display result search
سخنرانی از آیت الله حسین انصاریان با موضوع «چیستی دین»، جلسه نهم، سال 1400
اصول اعتقادی دین و اخلاقی و عملی در آیهٔ 177 سورهٔ مبارکهٔ بقره بیان شده است.
دو مسئلهٔ عملی و دو مسئلهٔ اخلاقی مطرح است؛ اما مسئلهٔ اول عملی نماز است که بیش از صد بار- به گونه‌ای که خودم شمردم - در آیات قرآن مجید دربارهٔ نماز آیه نازل شده است. نماز، رابطهٔ بین انسان و پروردگار است. این رابطه وقتی برقرار می‌شود، محبت پروردگار را جلب می‌کند، چون نماز جزء نیکی‌هاست و نمازگزار با نمازش نیکوکار است «وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِین.
ابوذر می‌گوید: من یک روز پیغمبر را در مسجد تنها دیدم، هنوز آمدن مردم شروع نشده بود، دیدم فرصت بسیار خوبی است، آمدم خدمت حضرت عرض کردم: یا رسول الله! به من سفارش کن. یعنی؛ پیغمبر اکرم اینقدر مردم را زیبا تربیت کرده بود که روحیهٔ پرسش در آنها بسیار قوی شده بود. پیغمبر اکرم هم هیچ کسی را در زمینهٔ دنیایی و دینی وآخرتی رد نمی‌کرد.
پیغمبر هم یک حوصله ای داشت که گنجایش این حوصله خیلی گسترده بود. جزء نعمت‌هایی است که خدا به رسول خدا می‌گوید به تو دادم، همین حوصله است. «أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ» من به تو شرح صدر ندادم؟ آیا به تو گستردگی باطن ندادم؟ این گستردگی سبب بود که پیامبر اکرم نه از حوادث و نه از سؤالات دینی و دنیایی و آخرتی مردم خسته بشود.
وقتی ابوذر به حضرت گفت: به من سفارش کن. این سفارش به پیغمبر جزء مفصل‌ترین سفارشات حضرت است، که پانصد سال پیش، علامهٔ مجلسی این سفارش را بنا بر چاپی که در این هشتاد نود سالهٔ اخیر شده به ششصد صفحه توضیح داده، فارسی. اسمش را هم گذاشته (عین الحیات) یعنی چشمهٔ زندگی.
در ضمن سفارش پیغمبر این جمله است که: ابوذر! اگر بنا باشد خدا را عبادت کنی، نماز بخوانی، اینگونه نماز بخوان: «اُعْبُدِاللّهَ کَاَنَّکَ تَراهُ»؛ خدا را بندگی کن گویا با چشمت او را می‌بینی و در برابر این عظمت بی‌نهایت ایستادی. «فَاِنْ کُنْتَ لاتَراهُ فَاِنَّهُ یَراکَ»؛ اگر تو او را نمی‌بینی او تورا می‌بیند. او کاملاً تو را مشاهده می‌کند.
یک نمازی بخوان که از اول تکبیرة‌الاحرام تا سلام در محضر او باشی، و در نمازت غایب از حضرت او نباش.
اصول اعتقادی دین و اخلاقی و عملی در آیهٔ 177 سورهٔ مبارکهٔ بقره بیان شده است.
دو مسئلهٔ عملی و دو مسئلهٔ اخلاقی مطرح است؛ اما مسئلهٔ اول عملی نماز است که بیش از صد بار- به گونه‌ای که خودم شمردم - در آیات قرآن مجید دربارهٔ نماز آیه نازل شده است. نماز، رابطهٔ بین انسان و پروردگار است. این رابطه وقتی برقرار می‌شود، محبت پروردگار را جلب می‌کند، چون نماز جزء نیکی‌هاست و نمازگزار با نمازش نیکوکار است «وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِین.
ابوذر می‌گوید: من یک روز پیغمبر را در مسجد تنها دیدم، هنوز آمدن مردم شروع نشده بود، دیدم فرصت بسیار خوبی است، آمدم خدمت حضرت عرض کردم: یا رسول الله! به من سفارش کن. یعنی؛ پیغمبر اکرم اینقدر مردم را زیبا تربیت کرده بود که روحیهٔ پرسش در آنها بسیار قوی شده بود. پیغمبر اکرم هم هیچ کسی را در زمینهٔ دنیایی و دینی وآخرتی رد نمی‌کرد.
پیغمبر هم یک حوصله ای داشت که گنجایش این حوصله خیلی گسترده بود. جزء نعمت‌هایی است که خدا به رسول خدا می‌گوید به تو دادم، همین حوصله است. «أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ» من به تو شرح صدر ندادم؟ آیا به تو گستردگی باطن ندادم؟ این گستردگی سبب بود که پیامبر اکرم نه از حوادث و نه از سؤالات دینی و دنیایی و آخرتی مردم خسته بشود.
وقتی ابوذر به حضرت گفت: به من سفارش کن. این سفارش به پیغمبر جزء مفصل‌ترین سفارشات حضرت است، که پانصد سال پیش، علامهٔ مجلسی این سفارش را بنا بر چاپی که در این هشتاد نود سالهٔ اخیر شده به ششصد صفحه توضیح داده، فارسی. اسمش را هم گذاشته (عین الحیات) یعنی چشمهٔ زندگی.
در ضمن سفارش پیغمبر این جمله است که: ابوذر! اگر بنا باشد خدا را عبادت کنی، نماز بخوانی، اینگونه نماز بخوان: «اُعْبُدِاللّهَ کَاَنَّکَ تَراهُ»؛ خدا را بندگی کن گویا با چشمت او را می‌بینی و در برابر این عظمت بی‌نهایت ایستادی. «فَاِنْ کُنْتَ لاتَراهُ فَاِنَّهُ یَراکَ»؛ اگر تو او را نمی‌بینی او تورا می‌بیند. او کاملاً تو را مشاهده می‌کند.
یک نمازی بخوان که از اول تکبیرة‌الاحرام تا سلام در محضر او باشی، و در نمازت غایب از حضرت او نباش.
تاکنون نظری ثبت نشده است