display result search
- 253
- 1000
- 1000
- 1000
ضیافت الهی، جلسه سیزدهم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی با موضوع «ضیافت الهی»، جلسه سیزدهم، سال 1401
غافل نباشیم، فریب ظاهر را نخوریم، خیره‌ی زرق و برق دنیا نشویم و به لذائذ دنیا دل نبندیم و از سختی‌ها و تلخی‌ها ملول نشویم و فرار نکنیم. «وَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ»، این آیه کریمه در مورد جهاد است، کسی جنگ را دوست ندارد ولی جنگ جزو ضروریات زندگی است، جنگ سنگر حفظ دین است، خدای متعال جهاد را حصن قرار داده است، «اَلْجِهَادَ عِزّاً لِلْإِسْلاَمِ»، به ایثار و شهادت و مجاهدت است.
در سختی‌های دیگر هم همینطور است، ظاهر سختی است ولی باطن آن صبر است، صبر سنگر است، صبر وسیله نجات است، صبر هدایت الهی را بهمراه دارد، صبر موجب نزول صلوات خدا بر بندگانش می‌شود، و نهایتاً بهشت در گروی تحمل سختی‌هاست و اگر کسی اهل باطن باشد می‌بیند که باطن شهوات و لذائذ نامشروع جهنّم است، نه اینکه انسان گناه می‌کند و خدای متعال چون انسان گناه کرده است او را به جهنّم می‌برد، نه، باطن گناه، صفات رذیله، این‌ها خودشان جهنّم هستند.
یکی از آیاتی که در این معنا خیلی روشن است در سوره مبارکه یاسین است که فرمود: «فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا»، روز قیامت به هیچ کسی به هیچ وجه ظلم نمی‌شود. چرا ظلم در آنجا راه ندارد؟ احدی به هیچ عنوان در آنجا مظلوم نمی‌شود، چرا؟ برای اینکه آنجا عالم حقیقت است، «إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»، فقط عمل خودتان به شما می‌رسد، یعنی چیزی که خودت کرده‌ای، بر سر سفره‌ی خودت نشسته‌ای، آنجا کسی کاری به انسان ندارد، اگر کسی به جهنّم می‌رود درواقع خودش جهنّم را روشن کرده است، خودش هیزم و آتش و مار و عقرب را برده است.
غافل نباشیم، فریب ظاهر را نخوریم، خیره‌ی زرق و برق دنیا نشویم و به لذائذ دنیا دل نبندیم و از سختی‌ها و تلخی‌ها ملول نشویم و فرار نکنیم. «وَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ»، این آیه کریمه در مورد جهاد است، کسی جنگ را دوست ندارد ولی جنگ جزو ضروریات زندگی است، جنگ سنگر حفظ دین است، خدای متعال جهاد را حصن قرار داده است، «اَلْجِهَادَ عِزّاً لِلْإِسْلاَمِ»، به ایثار و شهادت و مجاهدت است.
در سختی‌های دیگر هم همینطور است، ظاهر سختی است ولی باطن آن صبر است، صبر سنگر است، صبر وسیله نجات است، صبر هدایت الهی را بهمراه دارد، صبر موجب نزول صلوات خدا بر بندگانش می‌شود، و نهایتاً بهشت در گروی تحمل سختی‌هاست و اگر کسی اهل باطن باشد می‌بیند که باطن شهوات و لذائذ نامشروع جهنّم است، نه اینکه انسان گناه می‌کند و خدای متعال چون انسان گناه کرده است او را به جهنّم می‌برد، نه، باطن گناه، صفات رذیله، این‌ها خودشان جهنّم هستند.
یکی از آیاتی که در این معنا خیلی روشن است در سوره مبارکه یاسین است که فرمود: «فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا»، روز قیامت به هیچ کسی به هیچ وجه ظلم نمی‌شود. چرا ظلم در آنجا راه ندارد؟ احدی به هیچ عنوان در آنجا مظلوم نمی‌شود، چرا؟ برای اینکه آنجا عالم حقیقت است، «إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»، فقط عمل خودتان به شما می‌رسد، یعنی چیزی که خودت کرده‌ای، بر سر سفره‌ی خودت نشسته‌ای، آنجا کسی کاری به انسان ندارد، اگر کسی به جهنّم می‌رود درواقع خودش جهنّم را روشن کرده است، خودش هیزم و آتش و مار و عقرب را برده است.
تاکنون نظری ثبت نشده است