display result search
سخنرانی از حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «اهمیت رسانه»، جلسه دوم، سال 1399
ما همیشه می شنویم که باید برای ظهور حضرت حجت علیه السلام آماده شویم و یا از خدا می خواهیم که خدا ما را از یاران حضرت حجت قرار دهد که برای این منظور باید به دنبال کسب لیاقت و استعداد لازم باشیم و یا می گوییم که جامعه جهانی باید لایق حضور حضرت باشد و یا اینکه می گوییم که جامعه مهدوی جامعه خوب و پیشرفته ای است و یا درباره جامعه صدر اسلام - چه مدینه النبی و چه کوفه - بدگویی هایی داریم که حاکی از واقعیت های بدی است که از آن زمان به جا مانده است و گاهی بین خودمان ذکر می کنیم که آنها مردمان خوبی نبودند که اولیاء خدا در آن جامعه غریب شدند. خوب دنبال یک جامعه خوب می گردیم و از یک جامعه بد گله داریم منتها در خیلی از اوقات به طور مشخص این خوب بودن و بد بودن معنا نمی شود و اینکه این یعنی چی؟
یک جامعه خوب لایق حضور حضرت چه جامعه ای است؟ شاخصه های این جامعه خوب چیست و مهمترین شاخصه کدام است؟ و یا اینکه جامعه ای بد است، یعنی چه جامعه ای است که خورشید پر نور امیر مومنان و اولیای خدا در آن جامعه غریب می شود؟ گاهی جواب های کلی به این سوال داده می شود مثل اینکه عدل و انصاف و تقوا در چنین جامعه ای جریان داشته باشد و اینکه ظلم و ستمی نباشد و... . ما قصد داریم کمی به صورت جزئی تر آن شاخصه های جوامع خوب و بد و منظور از وجود عدل و انصاف و تقوا و... را بیان کنیم.
جامعه سعادتمند جامعه ای است که تکلیف خود را با رسانه درست کرده باشد و اداره افکار عمومی در آن جامعه به خوبی صورت بگیرد و رشد افکار عمومی به جایی برسد که نشود آن را فریب داد و رشد جامعه به جایی برسد که فعالیت مخرب رسانه ای نشود در آن جامعه صورت بگیرد. جامعه ای به سعادت می رسد که حرف باطل در آن جامعه به سرعت گسترش پیدا نکند.
ما همیشه می شنویم که باید برای ظهور حضرت حجت علیه السلام آماده شویم و یا از خدا می خواهیم که خدا ما را از یاران حضرت حجت قرار دهد که برای این منظور باید به دنبال کسب لیاقت و استعداد لازم باشیم و یا می گوییم که جامعه جهانی باید لایق حضور حضرت باشد و یا اینکه می گوییم که جامعه مهدوی جامعه خوب و پیشرفته ای است و یا درباره جامعه صدر اسلام - چه مدینه النبی و چه کوفه - بدگویی هایی داریم که حاکی از واقعیت های بدی است که از آن زمان به جا مانده است و گاهی بین خودمان ذکر می کنیم که آنها مردمان خوبی نبودند که اولیاء خدا در آن جامعه غریب شدند. خوب دنبال یک جامعه خوب می گردیم و از یک جامعه بد گله داریم منتها در خیلی از اوقات به طور مشخص این خوب بودن و بد بودن معنا نمی شود و اینکه این یعنی چی؟
یک جامعه خوب لایق حضور حضرت چه جامعه ای است؟ شاخصه های این جامعه خوب چیست و مهمترین شاخصه کدام است؟ و یا اینکه جامعه ای بد است، یعنی چه جامعه ای است که خورشید پر نور امیر مومنان و اولیای خدا در آن جامعه غریب می شود؟ گاهی جواب های کلی به این سوال داده می شود مثل اینکه عدل و انصاف و تقوا در چنین جامعه ای جریان داشته باشد و اینکه ظلم و ستمی نباشد و... . ما قصد داریم کمی به صورت جزئی تر آن شاخصه های جوامع خوب و بد و منظور از وجود عدل و انصاف و تقوا و... را بیان کنیم.
جامعه سعادتمند جامعه ای است که تکلیف خود را با رسانه درست کرده باشد و اداره افکار عمومی در آن جامعه به خوبی صورت بگیرد و رشد افکار عمومی به جایی برسد که نشود آن را فریب داد و رشد جامعه به جایی برسد که فعالیت مخرب رسانه ای نشود در آن جامعه صورت بگیرد. جامعه ای به سعادت می رسد که حرف باطل در آن جامعه به سرعت گسترش پیدا نکند.
تاکنون نظری ثبت نشده است