display result search
- 891
- 1000
- 1000
- 1000
مسئولیت پیامبر - جلسه سوم
سخنرانی حجةالاسلام والمسلمین انصاریان با عنوان "راه پرفراز و نشیب ابلاغ دین خدا"، جلسه سوم، سال 1397
مأموریت رسول خدا (ص) ابلاغ دین الهی در بین مردمی بود که بنا به فرمایش امیرالمؤمنین (ع) هیچ شأنی از شئون زندگی شان درست نبود. در روزگاری خدا پیامبر (ص) را فرستاد که رابطه مردم با نبوت به کل قطع بود. در میان چنین مردمی که دارای افکار منحرف و آداب و عادات بسیار غلط بودند، پیامبر (ص) مبعوث شد که این ساختمان های انسانیِ ویران را صد درصد بازسازی کند. پروردگار می فرماید: «بدترین موجود زنده موجودی است که به سخن حق گوش فرا نمی دهد». یک عده ای نسبت به صدای حق ناشنوا هستند و پیامبر (ص) مأموریت دارد این مردم جاهل را به احسن اخلاق دعوت کند و برساند. مأموریت ائمه طاهرین هم حفظ زحمات پیامبر و دین بود.
روایتی داریم از امام صادق (ع) که می فرماید: ملک الموت با چهره اصلی اش در مقابل ابراهیم (ع) ظاهر شد. ابراهیم (ع) پیامبر اولوالعزم الهی و شخصیت خالص و از عباد خداست. ایشان به ملک الموت گفت: «آیا نوبت من است؟» عرض کرد: «خیر ولی به زیارت شما آمدم». زیارت انبیاء و اولیاء الهی یک زیارت خاصی است. ابراهیم (ع) به ملک الموت فرمود: «شما با همین چهره اصلی تان جان مردم را می گیرید؟» گفت: «نه مردم متفاوتند. هرکسی متناسب با وضعیت روحی و اخلاقی خودش مرا می بیند». هر فردی با عینک وجودی خودش ملک الموت را می بیند. در حقیقت هرکس شکل باطن خودش را در چهره او می بیند. «بالای سر مؤمن با آن صورتی که مؤمن از من می بیند می روم». وچهره ای را که مؤمن از ملک الموت می بیند را نشان ابراهیم(ع) داد. سپس ایشان فرمودند: «اگر خدا هیچ مؤمنی را در قیامت به بهشت نبرد و تنها چهره تو را ببیند برای مزد دوره تمام ایمان و عملش کافی است». مؤمن، دنیا را غیر از کافر می بیند، او دنیا را به صورت ابزار و وسایل می بیند و می داند همه اینها آخرت ساز است و دل بسته نمی شود و هرکاری که می کند برای آخرت است. سپس ابراهیم (ع) فرمود: «کافر تو را چگونه می بیند؟» ملک الموت با اصرار حضرت ابراهیم چهره اش را نشان داد و حضرت ابراهیم بیهوش شد و سپس فرمود: «خدا هیچ کافری را اگر جهنم هم نبرد همین چهره تو برایش کافی است».
حالا پیامبر با افرادی رو بروست که نه می شنوند، نه عمل می کنند و نه اندیشه می کنند ولی پیامبر خسته و دلگیر نمی شود و به وظیفه خود عمل می کند.
مرحوم کلینی در جلد آخر کافی نقل می کند که یک انسان فریبکار پَست جانمازش را کنار یک انسان عابد و سالم پهن کرد و انسان عابد دید که این انسان فریبکار بسیار عبادت می کند و خسته نمی شود از او پرسید: «چه کاری کرده ای که چنین توفیقی نصیبت شده است؟». گفت: «من مرتکب گناهی شدم و پس از توبه کردن به این مقام رسیدم». پرسید: «چه گناهی؟» گفت: «نشانی خانمی را به شما می دهم، نزد ایشان بروید، و آن خانم وقتی این انسان عابد را دید گفت: «جای شما اینجا نیست آن کسی که به شما چنین حرفی زده است قطعا فریبکار بوده است و عابد را از گناه بازداشت». امیرالمؤمنین (ع) می فرمایند: «انسانهای ساده و پاک راحت فریب می خورند چون همه را مانند خود می پندارند».
