display result search
- 2085
- 1000
- 1000
- 1000
سیره زندگی حضرت فاطمه (س)، جلسه اول
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حسینی اراکی با موضوع "سیره زندگی حضرت فاطمه (س)"، سال 1395، حرم مطهر امام رضا (ع)
بحث ما راجع به اصول، ارکان و بنیاد های اساسی شخصیتی و خانوادگی صدیقه کبری (س) است. رسول اکرم (ص) در حدیثی می فرمایند: «خداوند اگر بر سر کسی منت بگذارد، به او محبت اهل بیت و بعد از آن ولایت ایشان را عنایت می فرماید و در این صورت همه خیرات عالم را یکجا در دامن او ریخته است». یونس بن ظبیان روایت می کند: «امام صادق (ع) از من پرسید: آیا می‌دانی که تفسیر فاطمه چیست؟ گفتم: مولای من! خودتان تفسیرش را بفرمایید. ایشان فرمودند: فاطمه (س) از هرگونه بدی و زشتی جدا شده بود (فطمت من الشر) و اگر مولی علی (ع) با او ازدواج نمی‌نمود، از ابتدای خلقت هیچ شخص هم‌تراز و صلاحیت داری برای ازدواج با او پیدا نمی‌شد». همچنین در روایت داریم که پیامبر (ص) خطاب به دخترشان فرمودند: «زهرا جان تو را کسی جز من و علی نشناخت». به همین دلیل است که با مطالعه و علم و سواد نمی شود به معرفت حقیقی رسید. معرفت یعنی آن شناخت عمیق باطنی که تبدیل به عقیده شود و به یقین برسد و این را باید خداوند به انسان عنایت کند.
حضرت فاطمه (س) بانویی بودند که اساس خلقت این عالم بر معرفت ایشان شکل گرفته است و هر آنچه در این عالم استقرار پیدا کرده است به خاطر وجود مبارک فاطمه زهرا (س) است و ایشان در دنیا و آخرت سرور زنان عالم هستند. امام صادق (ع) فرمودند: «مادر ما «صدیقه کبری» است؛ کسی که از اولِ خلقت این عالم تا خاتم و از خاتم تا روز قیامت هرچه در این عالم حیات و استقرار پیدا کرده است طُفیلی معرفت مادرمان زهرا(س) است».
در آیه 25 سوره ابراهیم خدای متعال وجود نورانی و مبارک اهل بیت (ع) را «شجره طیبه» به معنای «درخت پاک و طاهر» می نامد. امام محمدباقر (ع) فرمودند: «ریشه این درخت جدمان رسول خداست، تنه این درخت امیرالمؤمنین، اهل بیت و معصومین شاخه های این درخت و شیعیان هم برگ های این درخت مبارک هستند؛ ولی مادرمان زهرا (س) عنصر و ماده حیات بخش این شجره طیبه است.
هیچ پیامبری به تکامل نرسید مگر با اقرار به محبت فاطمه زهرا (س). پیامبر (ص) فرمودند: «خدای متعال قبل از آن که آسمان ها و زمین را بیافریند، دخترم فاطمه را از نور خالص خودش آفریده است». فاطمه یک حوریه ای است که خداوند به شکل بشر خلق کرده است و تسبیحات اربعه ای که در نماز می گوییم ذکری است که فاطمه (س) در عرش می‌گفتند. پیامبر فرمودند: «اگر نور فاطمه بر کسی بتابد، به نورِ ولایتِ پیامبر و اهل بیتش هدایت می شود».
بحث ما راجع به اصول، ارکان و بنیاد های اساسی شخصیتی و خانوادگی صدیقه کبری (س) است. رسول اکرم (ص) در حدیثی می فرمایند: «خداوند اگر بر سر کسی منت بگذارد، به او محبت اهل بیت و بعد از آن ولایت ایشان را عنایت می فرماید و در این صورت همه خیرات عالم را یکجا در دامن او ریخته است». یونس بن ظبیان روایت می کند: «امام صادق (ع) از من پرسید: آیا می‌دانی که تفسیر فاطمه چیست؟ گفتم: مولای من! خودتان تفسیرش را بفرمایید. ایشان فرمودند: فاطمه (س) از هرگونه بدی و زشتی جدا شده بود (فطمت من الشر) و اگر مولی علی (ع) با او ازدواج نمی‌نمود، از ابتدای خلقت هیچ شخص هم‌تراز و صلاحیت داری برای ازدواج با او پیدا نمی‌شد». همچنین در روایت داریم که پیامبر (ص) خطاب به دخترشان فرمودند: «زهرا جان تو را کسی جز من و علی نشناخت». به همین دلیل است که با مطالعه و علم و سواد نمی شود به معرفت حقیقی رسید. معرفت یعنی آن شناخت عمیق باطنی که تبدیل به عقیده شود و به یقین برسد و این را باید خداوند به انسان عنایت کند.
حضرت فاطمه (س) بانویی بودند که اساس خلقت این عالم بر معرفت ایشان شکل گرفته است و هر آنچه در این عالم استقرار پیدا کرده است به خاطر وجود مبارک فاطمه زهرا (س) است و ایشان در دنیا و آخرت سرور زنان عالم هستند. امام صادق (ع) فرمودند: «مادر ما «صدیقه کبری» است؛ کسی که از اولِ خلقت این عالم تا خاتم و از خاتم تا روز قیامت هرچه در این عالم حیات و استقرار پیدا کرده است طُفیلی معرفت مادرمان زهرا(س) است».
در آیه 25 سوره ابراهیم خدای متعال وجود نورانی و مبارک اهل بیت (ع) را «شجره طیبه» به معنای «درخت پاک و طاهر» می نامد. امام محمدباقر (ع) فرمودند: «ریشه این درخت جدمان رسول خداست، تنه این درخت امیرالمؤمنین، اهل بیت و معصومین شاخه های این درخت و شیعیان هم برگ های این درخت مبارک هستند؛ ولی مادرمان زهرا (س) عنصر و ماده حیات بخش این شجره طیبه است.
هیچ پیامبری به تکامل نرسید مگر با اقرار به محبت فاطمه زهرا (س). پیامبر (ص) فرمودند: «خدای متعال قبل از آن که آسمان ها و زمین را بیافریند، دخترم فاطمه را از نور خالص خودش آفریده است». فاطمه یک حوریه ای است که خداوند به شکل بشر خلق کرده است و تسبیحات اربعه ای که در نماز می گوییم ذکری است که فاطمه (س) در عرش می‌گفتند. پیامبر فرمودند: «اگر نور فاطمه بر کسی بتابد، به نورِ ولایتِ پیامبر و اهل بیتش هدایت می شود».
کاربر مهمان
کاربر مهمان