display result search
- 1310
- 1000
- 1000
- 1000
سعادت جامعه در گرو سعادت خانواده
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین سید حمید میرباقری با موضوع "سعادت جامعه در گرو سعادت خانواده"، سال 1395
خداوند در آیه ششم سوره مبارکه تحریم، دستور مهمی به خانواده متدیّن و مسلمان مومن داده است که پدر و مادر گمان نکنند که تنها وظیفه شان در مقابل فرزندانشان تهیه کیف، کتاب، خوراک و پوشاک آنهاست؛ بلکه وظیفه ای به مراتب مهم تر دارند. قرآن می فرماید ای کسانی که ایمان آوردید، خودتان و اهل و عیال تان را از آتش جهنم نجات دهید. اگر اعضای یک خانواده پاک و سالم تربیت شدند، طبعاً جامعه هم سالم و پاک خواهد شد. هر زمان شما دیدید در یک جامعه ای مدارس و دانشگاه آن جامعه از نظر اخلاقی و تربیتی در مسیر نیستند، شک نکنید که ما در مسئله خانواده کم گذاشتیم.
یکی از عواملی که جامعه را می سازد، خانواده است. چون خانواده جامعه ای کوچک است که خود جامعه ای بزرگ را تشکیل می دهد. اگر کسی خود و خانواده را در این وانفسا رها کرد، به سمت آتش سُر می خورد. روایتی از حضرت امیرالمومنین آمده است که چگونه ما زن و بچه را از آتش جهنم حفظ بکنیم. حضرت فرمودند: مراد از این حفظ و نگه داری این است که آنچه باعث می شود خانواده شما به سمت آتش یا به سمت بهشت کشیده شوند را به آنها بیاموزید. آنها باید در خانه بفهمند که دروغ و خیانت و ربا و رشوه بیچاره کننده است.
روایتی از پیامبر(ص) آمده است که همه شما باید مراقب و حافظ یکدیگر باشید و در مقابل هم مسئول هستید. حاکم و وزیر یک مملکت اسلامی هم باید مسئول باشد و فقط وظیفه اش، تنها ساختن جاده و صادرات و واردات نیست؛ درکنارش برای تربیت جامعه هم باید زحمت بکشد. این حاکم در قیامت مسئول است.
پیامبر در مورد شخصی که می گفت من در مورد نقش تربیتی حریف خانواده ام نمی شوم، فرمودند: به همان چیزی که خودت رو امر می کنی خانواده ات را به همان چیز نیز امرکن. این دستور فقط با زبان کافی نیست، برای این کار مقدماتی لازم است؛ ولی اگر جواب نداد، آن وقت دیگر تو تکلیفی نداری. شما اگر می خواهید فرزندتان نماز خوان بشود، مدرسه و دوستانش اهمیّت دارد. اگر شما در طول ماه یک بار در مجلسی شرکت کنید که در آن مجلس ماهواره باشد، همان یک بار می دانید چقدر اثر روی بچّه ها می گذارد؟! یا اگر بچّه را خانه فلان فامیلی که بچه آنها انحراف اخلاقی دارد، ببرید و آنها داخل اتاقی دیگر بروند، بعد شما می بینید اخلاقش فرق کرده است، این کار در تربیت او تأثیر دارد. اینکه من با چه کسی ازدواج کنم، مقدمه نماز خوان شدن بچه ها است یا این که چه لقمه ای سر سفره می آورم آن هم تأثیر دارد.
تربیت دینی ظرافت هایی دارد: اول آن که خودت نسبت به مسأله آگاهی داشته باشی و در صورت بلد نبودن از اهلش بپرسی. دوّم آنکه والدین نسبت به کار بد یا خوب اهل عمل باشند. امام صادق(ع) می فرمایند: دیگران را به غیر زبانتان به خودتان دعوت کنید؛ یعنی شما به زبان می گویید، ولی در عمل کار دیگر می کنید، بنابراین این فرزند هدایت نمی شود. سوّم نحوه گفتن است، امام رضا(ع) فرمودند: اگر مردم زیبایی های کلام ما را می دانستند دنبال ما راه می افتادند. در سوره مبارکه نور آمده است که ببخشید و صرف نظر کنید، آیا دوست ندارید خدا شما را ببخشد؟ اگر ما کلمات قرآن و ائمه را با هنر و سلیقه بیان کردیم، باید مطمئن باشیم که اثر می کند.
خداوند در آیه ششم سوره مبارکه تحریم، دستور مهمی به خانواده متدیّن و مسلمان مومن داده است که پدر و مادر گمان نکنند که تنها وظیفه شان در مقابل فرزندانشان تهیه کیف، کتاب، خوراک و پوشاک آنهاست؛ بلکه وظیفه ای به مراتب مهم تر دارند. قرآن می فرماید ای کسانی که ایمان آوردید، خودتان و اهل و عیال تان را از آتش جهنم نجات دهید. اگر اعضای یک خانواده پاک و سالم تربیت شدند، طبعاً جامعه هم سالم و پاک خواهد شد. هر زمان شما دیدید در یک جامعه ای مدارس و دانشگاه آن جامعه از نظر اخلاقی و تربیتی در مسیر نیستند، شک نکنید که ما در مسئله خانواده کم گذاشتیم.
یکی از عواملی که جامعه را می سازد، خانواده است. چون خانواده جامعه ای کوچک است که خود جامعه ای بزرگ را تشکیل می دهد. اگر کسی خود و خانواده را در این وانفسا رها کرد، به سمت آتش سُر می خورد. روایتی از حضرت امیرالمومنین آمده است که چگونه ما زن و بچه را از آتش جهنم حفظ بکنیم. حضرت فرمودند: مراد از این حفظ و نگه داری این است که آنچه باعث می شود خانواده شما به سمت آتش یا به سمت بهشت کشیده شوند را به آنها بیاموزید. آنها باید در خانه بفهمند که دروغ و خیانت و ربا و رشوه بیچاره کننده است.
روایتی از پیامبر(ص) آمده است که همه شما باید مراقب و حافظ یکدیگر باشید و در مقابل هم مسئول هستید. حاکم و وزیر یک مملکت اسلامی هم باید مسئول باشد و فقط وظیفه اش، تنها ساختن جاده و صادرات و واردات نیست؛ درکنارش برای تربیت جامعه هم باید زحمت بکشد. این حاکم در قیامت مسئول است.
پیامبر در مورد شخصی که می گفت من در مورد نقش تربیتی حریف خانواده ام نمی شوم، فرمودند: به همان چیزی که خودت رو امر می کنی خانواده ات را به همان چیز نیز امرکن. این دستور فقط با زبان کافی نیست، برای این کار مقدماتی لازم است؛ ولی اگر جواب نداد، آن وقت دیگر تو تکلیفی نداری. شما اگر می خواهید فرزندتان نماز خوان بشود، مدرسه و دوستانش اهمیّت دارد. اگر شما در طول ماه یک بار در مجلسی شرکت کنید که در آن مجلس ماهواره باشد، همان یک بار می دانید چقدر اثر روی بچّه ها می گذارد؟! یا اگر بچّه را خانه فلان فامیلی که بچه آنها انحراف اخلاقی دارد، ببرید و آنها داخل اتاقی دیگر بروند، بعد شما می بینید اخلاقش فرق کرده است، این کار در تربیت او تأثیر دارد. اینکه من با چه کسی ازدواج کنم، مقدمه نماز خوان شدن بچه ها است یا این که چه لقمه ای سر سفره می آورم آن هم تأثیر دارد.
تربیت دینی ظرافت هایی دارد: اول آن که خودت نسبت به مسأله آگاهی داشته باشی و در صورت بلد نبودن از اهلش بپرسی. دوّم آنکه والدین نسبت به کار بد یا خوب اهل عمل باشند. امام صادق(ع) می فرمایند: دیگران را به غیر زبانتان به خودتان دعوت کنید؛ یعنی شما به زبان می گویید، ولی در عمل کار دیگر می کنید، بنابراین این فرزند هدایت نمی شود. سوّم نحوه گفتن است، امام رضا(ع) فرمودند: اگر مردم زیبایی های کلام ما را می دانستند دنبال ما راه می افتادند. در سوره مبارکه نور آمده است که ببخشید و صرف نظر کنید، آیا دوست ندارید خدا شما را ببخشد؟ اگر ما کلمات قرآن و ائمه را با هنر و سلیقه بیان کردیم، باید مطمئن باشیم که اثر می کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است