display result search
- 1255
- 1000
- 1000
- 1000
ولایت امام رضا علیه السلام
سخنرانی آیت الله علم الهدی، 1394
در طول تاریخ اسلام، در کنار توسعه ی قرآن و معارف دینی، مسئله ی دشمنی و عداوت با پیامبر به عنوان یک جریان نهادینه در حال افزایش روز افزون بود؛ به این معنی که ستم گری ها و مظالمی در راستای رویارویی با پیامبر (ص) بعد از رحلت او در مورد اولاد آن حضرت اجرا می شد. تمام دستاورد حکومت بنی امیه و بنی عباس را اگر در کنار هم قرار دهیم، دستاوردی جز امام کُشی و جنایت و ظلم و ستم نسبت به اولاد پیامبر نداشته اند. منتهی تفاوتی که در بین ستم گری بنی امیه و بنی عباس بود این است که جنایات بنی امیه از نوع سرکوب گری اهل بیت (ع) بوده ولی بنی عباس علاوه بر این که در سدد سرکوب ائمه (ع) بودند، به دنبال این بودند که اهل بیت را در جهت تثبیت قدرت خود استخدام کنند. علت انتقال امام رضا (ع) از مدینه به خراسان برای اجرای همین توطئه ی شیطانی مأمون بود که به عنوان واگذاری خلافت، امام رضا را به توس آوردند و خواستند مردم را بر این باور برسانند که حالا دیگر خلیفه، امام رضا (ع) است و بعد طی توطئه ای امام رضا را بکشند و خود مأمون دوباره به خلافت برسد و امامِ بعد از امام رضا بشود و خلافت و امامت بعد از امام رضا با هم آمیخته شود و جریان امامت برای همیشه سقوط کند. اما امام رضا (ع) نقشه ی شوم مأمون را نقش بر آب کرد. مأمون در توس مجلسی ترتیب داد و از همه ی بزرگان شهر دعوت کرد و خواست که خلافت را تقدیم امام رضا (ع) کند و گفت این خلافت حق شماست به شرطی که من هم خلیفه و جانشین شما باشم. امام رضا (ع) فرمودند: «ای مأمون، اگر این خلافت حقی است که خدا به تو داده است، تو نمی توانی به دیگری بدهی و اگر این خلافت خدایی نیست و چیزی است که مال تو نیست، چگونه می خواهی به دیگری ببخشی.» به اسمِ دادن خلافت به امام رضا، می خواستند امام رضا را به شهادت برسانند.
در نتیجه ائمه (ع) همه در راه مسائل سیاسی قدم نهادند و رنج کشیدند که ما به این برسیم که بینش سیاسی صحیح داشته باشیم، با ولایت زاویه نداشته باشیم و سرنوشت خود را به دست انسان زاویه دار با ولایت ندهیم.
در طول تاریخ اسلام، در کنار توسعه ی قرآن و معارف دینی، مسئله ی دشمنی و عداوت با پیامبر به عنوان یک جریان نهادینه در حال افزایش روز افزون بود؛ به این معنی که ستم گری ها و مظالمی در راستای رویارویی با پیامبر (ص) بعد از رحلت او در مورد اولاد آن حضرت اجرا می شد. تمام دستاورد حکومت بنی امیه و بنی عباس را اگر در کنار هم قرار دهیم، دستاوردی جز امام کُشی و جنایت و ظلم و ستم نسبت به اولاد پیامبر نداشته اند. منتهی تفاوتی که در بین ستم گری بنی امیه و بنی عباس بود این است که جنایات بنی امیه از نوع سرکوب گری اهل بیت (ع) بوده ولی بنی عباس علاوه بر این که در سدد سرکوب ائمه (ع) بودند، به دنبال این بودند که اهل بیت را در جهت تثبیت قدرت خود استخدام کنند. علت انتقال امام رضا (ع) از مدینه به خراسان برای اجرای همین توطئه ی شیطانی مأمون بود که به عنوان واگذاری خلافت، امام رضا را به توس آوردند و خواستند مردم را بر این باور برسانند که حالا دیگر خلیفه، امام رضا (ع) است و بعد طی توطئه ای امام رضا را بکشند و خود مأمون دوباره به خلافت برسد و امامِ بعد از امام رضا بشود و خلافت و امامت بعد از امام رضا با هم آمیخته شود و جریان امامت برای همیشه سقوط کند. اما امام رضا (ع) نقشه ی شوم مأمون را نقش بر آب کرد. مأمون در توس مجلسی ترتیب داد و از همه ی بزرگان شهر دعوت کرد و خواست که خلافت را تقدیم امام رضا (ع) کند و گفت این خلافت حق شماست به شرطی که من هم خلیفه و جانشین شما باشم. امام رضا (ع) فرمودند: «ای مأمون، اگر این خلافت حقی است که خدا به تو داده است، تو نمی توانی به دیگری بدهی و اگر این خلافت خدایی نیست و چیزی است که مال تو نیست، چگونه می خواهی به دیگری ببخشی.» به اسمِ دادن خلافت به امام رضا، می خواستند امام رضا را به شهادت برسانند.
در نتیجه ائمه (ع) همه در راه مسائل سیاسی قدم نهادند و رنج کشیدند که ما به این برسیم که بینش سیاسی صحیح داشته باشیم، با ولایت زاویه نداشته باشیم و سرنوشت خود را به دست انسان زاویه دار با ولایت ندهیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است