display result search
- 714
- 1000
- 1000
- 1000
نقش حضرت زینب سلام الله علیها در نهضت حسینی - بخش دوم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین رضایی تهرانی با موضوع "نقش حضرت زینب سلام الله علیها در نهضت حسینی"، بخش دوم، سال 1397
نهضت ابی عبدالله یک نهضت کاملی است که از مدینه شروع می شود و در مدینه تمام می شود و عاشورا نقطه میانی نهضت است. بنابراین نهضت به دو بخش تقسیم می شود. یک بخش، مدینه تا عاشورا، بخش دوم عاشورا تا مدینه. بخش اول، از مدینه آغاز می شود که اعلام قیام حضرت است و هدفشان را اصلاح امت جدّشان اعلام کردند. از مدینه به مکّه آمدند و از هر حاجی یک خبر نگار درست کردند تا نهضت را در جهان اسلام منتشر کنند.
نهضت ابی عبدالله (ع) حاوی سه پیام اصلی بود. یک برای خدا قیام کردن، دوم نترسیدن از کمی یاران، سوم نترسیدن از مرگ. حضرت برای رسیدن به اصلاح امت دو گزینه پیش رویشان بود که برای هر دو برنامه داشتند. امام حسین (ع) هدفشان اصلاح امت بود، برایشان فرقی نمی کرد که در این مسیر پیروز بشوند و تشکیل حکومت بدهند یا شهید بشوند، آن هدف باید حاصل می شد. پس آقا نه برای پیروزی آمدند نه برای شهادت. امام حسین (ع) فرمودند: ما برای تحقق امر خدا و اصلاح امور و امر به معروف و نهی از منکر می رویم. امام حسین قیام کردند تا دین بماند. حکومت و شهادت دو را ه بود، هرکدام اتفاق می افتاد برای امام مهم نبود.
وقتی امام حسین (ع) شهید می شوند، اصلاحیه امت با خون ابی عبدالله تدوین شده است؛ ولی تبلیغ نشده است. باید این اصلاحیه به مردم برسد. حضرت برای اینکه این اصلاحیه یک ابلاغیه هم کنارش باشد، زینب کبری (س) و اهل بیت را همراه خود آورده بودند، اگر امام حسین (ع) اهل بیت را همراه خود نمی بردند، عصر روز عاشورا از نظر دشمن کار تمام می شد و دشمن می توانست روز عاشورا را انکار کند یا تحریف کند، البته به خاطر نقشی که حضرت زینب کبری (س) و زین العابدین (ع) داشتند، دشمن نتوانست به این هدف برسد.
خداوند زین العابدین (ع) را بیمار کرد تا وظیفه جهاد از دوشش برداشته شود و بلافاصله بعد از عاشورا رهبری حرکت نهضت را به دوش بگیرند و حماسه ها خلق بکنند. اهل بیت از عاشورا به بعد سه عنصر پیام حضرت را: اول برای خدا قیام کردن، دوم نترسیدن از کمی یاران، سوم نترسیدن از مرگ را به امت ابلاغ کردند. کاری که امروز ما از امام حسین(ع) یاد گرفتیم و آمریکا را به وحشت انداخته این است که ما فقط قیام نکردیم، قیام کردن را به همه جهان اسلام نشان دادیم، نمادش راهپیمایی اربعین به عشق امام حسین(ع) است .
متاسفانه ما فقط از نیمه دوم چهره اسارت، چهره مظلومیت و اشک را می بینیم. حماسه ها را کمتر می بینیم. ما زین العابدین بیمار نداریم، ما قهرمانهایی داریم که با وجود سختی ها حماسه ای ماندگار خلق می کنند. نترسیدن از مرگ را به مردم منتقل می کنند. همین افراد کوفه که نفس زینب (س) و زین العابدین (ع) به آنها می خورد و از آن قیام مختار در می آید، اینها قبلا کجا بودند. اینها پیام ابی عبدالله را دریافت کردند.
وقتی یزید بر لب های امام حسین (ع) با چوب خیزران می زد، حضرت زینب(س) بلند شدند و به یزید خطاب کردند: چه خیال کرده ای؟! هر کاری می توانی بکنی بکن؛ ولی بدان هیچ غلطی نمی توانی بکنی، تو نمی توانی نام و یاد ما را خاموش کنی، خیال نکنی تو من را به این جا آوردی، من خودم به این جا آمدم . من آمده ام تو را خُرد کنم. دشمن خیال می کرد اسیر می برد، ولی بعد اسیر همین ها می شود.
