display result search
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "نقش ایمان، در قدرت روحی انسان"، جلسه اول، سال 1393
یکی از تمایلات اساسی انسان میل به قدرت است. انسان ذاتاً دوست دارد که قوی باشد. قدرت عامل به دست آوردن دیگر دوست داشتنی ها می شود و انسان لذت و راحتی را دوست دارد. انسان برای رسیدن به این راحتی ها نیاز به قدرت های مختلف دارد. اما جدا از این که قدرت وسیله‌ای برای رسیدن به دیگر لذت هاست، خود قدرت هم یک لذت خاصی دارد و فی‌نفسه مطلوبیت دارد. اینکه ما با چه وسیله ای قدرت را کسب کنیم، اهمیتی ندارد. خداوند متعال ضمن این که میل به قدرت را در وجود انسان قرار داده است اما ذاتاً انسان در مقابل پروردگار عالم موجود بسیار ضعیفی است. رابطه ما در مورد قدرت با پروردگار عالم این است که ما چون قدرت را دوست داریم می رویم نزد بزرگترین ابرقدرت عالم و از اینکه در کنار خدای با قدرت هستیم احساس آرامش می کنیم. خداوند متعال به اولیای خودش قدرت های خارق العاده می‌دهد، ولی آنها از روی ادب بندگی استفاده نمی کنند. چون خدای قدرتمند را پیدا کرده اند دیگر میلشان از قدرت منصرف می‌شود. اولیای الهی به سرچشمه قدرت رسیده اند.
ما میل به قدرت داریم تا اگر به قدرت پروردگار عالم رسیدیم آن را ببینیم و غیر آن را نپسندیم. ما در اغلب ادعیه هایمان می گوییم خدایا تو بر هر کاری توانایی و خود این اعتراف، ضعف های انسان را جبران می کند و انسان را از قدرت لایزال الهی سیراب می‌کند. کسی که به قدرت لایزال الهی متصل باشد خیلی قوی و قدرتمند خواهد بود. انسان اگر احساس ضعف کند، شیطان به راحتی بر او مسلط می شود. انسان موجودی است که به قدرت خیلی نیاز دارد ولی در مقابل خدای قدرتمند ضعیف است. واقعاً اصلی‌ترین پاسخ نیاز انسان به قدرت، خود خداوند متعال است.
یکی از تمایلات اساسی انسان میل به قدرت است. انسان ذاتاً دوست دارد که قوی باشد. قدرت عامل به دست آوردن دیگر دوست داشتنی ها می شود و انسان لذت و راحتی را دوست دارد. انسان برای رسیدن به این راحتی ها نیاز به قدرت های مختلف دارد. اما جدا از این که قدرت وسیله‌ای برای رسیدن به دیگر لذت هاست، خود قدرت هم یک لذت خاصی دارد و فی‌نفسه مطلوبیت دارد. اینکه ما با چه وسیله ای قدرت را کسب کنیم، اهمیتی ندارد. خداوند متعال ضمن این که میل به قدرت را در وجود انسان قرار داده است اما ذاتاً انسان در مقابل پروردگار عالم موجود بسیار ضعیفی است. رابطه ما در مورد قدرت با پروردگار عالم این است که ما چون قدرت را دوست داریم می رویم نزد بزرگترین ابرقدرت عالم و از اینکه در کنار خدای با قدرت هستیم احساس آرامش می کنیم. خداوند متعال به اولیای خودش قدرت های خارق العاده می‌دهد، ولی آنها از روی ادب بندگی استفاده نمی کنند. چون خدای قدرتمند را پیدا کرده اند دیگر میلشان از قدرت منصرف می‌شود. اولیای الهی به سرچشمه قدرت رسیده اند.
ما میل به قدرت داریم تا اگر به قدرت پروردگار عالم رسیدیم آن را ببینیم و غیر آن را نپسندیم. ما در اغلب ادعیه هایمان می گوییم خدایا تو بر هر کاری توانایی و خود این اعتراف، ضعف های انسان را جبران می کند و انسان را از قدرت لایزال الهی سیراب می‌کند. کسی که به قدرت لایزال الهی متصل باشد خیلی قوی و قدرتمند خواهد بود. انسان اگر احساس ضعف کند، شیطان به راحتی بر او مسلط می شود. انسان موجودی است که به قدرت خیلی نیاز دارد ولی در مقابل خدای قدرتمند ضعیف است. واقعاً اصلی‌ترین پاسخ نیاز انسان به قدرت، خود خداوند متعال است.
کاربر مهمان