1000
- 1000
ارتباط خدا با انسان - جلسه دوم
سخنرانی حجت الاسلام مسعود عالی با موضوع "ارتباط خدا با انسان"، جلسه دوم، 1398
مهمترین حقیقت عالم و بزرگترین اعتقاد انسان این است که کائنات خدایی دارد که رفیق مخلوقات است. او بر اساس رحمت خود، خدایی می کند و با بندگان بسیار مهربان است. این زیباترین و کامل ترین رابطه ای است که در همه ی عالم وجود دارد. او فوق همه ی قدرت ها است اما خلقت را بر اساس رحمت خود قرار داده است. به تعبیری حتی ناز بندگان را می کشد و دوستشان دارد. انسان با دیدن هر نعمتی باید به یاد خداوند مهربانی باشد که با وجود همه ی خطاهای انسان، باز هم به او نعمت می بخشد و مراقب اوست. زمین، آسمان، هوا، خورشید و ماه و دیگر نعمت هایی که ما حتی به آنها فکر هم نمی کنیم، برای آسایش ما در دنیا به ما بخشیده شده اند. هر محبتی در عالم، شعاعی از رحمت خداوند است و این امر حتی در مورد مهر مادری نیز صدق می کند. مادر در دنیا سمبل مهربانی است اما او نیز مهرش را از خدا گرفته است و اگر مهر خداوند نباشد، مادر نیز نسبت به فرزندش مهری نخواهد داشت.
بنا بر فرمایش حضرت علی (ع) اگر رحمت خدواند جزء جزء باشد، تنها یک جزء از آن به دنیا رسیده است و نود و نه تای آن در قیامت به بندگان خواهد رسید. اگر کسی باور داشته باشد که خداوند رفیق مهربانی برای اوست، هرگز ناامید نشده و زندگی خوبی خواهد داشت. تسلیم امر الهی بودن و اینکه هر چه برای ما پیش می آید مهری از جانب خداوند است، می تواند دید انسان را به زندگی تغییر دهد. بنا بر روایات انسان هر دیدی که نسبت به خدا داشته باشد، خداوند نیز با همان دید با او برخورد خواهد کرد و چه بهتر که انسان با نگاهی مثبت به خالق بیاندیشد.
انسانِ آگاه با حسن ظنّ به خداوند می تواند حتی از طریق گناهان نیز بالا رود. این بدان معنی است که از خدا بخواهد تا به واسطه ی امید به بخشش، بالا رود. کسانی که به گناهان خود واقف هستند و از انجام آن خوشحال نیستند، بسیار مورد توجه خداوند قرار می گیرند. حیا و طلب بخشش موجب می شود تا خداوند آنها را ببخشد و گناهان آنها را تبدیل به حسنات کند.
خداوند حسن ظنّ مؤمنین نسبت به یکدیگر را نیز از بین نمی برد. برای مثال اگر چهل نفر به خوبیِ انسان شهادت دهند، اگر چه او فردی گناهکار باشد، خداوند او را خواهد بخشید و حسن ظنّ دیگران را به او خراب نخواهد کرد.
مهمترین حقیقت عالم و بزرگترین اعتقاد انسان این است که کائنات خدایی دارد که رفیق مخلوقات است. او بر اساس رحمت خود، خدایی می کند و با بندگان بسیار مهربان است. این زیباترین و کامل ترین رابطه ای است که در همه ی عالم وجود دارد. او فوق همه ی قدرت ها است اما خلقت را بر اساس رحمت خود قرار داده است. به تعبیری حتی ناز بندگان را می کشد و دوستشان دارد. انسان با دیدن هر نعمتی باید به یاد خداوند مهربانی باشد که با وجود همه ی خطاهای انسان، باز هم به او نعمت می بخشد و مراقب اوست. زمین، آسمان، هوا، خورشید و ماه و دیگر نعمت هایی که ما حتی به آنها فکر هم نمی کنیم، برای آسایش ما در دنیا به ما بخشیده شده اند. هر محبتی در عالم، شعاعی از رحمت خداوند است و این امر حتی در مورد مهر مادری نیز صدق می کند. مادر در دنیا سمبل مهربانی است اما او نیز مهرش را از خدا گرفته است و اگر مهر خداوند نباشد، مادر نیز نسبت به فرزندش مهری نخواهد داشت.
بنا بر فرمایش حضرت علی (ع) اگر رحمت خدواند جزء جزء باشد، تنها یک جزء از آن به دنیا رسیده است و نود و نه تای آن در قیامت به بندگان خواهد رسید. اگر کسی باور داشته باشد که خداوند رفیق مهربانی برای اوست، هرگز ناامید نشده و زندگی خوبی خواهد داشت. تسلیم امر الهی بودن و اینکه هر چه برای ما پیش می آید مهری از جانب خداوند است، می تواند دید انسان را به زندگی تغییر دهد. بنا بر روایات انسان هر دیدی که نسبت به خدا داشته باشد، خداوند نیز با همان دید با او برخورد خواهد کرد و چه بهتر که انسان با نگاهی مثبت به خالق بیاندیشد.
انسانِ آگاه با حسن ظنّ به خداوند می تواند حتی از طریق گناهان نیز بالا رود. این بدان معنی است که از خدا بخواهد تا به واسطه ی امید به بخشش، بالا رود. کسانی که به گناهان خود واقف هستند و از انجام آن خوشحال نیستند، بسیار مورد توجه خداوند قرار می گیرند. حیا و طلب بخشش موجب می شود تا خداوند آنها را ببخشد و گناهان آنها را تبدیل به حسنات کند.
خداوند حسن ظنّ مؤمنین نسبت به یکدیگر را نیز از بین نمی برد. برای مثال اگر چهل نفر به خوبیِ انسان شهادت دهند، اگر چه او فردی گناهکار باشد، خداوند او را خواهد بخشید و حسن ظنّ دیگران را به او خراب نخواهد کرد.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان