display result search
- 639
- 1000
- 1000
- 1000
نقش حضرت زینب سلام الله علیها در نهضت حسینی - بخش اول
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین رضایی تهرانی با موضوع "نقش حضرت زینب سلام الله علیها در نهضت حسینی"، بخش اول، سال 1397
نهضت ابی عبدالله یک نهضت کاملی است که از مدینه شروع می شود و در مدینه تمام می شود. نهضت به دو بخش تقسیم می شود. یک بخش، قبل از عاشورا که از مدینه شروع می شود، به مکه می آید، گسترش پیدا می کند، به کربلا می آید و در عاشورا به اوج می رسد. قهرمانان این بخش در عاشورا به شهادت می رسند. حضرت زینب (س) اساس حکومت یزید و امویان را در هم می کوبد و سرفراز به مدینه برمی گردد. بنابراین نهضت دو بخش دارد؛ قبل از عاشورا که خلق پیام نهضت است و بعد از عاشورا که پخش پیام نهضت است.
اکنون سوالی مطرح است که امام حسین (ع) چرا قیام کرد؟ عد ه ای می گفتند: امام حسین قیام کرد تا حکومت تشکیل بدهد. عده ای هم می گفتند: امام برای شهادت آمد، آمد که کشته بشود. پاسخ سوال آن است که هیچ کدام از جواب ها کامل نیست. خودشان فرمودند: من قیام کردم، تا امت جدم را اصلاح کنم. ما این مسیر را می رویم؛ اگر پیروز شدیم، حمد خدا می کنیم و اگر شکست خوردیم و راه شهادت باز شد، ما بر امتحان الهی صبر می کنیم؛ یا پیروزمندانه و حامدانه یا با شهادت و صابرانه .
اگر امام حسین پیروز می شدند، رسیدن به قله اصلاح امت، کاری نداشت. چون حاکم بودند و امکانات در دستشان بود تا اصلاحیه امت را رقم بزنند؛ ولی اگر از مسیر شهادت عبور می کردند تا به هدف برسند، با شهادت کار نیمه کاره می ماند. بایدآن اصلاحیه به دست مردم می رسید. یک ابلاغیه می خواست که حضرت آن را با خود آورده بودند. سِرّ حرکت اهل بیت به دنبال ابی عبدالله این است؛ و الا اگر از اول آمده بودند، شهید بشوند و هیچ برنامه ای برای تداوم حرکت نبود، برای چه زن و بچه را همراه خود آورده بودند؟ مگر سفر تفریحی آمده بودند؟! با زن و بچه به دل خطر رفتن، اگر هدف در آن نباشد، کار صحیحی به نظر نمی رسد؛ از وسط راه که معلوم شد، مسلم کشته شده و حرّ آمده است و راه برای پیروزی بسته است، اگر ماموریتی برای زن و بچه تعریف نشده بود، آنها را برمی گرداندند و خودشان می رفتند.
همسایه امیرالمومنین نقل می کند حضرت زینب (س) موقعی که به زیارت رسول خدا (ص) می خواستند بروند، امیرالمومنین حضرت زینب را شبانه می بردند تا کسی چشمش به اندام پوشیده از حجاب بی بی نیفتد. این عزیز باید در کوفه و شام ظاهر بشود، در حالی که پوشش مناسبی برای حجاب ندارد. چرا حضرت زینب (س) باید در مجلس ابن زیاد، حضور داشته باشد و با آنها حرف بزند؟ چه ضرورتی دارد؟ همان ضرورتی که برای آن خون حسین(ع) ریخته شده است. این پیام با خون ابی عبدالله نوشته شد و زینب کبری پیام را به مردم رساند. حضرت زینب (س) نه تنها رسانه، بلکه مجری هستند و قیام نهضت را به نمایش می گذارند.
وقتی عبیدالله در حین اسارت به حضرت زینب (س) گفت: خدا رو شکر که شما رو کشت و رسوا کرد، حضرت زینب (س) برخاستند و گفتند: حمد مخصوص خدایی است که ما را با پیامبرش مکرم کرد و ما را از آلودگی نجات داد. عبیدالله گفت: رفتار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟ زینب (س) جواب داد: «ما رایت الا جمیلا». امام حسین(ع) خود به مقتل آمده تا دین خدا به مقتل نرود. او تزریق این خون پاک را در بدنه جهان اسلام می بیند که هزار و چهارصد سال بعد، به صورت راهپیمایی میلیونی اربعین، دنیای اسلام را به لرزه در می آورد و استکبار را خفه می کند.