مأموریت رسول خدا (ص) ابلاغ دین الهی در بین مردمی بود که بنا به فرمایش امیرالمؤمنین (ع) هیچ شأنی از شئون زندگی شان درست نبود. در روزگاری خدا پیامبر (ص) را فرستاد که رابطه مردم با نبوت به کل قطع بود. در میان چنین مردمی که دارای افکار منحرف و آداب و عادات بسیار غلط بودند، پیامبر (ص) مبعوث شد که این ساختمان های انسانیِ ویران را صد درصد بازسازی کند. پروردگار می فرماید: «بدترین موجود زنده موجودی است که به سخن حق گوش فرا نمی دهد». یک عده ای نسبت به صدای حق ناشنوا هستند و پیامبر (ص) مأموریت دارد این مردم جاهل را به احسن اخلاق دعوت کند و برساند. مأموریت ائمه طاهرین هم حفظ زحمات پیامبر و دین بود.
روایتی داریم از امام صادق (ع) که می فرماید: ملک الموت با چهره اصلی اش در مقابل ابراهیم (ع) ظاهر شد. ابراهیم (ع) پیامبر اولوالعزم الهی و شخصیت خالص و از عباد خداست. ایشان به ملک الموت گفت: «آیا نوبت من است؟» عرض کرد: «خیر ولی به زیارت شما آمدم». زیارت انبیاء و اولیاء الهی یک زیارت خاصی است. ابراهیم (ع) به ملک الموت فرمود: «شما با همین چهره اصلی تان جان مردم را می گیرید؟» گفت: «نه مردم متفاوتند. هرکسی متناسب با وضعیت روحی و اخلاقی خودش مرا می بیند». هر فردی با عینک وجودی خودش ملک الموت را می بیند. در حقیقت هرکس شکل باطن خودش را در چهره او می بیند. «بالای سر مؤمن با آن صورتی که مؤمن از من می بیند می روم». وچهره ای را که مؤمن از ملک الموت می بیند را نشان ابراهیم(ع) داد. سپس ایشان فرمودند: «اگر خدا هیچ مؤمنی را در قیامت به بهشت نبرد و تنها چهره تو را ببیند برای مزد دوره تمام ایمان و عملش کافی است». مؤمن، دنیا را غیر از کافر می بیند، او دنیا را به صورت ابزار و وسایل می بیند و می داند همه اینها آخرت ساز است و دل بسته نمی شود و هرکاری که می کند برای آخرت است. سپس ابراهیم (ع) فرمود: «کافر تو را چگونه می بیند؟» ملک الموت با اصرار حضرت ابراهیم چهره اش را نشان داد و حضرت ابراهیم بیهوش شد و سپس فرمود: «خدا هیچ کافری را اگر جهنم هم نبرد همین چهره تو برایش کافی است».
حالا پیامبر با افرادی رو بروست که نه می شنوند، نه عمل می کنند و نه اندیشه می کنند ولی پیامبر خسته و دلگیر نمی شود و به وظیفه خود عمل می کند.
مرحوم کلینی در جلد آخر کافی نقل می کند که یک انسان فریبکار پَست جانمازش را کنار یک انسان عابد و سالم پهن کرد و انسان عابد دید که این انسان فریبکار بسیار عبادت می کند و خسته نمی شود از او پرسید: «چه کاری کرده ای که چنین توفیقی نصیبت شده است؟». گفت: «من مرتکب گناهی شدم و پس از توبه کردن به این مقام رسیدم». پرسید: «چه گناهی؟» گفت: «نشانی خانمی را به شما می دهم، نزد ایشان بروید، و آن خانم وقتی این انسان عابد را دید گفت: «جای شما اینجا نیست آن کسی که به شما چنین حرفی زده است قطعا فریبکار بوده است و عابد را از گناه بازداشت». امیرالمؤمنین (ع) می فرمایند: «انسانهای ساده و پاک راحت فریب می خورند چون همه را مانند خود می پندارند».
کاربر مهمان