display result search
- 8240
- 1000
- 1000
- 1000
حکایت غربت غریب الغرباء
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حامد کاشانی با عنوان "حکایت غربت غریب الغرباء"، سال 1397
امام رضا (ع) غریب الغرباست. برداشتمان این است که امام رضا (ع) غریبِ دور از وطن هستند، در حالی که ایشان غریبِ در وطن هستند. این غربت امام رضا (ع) است و با غربت هیچ یک از ائمه (ع) قابل قیاس نیست. جنایاتی که عده ای از دشمنان در حق امیرالمؤمنین (ع) کردند را عده ای از شیعیانِ معتقد به امامت اهل بیت به علی بن موسی الرضا (ع) کردند و این غربت است. از این بالاتر اینکه بعضی مراجع شیعه و بعضی نزدیکان و امام زادگان نیز به ایشان ظلم کردند.
قدیمی ترین دانشنامه در مورد امام رضا (ع) از شیخ صدوق در کتاب «عیون الاخبارالرضا» است که هر آنچه در آن زمان در مورد امام رضا (ع) مطرح بود را جمع‌آوری کرده است. در آن زمان شیعیان تعداد دقیق ائمه را نمی دانستند و بعد از ماجرای کربلا اهل بیت را تخریب کرده بودند.
سه امام ما خیلی تلاش کردند که اهل بیت را به جامعه برگردانند و فرزندان پیامبر برای عمومِ مردم «اهل بیت» محسوب می شدند و خیلی تفاوتی بین شان قائل نبودند. امام کاظم (ع) حتی در میان فرزندان خودش هم به صورت آشکار نمی توانست امامت علی بن موسی الرضا را اعلام کند. هارون در آن زمان در اوج قدرت اقتصادی و سیاسی بود و اگر مشخص می شد که کسی ادعای امامت دارد حتما کشته می شد.
بعد از شهادت امام موسی کاظم (ع) به «یونس ابن عبدالرحمن» که از مراجع شیعه در آن زمان بود گفتند: «برای چه اینقدر علی بن موسی الرضا را ترویج می دهی؟» و پیشنهاد رشوه دادند که بگوید امام کاظم (ع) غایب شده است؛ ولی ایشان نپذیرفتند؛ اما برخی فرزندان و نزدیکان امام کاظم (ع) قبول کردند و همه این ها که به امام زمانشان خیانت کردند شیعیانِ معتقد بودند.
سه جریان - مانند جریان زیدیه - برای شکستن جبهه حق دست به دست هم دادند. بعضی ازعلما - که وکلای امام معصوم بودند - به شدت امام رضا (ع) را تخریب می کردند و چون امام رضا(ع) را امام نمی دانستند به لحاظ علمی هم ایشان را تخریب می کردند. این بود غربت امام رضا (ع) و ایشان برای رفتن به خراسان «غریب» نامیده نشدند. عده ای با طمع بر ردای امامت و عده ای برای پول و عده ای برای حُبّ جایگاه به امام شان خیانت کردند.
مأمون با حیله، امام رضا (ع) را به ولیعهدی برگزید. بنی عباس امام رضا (ع) را نمی پذیرفتند و حتی خود مأمون را هم حساب نمی کردند. آن ها دو ماه به حضرت فشار آوردند و ایشان نپذیرفتند و بعد هم با اجبار قبول کردند و این چنین بود که باز هم غربت دیگری برای امام رضا (ع) اتفاق افتاد. امام رضا (ع) رسانه ای برای مطرح کردن خود در اختیار نداشتند و در همین مدینه هم اگر حکومت بنی عباس نبود امام زاده ها اجازه نمی دادند امام رضا (ع) خودش را مطرح کند.
امام رضا (ع) غریب الغرباست. برداشتمان این است که امام رضا (ع) غریبِ دور از وطن هستند، در حالی که ایشان غریبِ در وطن هستند. این غربت امام رضا (ع) است و با غربت هیچ یک از ائمه (ع) قابل قیاس نیست. جنایاتی که عده ای از دشمنان در حق امیرالمؤمنین (ع) کردند را عده ای از شیعیانِ معتقد به امامت اهل بیت به علی بن موسی الرضا (ع) کردند و این غربت است. از این بالاتر اینکه بعضی مراجع شیعه و بعضی نزدیکان و امام زادگان نیز به ایشان ظلم کردند.
قدیمی ترین دانشنامه در مورد امام رضا (ع) از شیخ صدوق در کتاب «عیون الاخبارالرضا» است که هر آنچه در آن زمان در مورد امام رضا (ع) مطرح بود را جمع‌آوری کرده است. در آن زمان شیعیان تعداد دقیق ائمه را نمی دانستند و بعد از ماجرای کربلا اهل بیت را تخریب کرده بودند.
سه امام ما خیلی تلاش کردند که اهل بیت را به جامعه برگردانند و فرزندان پیامبر برای عمومِ مردم «اهل بیت» محسوب می شدند و خیلی تفاوتی بین شان قائل نبودند. امام کاظم (ع) حتی در میان فرزندان خودش هم به صورت آشکار نمی توانست امامت علی بن موسی الرضا را اعلام کند. هارون در آن زمان در اوج قدرت اقتصادی و سیاسی بود و اگر مشخص می شد که کسی ادعای امامت دارد حتما کشته می شد.
بعد از شهادت امام موسی کاظم (ع) به «یونس ابن عبدالرحمن» که از مراجع شیعه در آن زمان بود گفتند: «برای چه اینقدر علی بن موسی الرضا را ترویج می دهی؟» و پیشنهاد رشوه دادند که بگوید امام کاظم (ع) غایب شده است؛ ولی ایشان نپذیرفتند؛ اما برخی فرزندان و نزدیکان امام کاظم (ع) قبول کردند و همه این ها که به امام زمانشان خیانت کردند شیعیانِ معتقد بودند.
سه جریان - مانند جریان زیدیه - برای شکستن جبهه حق دست به دست هم دادند. بعضی ازعلما - که وکلای امام معصوم بودند - به شدت امام رضا (ع) را تخریب می کردند و چون امام رضا(ع) را امام نمی دانستند به لحاظ علمی هم ایشان را تخریب می کردند. این بود غربت امام رضا (ع) و ایشان برای رفتن به خراسان «غریب» نامیده نشدند. عده ای با طمع بر ردای امامت و عده ای برای پول و عده ای برای حُبّ جایگاه به امام شان خیانت کردند.
مأمون با حیله، امام رضا (ع) را به ولیعهدی برگزید. بنی عباس امام رضا (ع) را نمی پذیرفتند و حتی خود مأمون را هم حساب نمی کردند. آن ها دو ماه به حضرت فشار آوردند و ایشان نپذیرفتند و بعد هم با اجبار قبول کردند و این چنین بود که باز هم غربت دیگری برای امام رضا (ع) اتفاق افتاد. امام رضا (ع) رسانه ای برای مطرح کردن خود در اختیار نداشتند و در همین مدینه هم اگر حکومت بنی عباس نبود امام زاده ها اجازه نمی دادند امام رضا (ع) خودش را مطرح کند.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان