display result search
سخنرانی استاد شهید مرتضی مطهری با موضوع بزرگی و بزرگواری روح
اگر کسی روح بزرگی داشته باشد کم کم سختی ها و عذابش شروع می گردد . کوچکی روح با آرامش و طول عمر همراه است اما روح بزرگ با بیماری و کوتاهی عمر روبرو خواهد شد. هر بزرگی ظاهری بزرگواری نیست بلکه کسانی که دارای همت عالی هستند به جای بالا خواهند رسید. همت بزرگ در روح بزرگ است و برخی به خاطر کم بودن همت دیگران را مسخره می کنند و آنها را به دنیا پرستی محکوم می کنند. امام علی (ع) نمونه ی روشن یک انسان بزرگ است که با همت بزرگی که دارد به نیازمندان کمک می نماید. در مقابل می توان اسکندر را انسانی با روح بزرگ نامید اما روح بزرگوار با روح بزرگ تفاوت های بسیاری دارد. روح بزرگ اسکندر مانند شاخه ای بی ثمر است .
انسانی با روح بزرگ، فقط در یک جنبه می تواند روح خود را رشد دهد اما روح علی (ع) چند بعدی بوده و او همزمان می توانست در هر زمینه ای روح خود را گسترش دهد. در بزرگی خودپرستی وجود دارد اما در بزرگواری انسان به انسانیت خود برمی گردد و روحش احساس شرافت می کند. بزرگواری نقطه ی مقابل پستی است. انسان بزرگوار دوست دارد همه ی مردم در مقام شیر بوده و قدرتمند باشند. از نگاه او نباید هیچ انسان ضعیفی وجود داشته باشد تا توسط شیر نابود شود. او خواهان احساس کرامت نفس است که هم برای او باشد و هم برای دیگران.
امام علی (ع) به فرزندش امام حسن (ع) می فرماید : «پسرم روح خود را گرامی بدار از هر کار پستی که وجود دارد. روح تو بزرگ تر از هر چیز دیگر است.»
التماس به دیگران از بزرگی و ارزشمندی روح می کاهد.
امام علی (ع) در جای دیگر می فرمایند : «اگر بمیرید و پیروز باشید زنده اید اما اگر زنده باشید و مغلوب دشمن شوید مرده اید.»
ایشان ریشه ی اخلاق بد را دنائت می دانند و برای مثال در باب غیبت می فرمایند که انسان های ضعیف النفس دست به این کار می زنند و این منتهای همت عاجزان است. احساس شرافت موجب می شود تا انسان غیبت نکند.
اگر کسی روح بزرگی داشته باشد کم کم سختی ها و عذابش شروع می گردد . کوچکی روح با آرامش و طول عمر همراه است اما روح بزرگ با بیماری و کوتاهی عمر روبرو خواهد شد. هر بزرگی ظاهری بزرگواری نیست بلکه کسانی که دارای همت عالی هستند به جای بالا خواهند رسید. همت بزرگ در روح بزرگ است و برخی به خاطر کم بودن همت دیگران را مسخره می کنند و آنها را به دنیا پرستی محکوم می کنند. امام علی (ع) نمونه ی روشن یک انسان بزرگ است که با همت بزرگی که دارد به نیازمندان کمک می نماید. در مقابل می توان اسکندر را انسانی با روح بزرگ نامید اما روح بزرگوار با روح بزرگ تفاوت های بسیاری دارد. روح بزرگ اسکندر مانند شاخه ای بی ثمر است .
انسانی با روح بزرگ، فقط در یک جنبه می تواند روح خود را رشد دهد اما روح علی (ع) چند بعدی بوده و او همزمان می توانست در هر زمینه ای روح خود را گسترش دهد. در بزرگی خودپرستی وجود دارد اما در بزرگواری انسان به انسانیت خود برمی گردد و روحش احساس شرافت می کند. بزرگواری نقطه ی مقابل پستی است. انسان بزرگوار دوست دارد همه ی مردم در مقام شیر بوده و قدرتمند باشند. از نگاه او نباید هیچ انسان ضعیفی وجود داشته باشد تا توسط شیر نابود شود. او خواهان احساس کرامت نفس است که هم برای او باشد و هم برای دیگران.
امام علی (ع) به فرزندش امام حسن (ع) می فرماید : «پسرم روح خود را گرامی بدار از هر کار پستی که وجود دارد. روح تو بزرگ تر از هر چیز دیگر است.»
التماس به دیگران از بزرگی و ارزشمندی روح می کاهد.
امام علی (ع) در جای دیگر می فرمایند : «اگر بمیرید و پیروز باشید زنده اید اما اگر زنده باشید و مغلوب دشمن شوید مرده اید.»
ایشان ریشه ی اخلاق بد را دنائت می دانند و برای مثال در باب غیبت می فرمایند که انسان های ضعیف النفس دست به این کار می زنند و این منتهای همت عاجزان است. احساس شرافت موجب می شود تا انسان غیبت نکند.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان