display result search
- 608
- 1000
- 1000
- 1000
بازخوانی کتاب طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن، جلسه هفتم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع بازخوانی کتاب «طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن»، جلسه هفتم، سال 1402
عرض شد که برای اثبات ضرورت نبوت باید پایگاه را مورد پرستش قرار دهیم نه نظم اجتماعی را. در لسان برخی از ادله ی که حکما اقامه کرده اند نظم اجتماعی پایگاه اضطرار به انبیاست. چون بشر مدنی بالطبع است و اجتماعی زندگی می کند، جامعه احتیاج به قانون دارد و قانون گذار باید انتفاع در قانون نداشته باشد و الا ممکن است عقل او به نفع این منافع او حکم کند، بر این اساس می گویند باید قانون گذار کسی باید باشد که بیرون از محدوده جامعه است و بنابراین قانون گذار باید خدای متعال باشد. ما اضطرار به دین و قانون الهی داریم.
اگر این در حد حیات الدنیا تعریف بشود، این اضطرار به نبوت را اثبات نمی کند. باید پایگاه اضطرار به انبیا را پرستش خدای متعال قرار بدهیم. چون ما مضطر به پرستش خدای متعال هستیم و باید خدای متعال را بپرستیم، در پرستش خدای متعال احتیاج به قانون الهی و احتیاج به وحی و احتیاج به نبی ورسول ضروری است.
ممکن است تلقی بشود که مقصود ما این است که در حد یک نیاز باطنی انسان به خدای متعال که نیاز به بندگی است ما نیاز به انبیا داریم و در حیات اجتماعی محتاج به انبیا نیستیم. نه مقصود این نبود. چون اگر پرستش را هم پایگاه اثبات اضطرار ما به انبیا قرار بدهید، ما هم در حیات اجتماعی هم، یا خدا را و یا غیر را پرستش می کنیم.
عرض شد که برای اثبات ضرورت نبوت باید پایگاه را مورد پرستش قرار دهیم نه نظم اجتماعی را. در لسان برخی از ادله ی که حکما اقامه کرده اند نظم اجتماعی پایگاه اضطرار به انبیاست. چون بشر مدنی بالطبع است و اجتماعی زندگی می کند، جامعه احتیاج به قانون دارد و قانون گذار باید انتفاع در قانون نداشته باشد و الا ممکن است عقل او به نفع این منافع او حکم کند، بر این اساس می گویند باید قانون گذار کسی باید باشد که بیرون از محدوده جامعه است و بنابراین قانون گذار باید خدای متعال باشد. ما اضطرار به دین و قانون الهی داریم.
اگر این در حد حیات الدنیا تعریف بشود، این اضطرار به نبوت را اثبات نمی کند. باید پایگاه اضطرار به انبیا را پرستش خدای متعال قرار بدهیم. چون ما مضطر به پرستش خدای متعال هستیم و باید خدای متعال را بپرستیم، در پرستش خدای متعال احتیاج به قانون الهی و احتیاج به وحی و احتیاج به نبی ورسول ضروری است.
ممکن است تلقی بشود که مقصود ما این است که در حد یک نیاز باطنی انسان به خدای متعال که نیاز به بندگی است ما نیاز به انبیا داریم و در حیات اجتماعی محتاج به انبیا نیستیم. نه مقصود این نبود. چون اگر پرستش را هم پایگاه اثبات اضطرار ما به انبیا قرار بدهید، ما هم در حیات اجتماعی هم، یا خدا را و یا غیر را پرستش می کنیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است