display result search
سخنرانی استاد سید محسن میرباقری با موضوع معاد - بخش بیست و پنجم
زندگی دنیا با رنج و محنت و خوشی همراه است اما ماندگار نیست. اما انسان آگاه کسی است که برای زندگی آخرت تلاش کند که در آن جاودان است. انسان در این راه سرمایه های فراوانی دارد که باید از آن استفاده نماید. برخی از انسان ها در دنیا دچار غفلت می شوند و در لحظه ی مرگ آرزوی بازگشت به زندگی و جبران غفلت های گذشته ی خود را می کنند. اما در آن زمان دیگر دیر شده و فرصت ها تمام شده است. دنیا با همه ی نعمت هایش انسان را سیر نمی کند چرا که روح او کمال طلب است و طالب آخرت با نعمت هایی جاودان است. نعمت ها و عذاب های بهشت و جهنم با کیفیت و مقدار بالاتر از زمین وجود دارند. با توجه به آیات سوره ی واقعه بالای سر جهنمیان دود و زیر پایشان آتش است. غذای آنها زقوم است و جوانه ی درختان در جهنم مانند سر دیو است. آنها از آبهای جوشان کثیف می نوشند و به طور کلی همه چیز در آنجا متناسب با محیط می باشد.
در مقابل بهشتیان در کنار درختان بدون خار و آبشارهای ریزان به سر می برند و میوه هایی فراوان و تمام نشدنی برایشان فراهم است. آنها از انواع آشامیدنی ها ی بهشتی می نوشند و جام هایی مهر شده در دست دارند. نهرهایی که آب آن متعفن نمی شود و شیرهایی که طعم آن عوض نخواهد شد و آشامیدنی هایی خاص و متفاوت که در اختیارشان است. آنها جام ها را از یکدیگر می ربایند و این به معنای سرخوشی و نشاط و تفریح آنان است. غذای آنها تفاله ای ندارد پس نیازی به دفع ندارند. تنها چیز زائد در بدن بهشتیان عرق های معطر است که آزاردهنده نیست. لذت ها در اوج خود هستند و بهشتیان هیچ گاه از محیطی که در آن هستند خسته نمی شوند.
لباس های بهشتیان از حریر و سندس و استبرق است و به شکل رویشی از زمین به آنها می رسد و لباس جهنمیان از سرابیل که چیزی شبیه قیر است ساخته می شود. به طوری که این مایع از زمین فوران می کند و به تن آنها پاشیده می شود و بدن آنها را بد منظره می نماید.
بنا بر روایات گیاهان در بهشت مانند حیوانات در دنیا احساس داشته و آن را بروز می دهند. آنها خواسته ی مؤمنان را برآورده می کنند و از این کار لذت می برند.
مردان و زنان بهشتی سن و سالی کم داشته و همیشه در جوانی و شادابی به سر می برند.
زندگی دنیا با رنج و محنت و خوشی همراه است اما ماندگار نیست. اما انسان آگاه کسی است که برای زندگی آخرت تلاش کند که در آن جاودان است. انسان در این راه سرمایه های فراوانی دارد که باید از آن استفاده نماید. برخی از انسان ها در دنیا دچار غفلت می شوند و در لحظه ی مرگ آرزوی بازگشت به زندگی و جبران غفلت های گذشته ی خود را می کنند. اما در آن زمان دیگر دیر شده و فرصت ها تمام شده است. دنیا با همه ی نعمت هایش انسان را سیر نمی کند چرا که روح او کمال طلب است و طالب آخرت با نعمت هایی جاودان است. نعمت ها و عذاب های بهشت و جهنم با کیفیت و مقدار بالاتر از زمین وجود دارند. با توجه به آیات سوره ی واقعه بالای سر جهنمیان دود و زیر پایشان آتش است. غذای آنها زقوم است و جوانه ی درختان در جهنم مانند سر دیو است. آنها از آبهای جوشان کثیف می نوشند و به طور کلی همه چیز در آنجا متناسب با محیط می باشد.
در مقابل بهشتیان در کنار درختان بدون خار و آبشارهای ریزان به سر می برند و میوه هایی فراوان و تمام نشدنی برایشان فراهم است. آنها از انواع آشامیدنی ها ی بهشتی می نوشند و جام هایی مهر شده در دست دارند. نهرهایی که آب آن متعفن نمی شود و شیرهایی که طعم آن عوض نخواهد شد و آشامیدنی هایی خاص و متفاوت که در اختیارشان است. آنها جام ها را از یکدیگر می ربایند و این به معنای سرخوشی و نشاط و تفریح آنان است. غذای آنها تفاله ای ندارد پس نیازی به دفع ندارند. تنها چیز زائد در بدن بهشتیان عرق های معطر است که آزاردهنده نیست. لذت ها در اوج خود هستند و بهشتیان هیچ گاه از محیطی که در آن هستند خسته نمی شوند.
لباس های بهشتیان از حریر و سندس و استبرق است و به شکل رویشی از زمین به آنها می رسد و لباس جهنمیان از سرابیل که چیزی شبیه قیر است ساخته می شود. به طوری که این مایع از زمین فوران می کند و به تن آنها پاشیده می شود و بدن آنها را بد منظره می نماید.
بنا بر روایات گیاهان در بهشت مانند حیوانات در دنیا احساس داشته و آن را بروز می دهند. آنها خواسته ی مؤمنان را برآورده می کنند و از این کار لذت می برند.
مردان و زنان بهشتی سن و سالی کم داشته و همیشه در جوانی و شادابی به سر می برند.
تاکنون نظری ثبت نشده است