display result search
- 2858
- 1000
- 1000
- 1000
نقش امام حسن عسگری (ع) در منظومه انسان 250 ساله - جلسه دوم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین کاشانی با عنوان "نقش امام حسن عسگری (ع) در منظومه انسان 250 ساله"، جلسه دوم، سال 1396
اینکه می گوییم ائمه (علیهم السلام) مانند یک انسان 250 ساله عمر کرده اند به معنای نفی خصوصیات فردی نیست. در اموری که به هدایت مربوط است، اگر حتی یک انسان هم 250 سال عمر کند، ممکن است در برهه های مختلف بسته به شرایط، متفاوت عمل کند. اما آنچه که به هدایت مربوط است چون دارای ماخذ مشترک است و ائمه دارای عصمت هستند، بصورت مشترک عمل می کنند.
در زمانی نگاه به اهل بیت (علیهم السلام)به گونه ای بود که مردم اگر با مسئله ای درگیر بودند، به اهل بیت مراجعه نمی کردند و این از تلخ ترین دوران زندگی اهل بیت بود. در دوره امام سجاد (ع) کمی این دیدگاه تغییر پیدا کرد و خاضع تر شدند. در دوران امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) اتفاقاتی افتاد که مکتب تشیع از جهت عقاید، احکام و اخلاق دارای بسته فکری شد و این بسته فکری بین علمای شیعه جا افتاد – ولی نه بین عموم مردم. در دوران امام رضا (ع) به بعد اتفاقی که افتاد این بود که شیعیان یک مرحله تقیه را کم کردند و امام رضا(ع) رسما اعلام امامت کرد.
از خدمات امام حسن عسکری (ع) این است که سعی کردند که داشته های حدیثی از امام صادق (ع) را تدوین کنند. در دوره بعد از امام رضا، رسما ائمه معصوم اعلام امامت کردند؛ لذا دو اتفاق افتاد: یکی اینکه مرزبندی روشن شد و دیگری اینکه دشمنی آشکار شد.
اهل بیت در دوره ائمه پایانی دیگر موضع مشخص داشتند و تقیه نمی کردند. از امام جواد (ع) به بعد، ائمه علیهم السلام توسط حکومت ها و آخوندهای درباری تخریب می شدند و حکومت ها علیه آن ها موضع گیری داشتند؛ لذا این ائمه پایانی از این جهت مظلومیت بیشتری را داشتند.
مسئله غلو در همه دوران ها بوده است؛ اما در دوران ائمه پایانی پررنگ تر بوده است. در دوره امام هادی و امام عسگری (علیهما السلام) غُلات توسعه پیدا کردند. دلیل آن هم این است که از آن جهت که ائمه در حصر بودند و دسترسی و ارتباط با ایشان هم امکان پذیر نبود، در این میان اهل بیت عده ای را تحت عنوان «باب» قرار دادند که به عنوان راه ارتباطی مردم با امام بودند. در این میان عده ای خود را به غلط «باب» از جانب معصوم معرفی می کردند. در دوران امام هادی و امام عسکری(علیهما السلام) این اتفاق ها افتاد و ابواب اصلی خطر امنیتی داشتند زیرا درگیری با حکومت داشتند ولی ابواب دروغین راحت بودند و حکومت با ایشان کاری نداشت. و در این دوران مسئله غلو نظام مند شد.
اینکه می گوییم ائمه (علیهم السلام) مانند یک انسان 250 ساله عمر کرده اند به معنای نفی خصوصیات فردی نیست. در اموری که به هدایت مربوط است، اگر حتی یک انسان هم 250 سال عمر کند، ممکن است در برهه های مختلف بسته به شرایط، متفاوت عمل کند. اما آنچه که به هدایت مربوط است چون دارای ماخذ مشترک است و ائمه دارای عصمت هستند، بصورت مشترک عمل می کنند.
در زمانی نگاه به اهل بیت (علیهم السلام)به گونه ای بود که مردم اگر با مسئله ای درگیر بودند، به اهل بیت مراجعه نمی کردند و این از تلخ ترین دوران زندگی اهل بیت بود. در دوره امام سجاد (ع) کمی این دیدگاه تغییر پیدا کرد و خاضع تر شدند. در دوران امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) اتفاقاتی افتاد که مکتب تشیع از جهت عقاید، احکام و اخلاق دارای بسته فکری شد و این بسته فکری بین علمای شیعه جا افتاد – ولی نه بین عموم مردم. در دوران امام رضا (ع) به بعد اتفاقی که افتاد این بود که شیعیان یک مرحله تقیه را کم کردند و امام رضا(ع) رسما اعلام امامت کرد.
از خدمات امام حسن عسکری (ع) این است که سعی کردند که داشته های حدیثی از امام صادق (ع) را تدوین کنند. در دوره بعد از امام رضا، رسما ائمه معصوم اعلام امامت کردند؛ لذا دو اتفاق افتاد: یکی اینکه مرزبندی روشن شد و دیگری اینکه دشمنی آشکار شد.
اهل بیت در دوره ائمه پایانی دیگر موضع مشخص داشتند و تقیه نمی کردند. از امام جواد (ع) به بعد، ائمه علیهم السلام توسط حکومت ها و آخوندهای درباری تخریب می شدند و حکومت ها علیه آن ها موضع گیری داشتند؛ لذا این ائمه پایانی از این جهت مظلومیت بیشتری را داشتند.
مسئله غلو در همه دوران ها بوده است؛ اما در دوران ائمه پایانی پررنگ تر بوده است. در دوره امام هادی و امام عسگری (علیهما السلام) غُلات توسعه پیدا کردند. دلیل آن هم این است که از آن جهت که ائمه در حصر بودند و دسترسی و ارتباط با ایشان هم امکان پذیر نبود، در این میان اهل بیت عده ای را تحت عنوان «باب» قرار دادند که به عنوان راه ارتباطی مردم با امام بودند. در این میان عده ای خود را به غلط «باب» از جانب معصوم معرفی می کردند. در دوران امام هادی و امام عسکری(علیهما السلام) این اتفاق ها افتاد و ابواب اصلی خطر امنیتی داشتند زیرا درگیری با حکومت داشتند ولی ابواب دروغین راحت بودند و حکومت با ایشان کاری نداشت. و در این دوران مسئله غلو نظام مند شد.
کاربر مهمان