نهضت ابی عبدالله یک نهضت کاملی است که از مدینه شروع می شود و در مدینه تمام می شود و عاشورا نقطه میانی نهضت است. بنابراین نهضت به دو بخش تقسیم می شود. یک بخش، مدینه تا عاشورا، بخش دوم عاشورا تا مدینه. بخش اول، از مدینه آغاز می شود که اعلام قیام حضرت است و هدفشان را اصلاح امت جدّشان اعلام کردند. از مدینه به مکّه آمدند و از هر حاجی یک خبر نگار درست کردند تا نهضت را در جهان اسلام منتشر کنند.
نهضت ابی عبدالله (ع) حاوی سه پیام اصلی بود. یک برای خدا قیام کردن، دوم نترسیدن از کمی یاران، سوم نترسیدن از مرگ. حضرت برای رسیدن به اصلاح امت دو گزینه پیش رویشان بود که برای هر دو برنامه داشتند. امام حسین (ع) هدفشان اصلاح امت بود، برایشان فرقی نمی کرد که در این مسیر پیروز بشوند و تشکیل حکومت بدهند یا شهید بشوند، آن هدف باید حاصل می شد. پس آقا نه برای پیروزی آمدند نه برای شهادت. امام حسین (ع) فرمودند: ما برای تحقق امر خدا و اصلاح امور و امر به معروف و نهی از منکر می رویم. امام حسین قیام کردند تا دین بماند. حکومت و شهادت دو را ه بود، هرکدام اتفاق می افتاد برای امام مهم نبود.
وقتی امام حسین (ع) شهید می شوند، اصلاحیه امت با خون ابی عبدالله تدوین شده است؛ ولی تبلیغ نشده است. باید این اصلاحیه به مردم برسد. حضرت برای اینکه این اصلاحیه یک ابلاغیه هم کنارش باشد، زینب کبری (س) و اهل بیت را همراه خود آورده بودند، اگر امام حسین (ع) اهل بیت را همراه خود نمی بردند، عصر روز عاشورا از نظر دشمن کار تمام می شد و دشمن می توانست روز عاشورا را انکار کند یا تحریف کند، البته به خاطر نقشی که حضرت زینب کبری (س) و زین العابدین (ع) داشتند، دشمن نتوانست به این هدف برسد.
خداوند زین العابدین (ع) را بیمار کرد تا وظیفه جهاد از دوشش برداشته شود و بلافاصله بعد از عاشورا رهبری حرکت نهضت را به دوش بگیرند و حماسه ها خلق بکنند. اهل بیت از عاشورا به بعد سه عنصر پیام حضرت را: اول برای خدا قیام کردن، دوم نترسیدن از کمی یاران، سوم نترسیدن از مرگ را به امت ابلاغ کردند. کاری که امروز ما از امام حسین(ع) یاد گرفتیم و آمریکا را به وحشت انداخته این است که ما فقط قیام نکردیم، قیام کردن را به همه جهان اسلام نشان دادیم، نمادش راهپیمایی اربعین به عشق امام حسین(ع) است .
متاسفانه ما فقط از نیمه دوم چهره اسارت، چهره مظلومیت و اشک را می بینیم. حماسه ها را کمتر می بینیم. ما زین العابدین بیمار نداریم، ما قهرمانهایی داریم که با وجود سختی ها حماسه ای ماندگار خلق می کنند. نترسیدن از مرگ را به مردم منتقل می کنند. همین افراد کوفه که نفس زینب (س) و زین العابدین (ع) به آنها می خورد و از آن قیام مختار در می آید، اینها قبلا کجا بودند. اینها پیام ابی عبدالله را دریافت کردند.
وقتی یزید بر لب های امام حسین (ع) با چوب خیزران می زد، حضرت زینب(س) بلند شدند و به یزید خطاب کردند: چه خیال کرده ای؟! هر کاری می توانی بکنی بکن؛ ولی بدان هیچ غلطی نمی توانی بکنی، تو نمی توانی نام و یاد ما را خاموش کنی، خیال نکنی تو من را به این جا آوردی، من خودم به این جا آمدم . من آمده ام تو را خُرد کنم. دشمن خیال می کرد اسیر می برد، ولی بعد اسیر همین ها می شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است