display result search
- 108
- 1000
- 1000
- 1000
در باب ازدواج، جلسه پنجم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «در باب ازدواج»، جلسه پنجم: امیال و خواسته ها، سال 1403
ازدواج‌های صدر اسلام صرفاً بر اساس امیال و خواسته‌ها بود، یعنی انسان به مثابه یک انسان ازدواج نمی‌کرد، انسان به مثابه یک حیوان ازدواج می‌کرد.
امروز هم که غرب می‌خواهد انسان را به حیوان تبدیل کند، برای همین خیلی به دوره جاهلیت نزدیک می‌شود، چون انسان نمی‌بیند و حیوان می‌بیند؛ یعنی حیوانی که غضب و شهوت و… دارد، نه انسانی که، نه صاحب روحی که، نه شیعه‌ی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه که آدم هم هست و غریزه دارد.
وقتی اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین می‌خواستند این مسیر را اصلاح کنند، به چند جهت شرایط این امر نبود، یا در تقیّه بودند، گاهی تقیّه‌ها برای حفظ جان است، گاهی تقیّه‌ها مداراتی است و برای تربیت. اگر یک نفر کلاً در همه‌ی امور خلاف همه زندگی کند، مردم دیگر او را از خودشان نمی‌بینند، لذا بخشی از زندگی پیامبر اکرم و ائمه علیهم صلوات الله در عرف آن زمان، مانند شیوه‌ی ساخت خانه و… مانند مابقی جامعه بود، یعنی به این راحتی عرفیات را بهم نمی‌زنند، چون باید از همان سنخ باشند. مسلّماً حرام مرتکب نمی‌شدند اما گاهی ممکن بود در آن دوره به جهات و حکمت‌هایی که شاید ما بعضی از آن‌ها را هم متوجّه نشویم، به شیوه‌ی همان مردم زندگی کنند. آنچه پیامبر و امیرالمؤمنین و اهل‌بیت علیهم صلوات الله را متمایز می‌کرد، توحید و بندگی و انفاق مخفیانه و نماز شب و چشم‌پاکی و… بود، اما ممکن بود در ازدواج‌شان، چون در آن دوره بجهت اینکه جنگ هم زیاد بود و مردها به سفر می‌رفتند و کشته می‌شدند و… بعضی‌ها حدس زده‌اند که تعداد خانم‌ها از آقایان بیشتر بود، و در آن دوره و شرایط آن دوره زندگی یک خانم وابسته به ازدواج او بود، عمدتاً مردها به همین جهت متعدد ازدواج می‌کردند، بعضی از این ازدواج‌ها هم همین ازدواج‌های عرفی بود، حرام نبود ولی مانند ازدواج پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم با امّ المؤمنین حضرت خدیجه سلام الله علیها نبود، مانند ازدواج هر امام ما با آن همسری که از او امام بعدی به دنیا آمده است نبود؛ اگر می‌خواستند همه‌ی ازدواج‌هایشان هم اینطور باشد، این امر از جهت امنیتی هم خطر داشت.
ازدواج‌های صدر اسلام صرفاً بر اساس امیال و خواسته‌ها بود، یعنی انسان به مثابه یک انسان ازدواج نمی‌کرد، انسان به مثابه یک حیوان ازدواج می‌کرد.
امروز هم که غرب می‌خواهد انسان را به حیوان تبدیل کند، برای همین خیلی به دوره جاهلیت نزدیک می‌شود، چون انسان نمی‌بیند و حیوان می‌بیند؛ یعنی حیوانی که غضب و شهوت و… دارد، نه انسانی که، نه صاحب روحی که، نه شیعه‌ی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه که آدم هم هست و غریزه دارد.
وقتی اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین می‌خواستند این مسیر را اصلاح کنند، به چند جهت شرایط این امر نبود، یا در تقیّه بودند، گاهی تقیّه‌ها برای حفظ جان است، گاهی تقیّه‌ها مداراتی است و برای تربیت. اگر یک نفر کلاً در همه‌ی امور خلاف همه زندگی کند، مردم دیگر او را از خودشان نمی‌بینند، لذا بخشی از زندگی پیامبر اکرم و ائمه علیهم صلوات الله در عرف آن زمان، مانند شیوه‌ی ساخت خانه و… مانند مابقی جامعه بود، یعنی به این راحتی عرفیات را بهم نمی‌زنند، چون باید از همان سنخ باشند. مسلّماً حرام مرتکب نمی‌شدند اما گاهی ممکن بود در آن دوره به جهات و حکمت‌هایی که شاید ما بعضی از آن‌ها را هم متوجّه نشویم، به شیوه‌ی همان مردم زندگی کنند. آنچه پیامبر و امیرالمؤمنین و اهل‌بیت علیهم صلوات الله را متمایز می‌کرد، توحید و بندگی و انفاق مخفیانه و نماز شب و چشم‌پاکی و… بود، اما ممکن بود در ازدواج‌شان، چون در آن دوره بجهت اینکه جنگ هم زیاد بود و مردها به سفر می‌رفتند و کشته می‌شدند و… بعضی‌ها حدس زده‌اند که تعداد خانم‌ها از آقایان بیشتر بود، و در آن دوره و شرایط آن دوره زندگی یک خانم وابسته به ازدواج او بود، عمدتاً مردها به همین جهت متعدد ازدواج می‌کردند، بعضی از این ازدواج‌ها هم همین ازدواج‌های عرفی بود، حرام نبود ولی مانند ازدواج پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم با امّ المؤمنین حضرت خدیجه سلام الله علیها نبود، مانند ازدواج هر امام ما با آن همسری که از او امام بعدی به دنیا آمده است نبود؛ اگر می‌خواستند همه‌ی ازدواج‌هایشان هم اینطور باشد، این امر از جهت امنیتی هم خطر داشت.
تاکنون نظری ثبت نشده است