display result search
- 787
- 1000
- 1000
- 1000
ولایت اهلبیت (ع)، راه نجات از ظلمات، جلسه دوم
سخنرانی از آیت الله حسین انصاریان با موضوع «ولایت اهلبیت (ع)، راه نجات از ظلمات»، جلسه دوم، سال 1400
چند جمله به عنوان ریشه بحث از خطبه 176 نهج البلاغه بیان می کنم. مدینه علم رسول خدا می فرماید:
«إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ یَعِظْ أَحَداً بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ، فَإِنَّهُ حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِینُ وَ سَبَبُهُ الْأَمِینُ، وَ فِیهِ رَبِیعُ الْقَلْبِ وَ یَنَابِیعُ الْعِلْمِ وَ مَا لِلْقَلْبِ جِلَاءٌ غَیْرُهُ، مَعَ أَنَّهُ قَدْ ذَهَبَ الْمُتَذَکِّرُونَ وَ بَقِیَ النَّاسُونَ أَوِ الْمُتَنَاسُونَ؛ فَإِذَا رَأَیْتُمْ خَیْراً فَأَعِینُوا عَلَیْهِ، وَ إِذَا رَأَیْتُمْ شَرّاً فَاذْهَبُوا عَنْهُ، فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) کَانَ یَقُولُ: یَا ابْنَ آدَمَ اعْمَلِ الْخَیْرَ وَ دَعِ الشَّرَّ، فَإِذَا أَنْتَ جَوَادٌ قَاصِدٌ»
خداى تعالى، هیچکس را پندى نداده همانند این قرآن. قرآن ریسمان محکم خداست و وسیله اى است از سوى او عارى از هر خطا، بهار دلهاست و چشمه دانش است و دلها را جز آن صیقلى نیست. با آنکه عمل کنندگان به اندرزها، رفته اند و فراموشکاران یا کسانى که خود را به فراموشى مى زنند، برجاى مانده اند، اگر خیرى دیدید آن را یارى دهید و اگر شرّى دیدید از آن احتراز جویید. زیرا، رسول خدا (صلى الله علیه و آله) فرمود که اى فرزند آدم، خیر را به جاى آور و شر را واگذار که اگر چنین کنى خوش رفتار و میانه رفتار باشى.
خداوندی که از هر عیب و نقصی پاک است هیچ کس را به مانند این قرآن موعظه نکرده است. یعنی خیلی تفاوت است بین قرآن، انجیل، زبور و تورات و صحف ابراهیم. آنها هم موعظه داشته اند ولی موعظه جامع و کامل به مانند قرآن مجید، سابقه نداشته است. قرآن رشته استوار محکم پرودگار عالم است که بین انسان و خداست.
هیچ کس به مانند امیرالمومنین علیه السلام، بعد از رسول خدا اینگونه قرآن را تعریف نکرده است و دستاویز قوی خداست که هر کسی که می خواهد به سعادت دنیا و آخرت برسد با این دستاویز می تواند برسد. همانگونه که بهار سبب شکوفا شدن انواع گیاهان و درختان و... است، کتاب خدا هم همین کار را با قلب می کند. کاری با قلب می کند که ایمان به خدا و قیامت و انبیا و حقایق و حسنات در قلب شکوفا بشود.
در این کتاب چشمه های دانش قرار داده شده است که تا روزگار ما رشته های دانشی که از قرآن به دست آمده شماره نشده و شماره هم نخواهد شد.
بزرگان علم و دانش می گویند هر چیزی در این عالم خلقت دارای چهار وجود و هستی است. ذهنی، لفظی، کتبی، عینی(مصداقی و بیرونی و خارجی)
آثار برای فقط وجود عینی است. تشنگی با وجود ذهنی و لفظی و کتبی بر طرف نمی شود.
