display result search
- 3519
- 1000
- 1000
- 1000
در حاشیه خطبه فدکیه - جلسه سوم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حامد کاشانی با موضوع "در حاشیه خطبه فدکیه "، جلسه سوم، سال 1397
مبحث فاطمیه ابعاد مختلفی دارد و مسئله فدک تنها مسئله ای اقتصادی نبوده است و روی این تأکید می کنیم. واضح است که حرکت حضرت برای اثبات دشمنی دشمنان امیرالمؤمنین (ع) است و یک حرکت برائتی و بیزاری است. امامت را از امیرالمؤمنین غصب نکرده بودند، بلکه حکومت را از امیرالمؤمنین گرفته بودند. در سقیفه و در فدک سعی کردند اقتصاد خانواده پیامبر (ص) را مختل کنند؛ منتهی برخلاف تصورات معروف، صدیقه طاهره (س) از این فرصت استفاده کردند و با توحید و اسماء و صفات حضرت حق و شهادت به نبوت پیامبر و ... آغاز کردند و وارد فلسفه احکام شدند و بعد از این ها فرمودند: «خدا می خواست با دستور به اینکه از ما (یعنی اهل بیت) اطاعت کنید شما را در یک نظامی قرار دهد که از هم نپاشید و امامت ما را قرار داد تا شما را از تفرقه نجات دهد. این مسائل را حضرت برای چه بیان می کند؟ خروش حضرت برای ولایت ظاهری و حکومتی بود که از امیرالمؤمنین غصب شده بود. اگر حکومتی از مذهبی حمایت کند، آن مذهب رشد می کند ولی وقتی حاکمیت به جامعه فشار بیاورد، حتی باعث تغییر مذهب هم می شود. ائمه (ع) خیلی نسبت به ظلم حکومت ها بیزار بودند و علت اینکه حضرت صدیقه طاهره (س) در مقابل حکومتی که غصب شده خروش می کند این است که می داند اگر این حکومت روی کار بیاید، امنیت، اقتصاد، قدرت، فرهنگ و مذهب، همه و همه را در می نوردد.
این حکومت پشیزی از ارزش امیرالمؤمنین کم و زیاد نمی کرد اما حکومت ارزش داشت چون امیرالمؤمنین می فرماید: «اگر حتی یک حق را بتوانم احقاق کنم، می ارزد که حکومت را در دست بگیرم». اما اینکه فکر کنیم حکومت چیزی به ارزش امیرالمؤمنین اضافه می‌کند؛ نه اینگونه نیست! اما این هم نیست که حکومت اصلا و ابدا ارزش نداشته باشد. حکومت ها در سرنوشت انسان ها و در تاریخ موثر هستند. آنقدر امیرالمؤمنین را تخریب و بایکوت کردند که افرادی که تازه مسلمان شده بودند اصلا امیرالمؤمنین را نمی شناختند و این کارِ حکومت آن زمان بود. این حکومت کاری کرد که حتی در کربلا هم امام حسین (ع) را کذاب می نامیدند. حضرت زهرا (س) برای حکومت خروشید چون می دانستند اگر سی سال بگذرد دیگر کسی امیرالمؤمنین را نمی شناسد، حکومت می تواند فردی را آنقدر بزرگ کند که همه او را بشناسند و می تواند فردی را مانند امیرالمؤمنین خانه نشین کند. صدیقه طاهره (س) خروشید چون اگر سکوت می کرد، چه کسی عالِم مردم می بود؟ چه کسی رهبر سیاسی مردم می شد؟ ایشان می دانستند که اگر این حکومت روی کار بیاید، خراج مسلمین را خرج حرام می کند. پس ارزش حکومت و کاری که می کند و حق و باطلی که می کند خیلی حجم بالایی است، شاید خود حکومت ارزشی نداشته باشد؛ اما این ما هستیم که حکومت را به دست این ها می سپاریم و نمی شود در فاطمیه باشیم اما حالمان از ظلم بد نشود.
مبحث فاطمیه ابعاد مختلفی دارد و مسئله فدک تنها مسئله ای اقتصادی نبوده است و روی این تأکید می کنیم. واضح است که حرکت حضرت برای اثبات دشمنی دشمنان امیرالمؤمنین (ع) است و یک حرکت برائتی و بیزاری است. امامت را از امیرالمؤمنین غصب نکرده بودند، بلکه حکومت را از امیرالمؤمنین گرفته بودند. در سقیفه و در فدک سعی کردند اقتصاد خانواده پیامبر (ص) را مختل کنند؛ منتهی برخلاف تصورات معروف، صدیقه طاهره (س) از این فرصت استفاده کردند و با توحید و اسماء و صفات حضرت حق و شهادت به نبوت پیامبر و ... آغاز کردند و وارد فلسفه احکام شدند و بعد از این ها فرمودند: «خدا می خواست با دستور به اینکه از ما (یعنی اهل بیت) اطاعت کنید شما را در یک نظامی قرار دهد که از هم نپاشید و امامت ما را قرار داد تا شما را از تفرقه نجات دهد. این مسائل را حضرت برای چه بیان می کند؟ خروش حضرت برای ولایت ظاهری و حکومتی بود که از امیرالمؤمنین غصب شده بود. اگر حکومتی از مذهبی حمایت کند، آن مذهب رشد می کند ولی وقتی حاکمیت به جامعه فشار بیاورد، حتی باعث تغییر مذهب هم می شود. ائمه (ع) خیلی نسبت به ظلم حکومت ها بیزار بودند و علت اینکه حضرت صدیقه طاهره (س) در مقابل حکومتی که غصب شده خروش می کند این است که می داند اگر این حکومت روی کار بیاید، امنیت، اقتصاد، قدرت، فرهنگ و مذهب، همه و همه را در می نوردد.
این حکومت پشیزی از ارزش امیرالمؤمنین کم و زیاد نمی کرد اما حکومت ارزش داشت چون امیرالمؤمنین می فرماید: «اگر حتی یک حق را بتوانم احقاق کنم، می ارزد که حکومت را در دست بگیرم». اما اینکه فکر کنیم حکومت چیزی به ارزش امیرالمؤمنین اضافه می‌کند؛ نه اینگونه نیست! اما این هم نیست که حکومت اصلا و ابدا ارزش نداشته باشد. حکومت ها در سرنوشت انسان ها و در تاریخ موثر هستند. آنقدر امیرالمؤمنین را تخریب و بایکوت کردند که افرادی که تازه مسلمان شده بودند اصلا امیرالمؤمنین را نمی شناختند و این کارِ حکومت آن زمان بود. این حکومت کاری کرد که حتی در کربلا هم امام حسین (ع) را کذاب می نامیدند. حضرت زهرا (س) برای حکومت خروشید چون می دانستند اگر سی سال بگذرد دیگر کسی امیرالمؤمنین را نمی شناسد، حکومت می تواند فردی را آنقدر بزرگ کند که همه او را بشناسند و می تواند فردی را مانند امیرالمؤمنین خانه نشین کند. صدیقه طاهره (س) خروشید چون اگر سکوت می کرد، چه کسی عالِم مردم می بود؟ چه کسی رهبر سیاسی مردم می شد؟ ایشان می دانستند که اگر این حکومت روی کار بیاید، خراج مسلمین را خرج حرام می کند. پس ارزش حکومت و کاری که می کند و حق و باطلی که می کند خیلی حجم بالایی است، شاید خود حکومت ارزشی نداشته باشد؛ اما این ما هستیم که حکومت را به دست این ها می سپاریم و نمی شود در فاطمیه باشیم اما حالمان از ظلم بد نشود.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان