display result search
- 1662
- 1000
- 1000
- 1000
ابتلا و امتحان های خداوند
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین صدیقی با موضوع "ابتلا و امتحان های خداوند"، 1396
در مسئله خلقت، خداوند حکیم چند مورد را جزء نعمت های دائمی خود قرار داده است. فرموده است: «من در روی زمین جانشین قرار می دهم». این آیه به ما دل گرمی می دهد که هیچ وقت بی صاحب نیستیم و نماینده ی خدا سرپرست ماست. مسئله ی دوم امتحان الهی است که تعطیل بردار نیست. خداوند در سوره ی ملک می فرماید: « خدایی که مرگ و زندگانی را آفرید که شما بندگان را بیازماید تا کدام نیکوکارتر (و خلوص اعمالش بیشتر) است و او مقتدر و بسیار آمرزنده است». این دوام سنت الهی یکی از کلاس های سازندگی است. آدمی که نمی داند در کلاس امتحان است در اثر غفلت فرصت را از دست می دهد. اما کسی که آگاه است و می داند که خدا در همه لحظات زندگی حاضر و ناظر است و بنده اش را بدون برنامه رها نکرده، علی الدوام مسئولیتی دارد. خداوند در آیه ی 105 سوره ی توبه می فرماید: «بگو عمل کنید، خداوند و فرستاده او و مؤمنان اعمال شما را می بینند و به زودی به سوی کسی باز می گردید که پنهان و آشکار را می داند و شما را به آنچه عمل می کردید خبر می دهد». این آیه هم هشدار است و هم به انسان انرژی و انگیزه می دهد. خداوند و همه ی اولیاء الهی بر اعمال ما ناظر هستند؛ پس ما باید کاری کنیم که این ها را راضی نگه داریم.
کارِ مؤمن همیشه باید بهترین باشد. خدا همه انسان ها را مورد امتحان قرار می دهد و در همه ی ابعاد زندگی ممکن است مورد امتحان قرار بگیریم. اگر سنگر ایمان و تقوا را ترک نکنیم و خود را محافظت کنیم، پیروز در امتحان الهی خواهیم بود. اگر انسان به جهنم برود، در واقع گرفتار عاقبت عملش شده است؛ ولی خدا خیلی بزرگ است و به ما می گوید به کثرت بدی های خودت نگاه مکن؛ رحمت من وسیع است. سعادت و شقاوت انسان در گروِ قبولی و ردّ شدن در این امتحان است. امتحان، در حاکمیّت خدا و در قبول ولی و خلیفه خدا به عنوان حاکم و رهبر است. این اساسِ امتحانی است که از آغاز خلقت سعادت و شقاوت بشر را رقم زده است.
خداوند متعال در روی زمین خلیفه قرار داده است. عنایت خاصی از سوی خداوند بر حضرت آدم (ع) است. او تربیت شده دستگاه ربوبی است و منهای ذات الهی هیچ است. قبل از آنی که این آزمون نشان دهد که آدم برتر از ملائک است، ایشان پاسخی جز قبول نقص خود در برابر حضرت آدم نداشتند. این در حالی است که حضرت آدم (ع) نسبت به اسماء، عالِم بود. ملائکه در مقابل آدم - خلیفه خداوند بر روی زمین - مجبور به سجده شدند و خداوند آن ها را مأمور کرد که در مقابل نماینده خدا انقیاد کامل داشته باشند و ولایت پذیر و اهل طاعت باشند.
گوهر همه ی موجودات بندگی است و بندگی این است که انسان به حال خودش رها نباشد. ولایت الهی ولایت علم، رحمت و حکمت است و نه سلطنت بشری – که سلطنت جهل و استبداد است. انسانی که بندگی خدا را پذیرفته است، میل، فکر، احساس، اعتقاد و عملش همه و همه با اشاره خداوند تنظیم می شود. پیامبر (ص) فرمودند که وقتی حضرت فاطمه در پیشگاه الهی به عبادت می ایستادند، یک نوری از وجود ایشان عالم بالا را روشن می کرد؛ همان طوری که نور کواکب و خورشید زمین را روشن می کند. فاطمه نور عالم تابی است که در کمون این عالم نور او نشر می شود. این وجود نازنین حقیقتی دارد و آن چنان نور وجودی دارد که تمام بطون عالم را روشن می کند. پیامبر می فرماید که خداوند به ملائکه به خاطر وجود نورانی فاطمه (س) مباهات می کند و می فرماید: «این بنده من است؛ ببینید قلبش برای عبادت من چه حضوری دارد». این اوجِ کمال یک انسان است. پیامبر (ص) و دختر ایشان انسان های کامل و عبد خدا هستند. خداوند این ها را ملوک زمین و زمامدار قرار داده است.
شیطان در مقابل ولایت سر باز زد و خدای متعال او را به سه چیز مبتلا کرد: 1. از دایره ولایت اخراج شد. 2. نورش از او گرفته شد. 3. گرفتار لعنت ابدی شد.
در مسئله خلقت، خداوند حکیم چند مورد را جزء نعمت های دائمی خود قرار داده است. فرموده است: «من در روی زمین جانشین قرار می دهم». این آیه به ما دل گرمی می دهد که هیچ وقت بی صاحب نیستیم و نماینده ی خدا سرپرست ماست. مسئله ی دوم امتحان الهی است که تعطیل بردار نیست. خداوند در سوره ی ملک می فرماید: « خدایی که مرگ و زندگانی را آفرید که شما بندگان را بیازماید تا کدام نیکوکارتر (و خلوص اعمالش بیشتر) است و او مقتدر و بسیار آمرزنده است». این دوام سنت الهی یکی از کلاس های سازندگی است. آدمی که نمی داند در کلاس امتحان است در اثر غفلت فرصت را از دست می دهد. اما کسی که آگاه است و می داند که خدا در همه لحظات زندگی حاضر و ناظر است و بنده اش را بدون برنامه رها نکرده، علی الدوام مسئولیتی دارد. خداوند در آیه ی 105 سوره ی توبه می فرماید: «بگو عمل کنید، خداوند و فرستاده او و مؤمنان اعمال شما را می بینند و به زودی به سوی کسی باز می گردید که پنهان و آشکار را می داند و شما را به آنچه عمل می کردید خبر می دهد». این آیه هم هشدار است و هم به انسان انرژی و انگیزه می دهد. خداوند و همه ی اولیاء الهی بر اعمال ما ناظر هستند؛ پس ما باید کاری کنیم که این ها را راضی نگه داریم.
کارِ مؤمن همیشه باید بهترین باشد. خدا همه انسان ها را مورد امتحان قرار می دهد و در همه ی ابعاد زندگی ممکن است مورد امتحان قرار بگیریم. اگر سنگر ایمان و تقوا را ترک نکنیم و خود را محافظت کنیم، پیروز در امتحان الهی خواهیم بود. اگر انسان به جهنم برود، در واقع گرفتار عاقبت عملش شده است؛ ولی خدا خیلی بزرگ است و به ما می گوید به کثرت بدی های خودت نگاه مکن؛ رحمت من وسیع است. سعادت و شقاوت انسان در گروِ قبولی و ردّ شدن در این امتحان است. امتحان، در حاکمیّت خدا و در قبول ولی و خلیفه خدا به عنوان حاکم و رهبر است. این اساسِ امتحانی است که از آغاز خلقت سعادت و شقاوت بشر را رقم زده است.
خداوند متعال در روی زمین خلیفه قرار داده است. عنایت خاصی از سوی خداوند بر حضرت آدم (ع) است. او تربیت شده دستگاه ربوبی است و منهای ذات الهی هیچ است. قبل از آنی که این آزمون نشان دهد که آدم برتر از ملائک است، ایشان پاسخی جز قبول نقص خود در برابر حضرت آدم نداشتند. این در حالی است که حضرت آدم (ع) نسبت به اسماء، عالِم بود. ملائکه در مقابل آدم - خلیفه خداوند بر روی زمین - مجبور به سجده شدند و خداوند آن ها را مأمور کرد که در مقابل نماینده خدا انقیاد کامل داشته باشند و ولایت پذیر و اهل طاعت باشند.
گوهر همه ی موجودات بندگی است و بندگی این است که انسان به حال خودش رها نباشد. ولایت الهی ولایت علم، رحمت و حکمت است و نه سلطنت بشری – که سلطنت جهل و استبداد است. انسانی که بندگی خدا را پذیرفته است، میل، فکر، احساس، اعتقاد و عملش همه و همه با اشاره خداوند تنظیم می شود. پیامبر (ص) فرمودند که وقتی حضرت فاطمه در پیشگاه الهی به عبادت می ایستادند، یک نوری از وجود ایشان عالم بالا را روشن می کرد؛ همان طوری که نور کواکب و خورشید زمین را روشن می کند. فاطمه نور عالم تابی است که در کمون این عالم نور او نشر می شود. این وجود نازنین حقیقتی دارد و آن چنان نور وجودی دارد که تمام بطون عالم را روشن می کند. پیامبر می فرماید که خداوند به ملائکه به خاطر وجود نورانی فاطمه (س) مباهات می کند و می فرماید: «این بنده من است؛ ببینید قلبش برای عبادت من چه حضوری دارد». این اوجِ کمال یک انسان است. پیامبر (ص) و دختر ایشان انسان های کامل و عبد خدا هستند. خداوند این ها را ملوک زمین و زمامدار قرار داده است.
شیطان در مقابل ولایت سر باز زد و خدای متعال او را به سه چیز مبتلا کرد: 1. از دایره ولایت اخراج شد. 2. نورش از او گرفته شد. 3. گرفتار لعنت ابدی شد.
تاکنون نظری ثبت نشده است