display result search
سخنرانی از حجت‌الاسلام سیدصادق میرشفیعی با موضوع «شکرنعمت»، سال 1400
«وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ ۖ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ»
«و (باز به خاطر آرید) وقتی که خدا اعلام فرمود که شما بندگان اگر شکر نعمت به جای آرید بر نعمت شما می‌افزایم و اگر کفران کنید عذاب من بسیار سخت است.»
امام رضا(ع) در ایران وقتی نماز باران خواندند، باران فراوانی آمد و بعد از باران مردم برای تشکر از ایشان درب خانه حضرت جمع شدند.
شکر کردن نعمت‌ها کمتر مورد توجه افراد است و خداوند متعال می‌فرماید بندگانی که شکر خدا را بجا می‌آورند اندک هستند. با توجه به وسعت و کثرت نعمت‌های خدا حق شکر خدا را کسی نمی‌تواند بجا آورد و امام سجاد(ع) فرمودند شاکرترین بندگان هم توان بجا آوردن شکر یکی از نعمت‌های خدا را ندارد و در جای دیگر فرمودند اگر با مژه‌های چشمم تمام ناهمواری‌های دنیا را هموار کنم شکر یکی از نعمت‌های تو را انجام نداده‌ام.
امام سجاد(ع) در مناجات‌الشاکرین می‌فرمایند خدایا نعمت‌های تو انباشته و متراکم است و زبان من توانای شمارش نعمت‌های تو را ندارد و حتی توانایی درک نعمت‌های تو را هم ندارم پس چگونه می‌توانم شکر این نعمت‌ها را بجا آورم در حالی که خود شکر نعمت نیازمند شکر دیگری است.
خداوند اعلام کرده است که اگر نعمت‌های من را شکر کردید من حتما نعمت‌های خود را زیاد می‌کنم. حضرت زهرا (س) در خطبه فدکیه فرمودند که خداوند باب شکر را باز کرد زیرا می‌خواست مردم با شکر کردن سزاوار لطف، رحمت و نعمت بیشتری شوند و این نعمت را به آنها نازل کند.
خداوند متعال سریع‌الرضاست. خداوند حتی ذکر و شکر آماری را هم قبول می‌کند یعنی اگر بگوییم خدایا بی‌نهایت شکر خداوند به اندازه بی‌نهایت شکر را قبول می‌کند زیرا در دعاهای دهه اول ذی‌الحجه می‌خوانیم که «لا اله الا الله عدد الشجر والمطر و الوبر» یعنی به اندازه هرچه درخت، باران و ریگ است لا اله الله الله می‌گویم پس معلوم می شود که اگر آماری هم شکر و استغفار کنیم و صلوات بفرستیم، قبول است.
امام رضا(ع) برای مردمی که درب خانه ایشان در طوس جمع شده بودند فرمودند ای مردم نسبت به نعمت‌های خدا تقوا را رعایت کنید و با معصیت خدا نعمت را از خود فراری ندهید و با شکر خدا کاری کنید که این نعمت‌ها ادامه پیدا کند، بدانید که بالاترین شکرها ایمان به خدا، معرفت به حق اولیاء خدا و احسان به برادران مؤمن است.
حضرت رضا(ع) می‌فرمایند به برادران مؤمن خود کمک کنید تا بتوانید این دنیا را به سمت بهشت بگذرانید زیرا بسیاری از آفت‌هایی که در دنیا است مربوط به فقر و نیاز می‌شود و تا گره از کار دیگران باز نکنیم گره از کار خود ما باز نمی‌شود.
امام رضا(ع) فرمودند هر کسی اهل احسان به برادران مؤمن باشد از اولیاء خاص خدا می‌شود و سپس فرمودند زمان پیامبر(ص) به ایشان گفتند فلانی خیلی اهل خطا و گناه است ولی حضرت فرمودند اتفاقا همین شخص عاقبت به خیر است زیرا همین فرد در کنار جاده‌ای می‌رفت و دید فردی در کنار جاده خوابیده و بدنش آشکار است، او هم بدون اینکه او را بیدار کند پارچه‌ای از دوش خود برداشت و روی او انداخت؛ در منزل بعد این دو نفر به هم رسیدند و او سه دعا برای این فرد کرد که خدا ثواب زیادی به تو دهد، عاقبتت را بخیر کند و روز قیامت در حساب گیرت نیندازد و خدا هر سه دعای او را در حقش مستجاب کرد و علاوه بر آن تمام گناهان او را تبدیل به حسنات کرد.
اگر نمی‌توانیم کمک مالی به کسی کنیم حداقل آبروی دیگران را حفظ کنیم و از این طریق به آنها کمک کنیم. وقتی آن فرد این سخن پیامبر (ص) را درباره خودش شنید خدمت ایشان رسید و گفت من از هر بیراهه ای که می رفتم برگشتم و از این به بعد من را از سربازان خودتان حساب کنید و در اولین جنگی که پیش آمد به شهادت رسید.
«وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ ۖ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ»
«و (باز به خاطر آرید) وقتی که خدا اعلام فرمود که شما بندگان اگر شکر نعمت به جای آرید بر نعمت شما می‌افزایم و اگر کفران کنید عذاب من بسیار سخت است.»
امام رضا(ع) در ایران وقتی نماز باران خواندند، باران فراوانی آمد و بعد از باران مردم برای تشکر از ایشان درب خانه حضرت جمع شدند.
شکر کردن نعمت‌ها کمتر مورد توجه افراد است و خداوند متعال می‌فرماید بندگانی که شکر خدا را بجا می‌آورند اندک هستند. با توجه به وسعت و کثرت نعمت‌های خدا حق شکر خدا را کسی نمی‌تواند بجا آورد و امام سجاد(ع) فرمودند شاکرترین بندگان هم توان بجا آوردن شکر یکی از نعمت‌های خدا را ندارد و در جای دیگر فرمودند اگر با مژه‌های چشمم تمام ناهمواری‌های دنیا را هموار کنم شکر یکی از نعمت‌های تو را انجام نداده‌ام.
امام سجاد(ع) در مناجات‌الشاکرین می‌فرمایند خدایا نعمت‌های تو انباشته و متراکم است و زبان من توانای شمارش نعمت‌های تو را ندارد و حتی توانایی درک نعمت‌های تو را هم ندارم پس چگونه می‌توانم شکر این نعمت‌ها را بجا آورم در حالی که خود شکر نعمت نیازمند شکر دیگری است.
خداوند اعلام کرده است که اگر نعمت‌های من را شکر کردید من حتما نعمت‌های خود را زیاد می‌کنم. حضرت زهرا (س) در خطبه فدکیه فرمودند که خداوند باب شکر را باز کرد زیرا می‌خواست مردم با شکر کردن سزاوار لطف، رحمت و نعمت بیشتری شوند و این نعمت را به آنها نازل کند.
خداوند متعال سریع‌الرضاست. خداوند حتی ذکر و شکر آماری را هم قبول می‌کند یعنی اگر بگوییم خدایا بی‌نهایت شکر خداوند به اندازه بی‌نهایت شکر را قبول می‌کند زیرا در دعاهای دهه اول ذی‌الحجه می‌خوانیم که «لا اله الا الله عدد الشجر والمطر و الوبر» یعنی به اندازه هرچه درخت، باران و ریگ است لا اله الله الله می‌گویم پس معلوم می شود که اگر آماری هم شکر و استغفار کنیم و صلوات بفرستیم، قبول است.
امام رضا(ع) برای مردمی که درب خانه ایشان در طوس جمع شده بودند فرمودند ای مردم نسبت به نعمت‌های خدا تقوا را رعایت کنید و با معصیت خدا نعمت را از خود فراری ندهید و با شکر خدا کاری کنید که این نعمت‌ها ادامه پیدا کند، بدانید که بالاترین شکرها ایمان به خدا، معرفت به حق اولیاء خدا و احسان به برادران مؤمن است.
حضرت رضا(ع) می‌فرمایند به برادران مؤمن خود کمک کنید تا بتوانید این دنیا را به سمت بهشت بگذرانید زیرا بسیاری از آفت‌هایی که در دنیا است مربوط به فقر و نیاز می‌شود و تا گره از کار دیگران باز نکنیم گره از کار خود ما باز نمی‌شود.
امام رضا(ع) فرمودند هر کسی اهل احسان به برادران مؤمن باشد از اولیاء خاص خدا می‌شود و سپس فرمودند زمان پیامبر(ص) به ایشان گفتند فلانی خیلی اهل خطا و گناه است ولی حضرت فرمودند اتفاقا همین شخص عاقبت به خیر است زیرا همین فرد در کنار جاده‌ای می‌رفت و دید فردی در کنار جاده خوابیده و بدنش آشکار است، او هم بدون اینکه او را بیدار کند پارچه‌ای از دوش خود برداشت و روی او انداخت؛ در منزل بعد این دو نفر به هم رسیدند و او سه دعا برای این فرد کرد که خدا ثواب زیادی به تو دهد، عاقبتت را بخیر کند و روز قیامت در حساب گیرت نیندازد و خدا هر سه دعای او را در حقش مستجاب کرد و علاوه بر آن تمام گناهان او را تبدیل به حسنات کرد.
اگر نمی‌توانیم کمک مالی به کسی کنیم حداقل آبروی دیگران را حفظ کنیم و از این طریق به آنها کمک کنیم. وقتی آن فرد این سخن پیامبر (ص) را درباره خودش شنید خدمت ایشان رسید و گفت من از هر بیراهه ای که می رفتم برگشتم و از این به بعد من را از سربازان خودتان حساب کنید و در اولین جنگی که پیش آمد به شهادت رسید.
تاکنون نظری ثبت نشده است