نهضت ابی عبدالله یک نهضت کاملی است که از مدینه شروع می شود و در مدینه تمام می شود. نهضت به دو بخش تقسیم می شود. یک بخش، قبل از عاشورا که از مدینه شروع می شود، به مکه می آید، گسترش پیدا می کند، به کربلا می آید و در عاشورا به اوج می رسد. قهرمانان این بخش در عاشورا به شهادت می رسند. حضرت زینب (س) اساس حکومت یزید و امویان را در هم می کوبد و سرفراز به مدینه برمی گردد. بنابراین نهضت دو بخش دارد؛ قبل از عاشورا که خلق پیام نهضت است و بعد از عاشورا که پخش پیام نهضت است.
اکنون سوالی مطرح است که امام حسین (ع) چرا قیام کرد؟ عد ه ای می گفتند: امام حسین قیام کرد تا حکومت تشکیل بدهد. عده ای هم می گفتند: امام برای شهادت آمد، آمد که کشته بشود. پاسخ سوال آن است که هیچ کدام از جواب ها کامل نیست. خودشان فرمودند: من قیام کردم، تا امت جدم را اصلاح کنم. ما این مسیر را می رویم؛ اگر پیروز شدیم، حمد خدا می کنیم و اگر شکست خوردیم و راه شهادت باز شد، ما بر امتحان الهی صبر می کنیم؛ یا پیروزمندانه و حامدانه یا با شهادت و صابرانه .
اگر امام حسین پیروز می شدند، رسیدن به قله اصلاح امت، کاری نداشت. چون حاکم بودند و امکانات در دستشان بود تا اصلاحیه امت را رقم بزنند؛ ولی اگر از مسیر شهادت عبور می کردند تا به هدف برسند، با شهادت کار نیمه کاره می ماند. بایدآن اصلاحیه به دست مردم می رسید. یک ابلاغیه می خواست که حضرت آن را با خود آورده بودند. سِرّ حرکت اهل بیت به دنبال ابی عبدالله این است؛ و الا اگر از اول آمده بودند، شهید بشوند و هیچ برنامه ای برای تداوم حرکت نبود، برای چه زن و بچه را همراه خود آورده بودند؟ مگر سفر تفریحی آمده بودند؟! با زن و بچه به دل خطر رفتن، اگر هدف در آن نباشد، کار صحیحی به نظر نمی رسد؛ از وسط راه که معلوم شد، مسلم کشته شده و حرّ آمده است و راه برای پیروزی بسته است، اگر ماموریتی برای زن و بچه تعریف نشده بود، آنها را برمی گرداندند و خودشان می رفتند.
همسایه امیرالمومنین نقل می کند حضرت زینب (س) موقعی که به زیارت رسول خدا (ص) می خواستند بروند، امیرالمومنین حضرت زینب را شبانه می بردند تا کسی چشمش به اندام پوشیده از حجاب بی بی نیفتد. این عزیز باید در کوفه و شام ظاهر بشود، در حالی که پوشش مناسبی برای حجاب ندارد. چرا حضرت زینب (س) باید در مجلس ابن زیاد، حضور داشته باشد و با آنها حرف بزند؟ چه ضرورتی دارد؟ همان ضرورتی که برای آن خون حسین(ع) ریخته شده است. این پیام با خون ابی عبدالله نوشته شد و زینب کبری پیام را به مردم رساند. حضرت زینب (س) نه تنها رسانه، بلکه مجری هستند و قیام نهضت را به نمایش می گذارند.
وقتی عبیدالله در حین اسارت به حضرت زینب (س) گفت: خدا رو شکر که شما رو کشت و رسوا کرد، حضرت زینب (س) برخاستند و گفتند: حمد مخصوص خدایی است که ما را با پیامبرش مکرم کرد و ما را از آلودگی نجات داد. عبیدالله گفت: رفتار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟ زینب (س) جواب داد: «ما رایت الا جمیلا». امام حسین(ع) خود به مقتل آمده تا دین خدا به مقتل نرود. او تزریق این خون پاک را در بدنه جهان اسلام می بیند که هزار و چهارصد سال بعد، به صورت راهپیمایی میلیونی اربعین، دنیای اسلام را به لرزه در می آورد و استکبار را خفه می کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است