display result search
- 39
- 1000
- 1000
- 1000
لذت مناجات(شرح مناجات خمس عشر)، جلسه سی و ششم
سخنرانی آیت الله محمدتقی مصباح یزدی با موضوع «لذت مناجات»، جلسه سی و ششم، سال 1386
الگوهای شایسته خداجویان در کلام امام سجاد علیه السلام در این مناجات که سخن از نعمت های عادی بهشتی، نظیر حورالعین، کاخ ها و غذاهای بهشتی به میان نیامده و از قرب الاهی، رضایت خداوند، دیدار با معبود و انس با او و لذت بردن از مناجات با آفریدگار همه خوبی ها و زیبایی ها سخن به میان آمده، از یک سو بندگان خاص خدا که دارای همتی بلند و عالی اند به ما معرفی شده اند. از سوی دیگر برترین الگو و سرمشق برای زندگی سعادت مندانه در اختیار ما نهاده شده است و حضرت به ما گوشزد کرده اند که الگو و سرمشق ما و بهترین بندگان خدا کسانی نیستند که با هدف رسیدن به نعمت های بهشتی و کام جویی از لذت های پایدار اخروی خدا را بندگی می کنند، بلکه الگو و سرمشق بی بدیل جویندگان کمال و تعالی کسانی هستند که به معرفت ناب خداوند نایل گشته اند و از زمزم صفات جمال و جلال الاهی بهره مند گردیده اند. آنان که جز لقای دوست و انس با او را نمی جویند، حتی اگر رضای محبوب در حرمان از بهشت و سوختن در آتش جهنم باشد، با همه وجود به لوازم رضای محبوب تن می دهند. البته پرواضح است که سرسپردگان معبود از ناب ترین و عالی ترین فیوضات و الطاف رحمانی بهره مندند و خداوند هیچ گاه آنان را با شلاق قهر خود نمی نوازد. سخن در این است که آنان هیچ چیزی را بر رضا و لقای محبوب ترجیح نمی دهند و اوج تعالی و کمال آنان در وصال محبوب است. البته ما جلوه های رفیق و کم رنگی از آن محبت و عشق ناب را در محبت های دنیوی نیز مشاهده می کنیم و آن محبت بی شائبه و بدون چشمداشت مادران به فرزندان خویش است که وجودشان سرشار از عشق و محبت به فرزندان است و نه تنها این محبت را بهانه ای برای تأمین توقعات و انتظارات خود نساخته اند، بلکه حتی اگر از سوی فرزندشان بر آنان شرر و بلا ببارد، از آن محبت کاسته نمی شود و بی مهری های فرزند را با مهر و عاطفه مادرانه پاسخ می گویند. آنان که طعم محبت بی شائبه مادر به فرزند را چشیده اند، بهتر می توانند عظمت محبت اولیای خدا به معبود را – که در این مناجات خداجویان و خداخواهان لقب گرفته اند- بشناسند. محبتی که در پرتو آن، همه راه هایی که به غیر معبود منتهی می شود به روی خود بسته اند و تنها راه وصول به معبود را به روی خویش گشوده داشته اند و از معبود و محبوب خویش می خواهند که دستشان را بگیرد و از کوتاه ترین و کم خطرترین راه آنان را به فیض لقای خویش نایل سازد.
الگوهای شایسته خداجویان در کلام امام سجاد علیه السلام در این مناجات که سخن از نعمت های عادی بهشتی، نظیر حورالعین، کاخ ها و غذاهای بهشتی به میان نیامده و از قرب الاهی، رضایت خداوند، دیدار با معبود و انس با او و لذت بردن از مناجات با آفریدگار همه خوبی ها و زیبایی ها سخن به میان آمده، از یک سو بندگان خاص خدا که دارای همتی بلند و عالی اند به ما معرفی شده اند. از سوی دیگر برترین الگو و سرمشق برای زندگی سعادت مندانه در اختیار ما نهاده شده است و حضرت به ما گوشزد کرده اند که الگو و سرمشق ما و بهترین بندگان خدا کسانی نیستند که با هدف رسیدن به نعمت های بهشتی و کام جویی از لذت های پایدار اخروی خدا را بندگی می کنند، بلکه الگو و سرمشق بی بدیل جویندگان کمال و تعالی کسانی هستند که به معرفت ناب خداوند نایل گشته اند و از زمزم صفات جمال و جلال الاهی بهره مند گردیده اند. آنان که جز لقای دوست و انس با او را نمی جویند، حتی اگر رضای محبوب در حرمان از بهشت و سوختن در آتش جهنم باشد، با همه وجود به لوازم رضای محبوب تن می دهند. البته پرواضح است که سرسپردگان معبود از ناب ترین و عالی ترین فیوضات و الطاف رحمانی بهره مندند و خداوند هیچ گاه آنان را با شلاق قهر خود نمی نوازد. سخن در این است که آنان هیچ چیزی را بر رضا و لقای محبوب ترجیح نمی دهند و اوج تعالی و کمال آنان در وصال محبوب است. البته ما جلوه های رفیق و کم رنگی از آن محبت و عشق ناب را در محبت های دنیوی نیز مشاهده می کنیم و آن محبت بی شائبه و بدون چشمداشت مادران به فرزندان خویش است که وجودشان سرشار از عشق و محبت به فرزندان است و نه تنها این محبت را بهانه ای برای تأمین توقعات و انتظارات خود نساخته اند، بلکه حتی اگر از سوی فرزندشان بر آنان شرر و بلا ببارد، از آن محبت کاسته نمی شود و بی مهری های فرزند را با مهر و عاطفه مادرانه پاسخ می گویند. آنان که طعم محبت بی شائبه مادر به فرزند را چشیده اند، بهتر می توانند عظمت محبت اولیای خدا به معبود را – که در این مناجات خداجویان و خداخواهان لقب گرفته اند- بشناسند. محبتی که در پرتو آن، همه راه هایی که به غیر معبود منتهی می شود به روی خود بسته اند و تنها راه وصول به معبود را به روی خویش گشوده داشته اند و از معبود و محبوب خویش می خواهند که دستشان را بگیرد و از کوتاه ترین و کم خطرترین راه آنان را به فیض لقای خویش نایل سازد.
تاکنون نظری ثبت نشده است