display result search
- 2269
- 1000
- 1000
- 1000
حال خوب، جلسه ششم
سخنرانی از حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «حال خوب»، جلسه ششم، سال 1400
هر موقع دیدیم حال ما یک مقدار هم خوب نیست بلافاصله باید حساسیت نشان دهیم. بررسی کنیم که چرا حال ما خوب نیست و چه چیزی حال ما را خوب می کند؟ سریع ترین راه برای رسیدن به حال خوب، استغفار کردن است. استغفار یعنی اینکه خدایا مرا از حال بد بیرون بیاور. امام رضا علیه السلام می فرماید: "وقتی دچار حال بد شدی، بنشین و صد آیه از قرآن را تلاوت کن." اول حال بد را در درون خود بر طرف کن، بعد اگر قدرت داشتی، مشکلات بیرونی را حل کن.
یک احساسی در انسان هست به نام دیگر دوستی و از خودگذشتگی و فداکاری و مهربانی کردن.
کسی که افراد دیگر را دوست ندارد دارای حال بد است. این انسان از نظر روانی سالم نیست. این دیگر دوستی ممکن است به یک نفر باشد مثل اینکه مادری فرزندانش را دوست دارد و یا به نوع انسان ها باشد.
« خُلِقَ هَلُوعًا» « إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا» « وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا» یک حال بد "جزوعا" است و یک حال بد دیگر "منوعا" است. می فرماید انسان حریص آفریده شده است. بلا به او برسد جزع و فزع می کند. جزع حال بد علنی است که همه متوجه آن می شوند. وقتی خیری هم به او می رسد منع می کند. این منع کردن هم حال بد است ولی معمولا مردم متوجه این حال بد نمی شوند.
انسان باید دهنده باشد و توقعی هم بابت آن نداشته باشد. امام رضا علیه السلام فرمود کسی حال و زندگی اش بهتر است که زندگی دیگران با زندگی او خوب بشود. خدا دوست ندارد به کسی محبت کردی، از او پاسخی بگیری. در دنیا بنا نیست به هر کس محبت کردی، از او خیر ببینی. این سنتی است که خدا در عالم قرار داده تا تو بزرگ شوی. وقتی توقع بود، به اندازه تشکر او حال تو خوب می شود.
«لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» نیکوکار حقیقی نخواهی شد مگر زمانی که چیزی که دوست داری از آن گذشت کنی و به دیگران بدهی. «بر» یعنی نیکوکاری که نیکوکاری هم ترجمه کاملی نیست. بر یعنی دریا نمی شوی. دارای شرح صدر نمی شوی. «بر» برای خودش یک مقامی است. «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا» « إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا» شان نزول این آیات اهلبیت عصمت و طهارت: امیرمومنان، حضرت فاطمه و حسنین علیهم السلام است. ابرار از آنچه نیاز دارند گذشت و ایثار می کنند. دوست داشتن از یک مرحله ای به بعد کار را به فداکاری می کشاند. عشق به خاطر آن لحظه فداکاری و گذشتش زیبا می شود.
هر موقع دیدیم حال ما یک مقدار هم خوب نیست بلافاصله باید حساسیت نشان دهیم. بررسی کنیم که چرا حال ما خوب نیست و چه چیزی حال ما را خوب می کند؟ سریع ترین راه برای رسیدن به حال خوب، استغفار کردن است. استغفار یعنی اینکه خدایا مرا از حال بد بیرون بیاور. امام رضا علیه السلام می فرماید: "وقتی دچار حال بد شدی، بنشین و صد آیه از قرآن را تلاوت کن." اول حال بد را در درون خود بر طرف کن، بعد اگر قدرت داشتی، مشکلات بیرونی را حل کن.
یک احساسی در انسان هست به نام دیگر دوستی و از خودگذشتگی و فداکاری و مهربانی کردن.
کسی که افراد دیگر را دوست ندارد دارای حال بد است. این انسان از نظر روانی سالم نیست. این دیگر دوستی ممکن است به یک نفر باشد مثل اینکه مادری فرزندانش را دوست دارد و یا به نوع انسان ها باشد.
« خُلِقَ هَلُوعًا» « إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا» « وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا» یک حال بد "جزوعا" است و یک حال بد دیگر "منوعا" است. می فرماید انسان حریص آفریده شده است. بلا به او برسد جزع و فزع می کند. جزع حال بد علنی است که همه متوجه آن می شوند. وقتی خیری هم به او می رسد منع می کند. این منع کردن هم حال بد است ولی معمولا مردم متوجه این حال بد نمی شوند.
انسان باید دهنده باشد و توقعی هم بابت آن نداشته باشد. امام رضا علیه السلام فرمود کسی حال و زندگی اش بهتر است که زندگی دیگران با زندگی او خوب بشود. خدا دوست ندارد به کسی محبت کردی، از او پاسخی بگیری. در دنیا بنا نیست به هر کس محبت کردی، از او خیر ببینی. این سنتی است که خدا در عالم قرار داده تا تو بزرگ شوی. وقتی توقع بود، به اندازه تشکر او حال تو خوب می شود.
«لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» نیکوکار حقیقی نخواهی شد مگر زمانی که چیزی که دوست داری از آن گذشت کنی و به دیگران بدهی. «بر» یعنی نیکوکاری که نیکوکاری هم ترجمه کاملی نیست. بر یعنی دریا نمی شوی. دارای شرح صدر نمی شوی. «بر» برای خودش یک مقامی است. «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا» « إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا» شان نزول این آیات اهلبیت عصمت و طهارت: امیرمومنان، حضرت فاطمه و حسنین علیهم السلام است. ابرار از آنچه نیاز دارند گذشت و ایثار می کنند. دوست داشتن از یک مرحله ای به بعد کار را به فداکاری می کشاند. عشق به خاطر آن لحظه فداکاری و گذشتش زیبا می شود.
کاربر مهمان