display result search
- 2107
- 1000
- 1000
- 1000
حضرت زهرا (س) مصداق کامل آیه عهد الهی در قرآن
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین انصاریان با موضوع "حضرت زهرا (س) مصداق کامل آیه عهد الهی در قرآن"، سال 1396
با یکدیگر نگاهی به کلمه عهد در قرآن کریم می‌اندازیم، ببینیم این عهدی که خدا فرموده و از وفاداران به این عهد بسیار تعریف کرده و آنها را یک انسان‌های به تمام معنا ارزشی شناسانده، چیست که وفادار به این عهد از عباد ممتاز پروردگار است.
خداوند فرموده است که پیمان و عهد من در ظالم قرار نمی‌گیرد. در سوره مبارکه بقره به ابراهیم می‌گوید: کسی که در کل عمرش یک لحظه ظلم کرد، مقام امامت و نبوت در او قرار نخواهدگرفت.
معنای عهد، بسیار سنگین است. از آیه 72 سوره مبارکه احزاب سنگینی آن را بگیرید. من این عهدم را، امانتم را، به کل آسمان‌ها ارائه کردم، به کل کوهها ارائه کردم، به کل زمین ارائه کردم، طاقت قبولش را نیاوردند، اما کسی در این بنی آدم بود که کاملاً طاقت قبولش را داشت، به او دادم. یکی از آنها ابراهیم است.
یکی از مصدایق عهد «توحید» است، توحید مسأله ساده‌ای نیست. بزرگان اهل دل، در طول حیات خویش به دنبال توحید تام بودند. این توحیدی که ما داریم توحید معمولی است؛ عالم خدا دارد، خدا بی‌عیب و نقص است، خدا پیغمبر دارد، خدا حلال و حرام دارد، ما هم باید عمل بکنیم این «توحید عام» است. «توحید تام» یعنی چی؟ یعنی تخلیه شدن از ماسوی الله، پر شدن از خدا.
یک عهد خدا «ولایت» است و یکی دیگر «توحید تام» است. یک عهد پروردگار طبق آیات و روایات، «قران کریم» است. قرآن عهدالله یعنی پیمان خدا بین بندگانش است. توحید تام، نبوت، امامت، قرآن، اینها همه از مصادیق عهدالله است.
یکی دیگر از عهدالله، مجموع احکام پروردگار است؛ نماز، روزه، حج، واجبات مالی، اینها عهد خداست. اگر سست باشیم از دستمان رفته، گیر کنیم به امور غلط مادی - شکم، شهوت، نفس بد، رفیق بد - از دستمان رفته. اینها پریدنی است. مجموع احکام، ارزش است و خدا نمی‌گذارد در پیش آلوده بماند، از او می‌گیرد.
معنای عهد: توحید تام، نبوت، امامت اولیاء الهی و قرآن می باشد.
حالا می‌آییم سراغ سوره مبارکه رعد، یک آیه دارد که مقدمه‌ای است بر چند مسأله، آیا کسانی که عمیقاً فهمیدند آن چیزی که از خدا به تو نازل شده حق است، نه شک دارند، نه تردید دارند، نه وسوسه دارند، نه اضطراب دل دارند، عمیقاً فهمیدند آن چیزی که از خدا به تو نازل شده حق است مانند مردان و زنان کوردل هستند؟ که برای نازل شده خدا ارزش قائل نیستند، میخندند مسخره می‌کنند، می‌گویند سحر است، می‌گویند افسانه است، می‌گویند اباطیل است، می‌گویند برای عربهای قدیم است، اینها اصلاً نمی‌فهمند.
اولوالالباب چه کسانی هستند؟ یک: آنهایی هستند که به پیمان‌های خدا تا لحظه مرگ وفادار بودند. دوم: آنچه را خدا امر به پیوند داشتن به آن کرده تا آخر عمر نگه می‌دارند. سوم: از عظمت خدا در واهمه هستند، متحیر هستند. چهارم: از سخت‌گیری حساب قیامت می‌ترسند. پنجم: کسانی هستند که در برابر تمام حوادث برای به دست آوردن رضایت کامل پروردگار صبر می‌کنند. ششم: نماز را با شرایط به جا می‌آورند. هفتم: در پنهان و آشکار انفاق می‌کنند. هشتم: هر کسی بر آنها بدی کند به خوبی تلافی می‌کنند.
وفاداری زهرا(س) را به توحید، وفاداری زهرا را به پیغمبر، وفاداری فاطمه را به علی(ع) و در سخت‌ترین حوادث به امامت، وفاداری زهرا را به قرآن و وفاداری زهرا را به احکام الهی چه کسی داشته؟ صبرش را چه کسی داشته؟ ایشان که می‌توانست یک لحظه نفرین کند مدینه را زیر و رو کند، چرا نکرد؟ وظیفه نداشت، پس وظیفه‌اش چه بود؟ صبر بود.