«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولَٰئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ »
آنان که به دین اسلام گرویدند و از وطن خود هجرت نموده در راه خدا جهاد کردند اینان امیدوار و منتظر رحمت خدا باشند، که خدا بخشاینده و مهربان است.
چند جمله به عنوان ریشه بحث از خطبه 176 نهج البلاغه بیان می کنم. مدینه علم رسول خدا می فرماید:
«إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ یَعِظْ أَحَداً بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ، فَإِنَّهُ حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِینُ وَ سَبَبُهُ الْأَمِینُ، وَ فِیهِ رَبِیعُ الْقَلْبِ وَ یَنَابِیعُ الْعِلْمِ وَ مَا لِلْقَلْبِ جِلَاءٌ غَیْرُهُ، مَعَ أَنَّهُ قَدْ ذَهَبَ الْمُتَذَکِّرُونَ وَ بَقِیَ النَّاسُونَ أَوِ الْمُتَنَاسُونَ؛ فَإِذَا رَأَیْتُمْ خَیْراً فَأَعِینُوا عَلَیْهِ، وَ إِذَا رَأَیْتُمْ شَرّاً فَاذْهَبُوا عَنْهُ، فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) کَانَ یَقُولُ: یَا ابْنَ آدَمَ اعْمَلِ الْخَیْرَ وَ دَعِ الشَّرَّ، فَإِذَا أَنْتَ جَوَادٌ قَاصِدٌ»
خداى تعالى، هیچکس را پندى نداده همانند این قرآن. قرآن ریسمان محکم خداست و وسیله اى است از سوى او عارى از هر خطا، بهار دلهاست و چشمه دانش است و دلها را جز آن صیقلى نیست. با آنکه عمل کنندگان به اندرزها، رفته اند و فراموشکاران یا کسانى که خود را به فراموشى مى زنند، برجاى مانده اند، اگر خیرى دیدید آن را یارى دهید و اگر شرّى دیدید از آن احتراز جویید. زیرا، رسول خدا (صلى الله علیه و آله) فرمود که اى فرزند آدم، خیر را به جاى آور و شر را واگذار که اگر چنین کنى خوش رفتار و میانه رفتار باشى.
خداوندی که از هر عیب و نقصی پاک است هیچ کس را به مانند این قرآن موعظه نکرده است. یعنی خیلی تفاوت است بین قرآن، انجیل، زبور و تورات و صحف ابراهیم. آنها هم موعظه داشته اند ولی موعظه جامع و کامل به مانند قرآن مجید، سابقه نداشته است. قرآن رشته استوار محکم پرودگار عالم است که بین انسان و خداست.
هیچ کس به مانند امیرالمومنین علیه السلام، بعد از رسول خدا اینگونه قرآن را تعریف نکرده است و دستاویز قوی خداست که هر کسی که می خواهد به سعادت دنیا و آخرت برسد با این دستاویز می تواند برسد. همانگونه که بهار سبب شکوفا شدن انواع گیاهان و درختان و... است، کتاب خدا هم همین کار را با قلب می کند. کاری با قلب می کند که ایمان به خدا و قیامت و انبیا و حقایق و حسنات در قلب شکوفا بشود.
در این کتاب چشمه های دانش قرار داده شده است که تا روزگار ما رشته های دانشی که از قرآن به دست آمده شماره نشده و شماره هم نخواهد شد.
بزرگان علم و دانش می گویند هر چیزی در این عالم خلقت دارای چهار وجود و هستی است. ذهنی، لفظی، کتبی، عینی(مصداقی و بیرونی و خارجی)
آثار برای فقط وجود عینی است. تشنگی با وجود ذهنی و لفظی و کتبی بر طرف نمی شود.
«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولَٰئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ »
آنان که به دین اسلام گرویدند و از وطن خود هجرت نموده در راه خدا جهاد کردند اینان امیدوار و منتظر رحمت خدا باشند، که خدا بخشاینده و مهربان است.
تاکنون نظری ثبت نشده است