با یکدیگر نگاهی به کلمه عهد در قرآن کریم می‌اندازیم، ببینیم این عهدی که خدا فرموده و از وفاداران به این عهد بسیار تعریف کرده و آنها را یک انسان‌های به تمام معنا ارزشی شناسانده، چیست که وفادار به این عهد از عباد ممتاز پروردگار است.
خداوند فرموده است که پیمان و عهد من در ظالم قرار نمی‌گیرد. در سوره مبارکه بقره به ابراهیم می‌گوید: کسی که در کل عمرش یک لحظه ظلم کرد، مقام امامت و نبوت در او قرار نخواهدگرفت.
معنای عهد، بسیار سنگین است. از آیه 72 سوره مبارکه احزاب سنگینی آن را بگیرید. من این عهدم را، امانتم را، به کل آسمان‌ها ارائه کردم، به کل کوهها ارائه کردم، به کل زمین ارائه کردم، طاقت قبولش را نیاوردند، اما کسی در این بنی آدم بود که کاملاً طاقت قبولش را داشت، به او دادم. یکی از آنها ابراهیم است.
یکی از مصدایق عهد «توحید» است، توحید مسأله ساده‌ای نیست. بزرگان اهل دل، در طول حیات خویش به دنبال توحید تام بودند. این توحیدی که ما داریم توحید معمولی است؛ عالم خدا دارد، خدا بی‌عیب و نقص است، خدا پیغمبر دارد، خدا حلال و حرام دارد، ما هم باید عمل بکنیم این «توحید عام» است. «توحید تام» یعنی چی؟ یعنی تخلیه شدن از ماسوی الله، پر شدن از خدا.
یک عهد خدا «ولایت» است و یکی دیگر «توحید تام» است. یک عهد پروردگار طبق آیات و روایات، «قران کریم» است. قرآن عهدالله یعنی پیمان خدا بین بندگانش است. توحید تام، نبوت، امامت، قرآن، اینها همه از مصادیق عهدالله است.
یکی دیگر از عهدالله، مجموع احکام پروردگار است؛ نماز، روزه، حج، واجبات مالی، اینها عهد خداست. اگر سست باشیم از دستمان رفته، گیر کنیم به امور غلط مادی - شکم، شهوت، نفس بد، رفیق بد - از دستمان رفته. اینها پریدنی است. مجموع احکام، ارزش است و خدا نمی‌گذارد در پیش آلوده بماند، از او می‌گیرد.
معنای عهد: توحید تام، نبوت، امامت اولیاء الهی و قرآن می باشد.
حالا می‌آییم سراغ سوره مبارکه رعد، یک آیه دارد که مقدمه‌ای است بر چند مسأله، آیا کسانی که عمیقاً فهمیدند آن چیزی که از خدا به تو نازل شده حق است، نه شک دارند، نه تردید دارند، نه وسوسه دارند، نه اضطراب دل دارند، عمیقاً فهمیدند آن چیزی که از خدا به تو نازل شده حق است مانند مردان و زنان کوردل هستند؟ که برای نازل شده خدا ارزش قائل نیستند، میخندند مسخره می‌کنند، می‌گویند سحر است، می‌گویند افسانه است، می‌گویند اباطیل است، می‌گویند برای عربهای قدیم است، اینها اصلاً نمی‌فهمند.
اولوالالباب چه کسانی هستند؟ یک: آنهایی هستند که به پیمان‌های خدا تا لحظه مرگ وفادار بودند. دوم: آنچه را خدا امر به پیوند داشتن به آن کرده تا آخر عمر نگه می‌دارند. سوم: از عظمت خدا در واهمه هستند، متحیر هستند. چهارم: از سخت‌گیری حساب قیامت می‌ترسند. پنجم: کسانی هستند که در برابر تمام حوادث برای به دست آوردن رضایت کامل پروردگار صبر می‌کنند. ششم: نماز را با شرایط به جا می‌آورند. هفتم: در پنهان و آشکار انفاق می‌کنند. هشتم: هر کسی بر آنها بدی کند به خوبی تلافی می‌کنند.
وفاداری زهرا(س) را به توحید، وفاداری زهرا را به پیغمبر، وفاداری فاطمه را به علی(ع) و در سخت‌ترین حوادث به امامت، وفاداری زهرا را به قرآن و وفاداری زهرا را به احکام الهی چه کسی داشته؟ صبرش را چه کسی داشته؟ ایشان که می‌توانست یک لحظه نفرین کند مدینه را زیر و رو کند، چرا نکرد؟ وظیفه نداشت، پس وظیفه‌اش چه بود؟ صبر بود.
کاربر مهمان