display result search
- 233
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه سی ام
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه سی ام، سال 1402
برای انجام یک عمل، ابتدا تصوری از آن عمل در قوه خیال ما ایجاد می شود، سپس تصدیق به فایده می کنیم و بعد از آن، در انسان میل ایجاد می شود. همچنین گفتیم که خداوند برخی از میل ها را در وجود انسان به صورت فطری قرار داده است و لازم نیست ما این میل را ایجاد بکنیم، کاری که ما باید انجام بدهیم این است که آنها را شکوفا و تقویت کنیم.
یکی از مهمترین میل هایی که در وجود همه ما به صورت فطری وجود دارد، میل به خداپرستی است؛ البته وجود این میل در بیشتر مردم، از آنجا که به آن توجهی ندارند و نکوشیده اند که آن را تقویت و پرورش بدهند، به صورت نیمه آگاهانه است. اما به هرحال گرایش به خداپرستی میلی فطری، بسیار شدید و عالی است.
مرحوم آیت الله مصباح در کتاب خداشناسی می فرماید: انسان دوست دارد که در مقابل محبوبش کرنش و تواضع کند؛ هرچه محبت و معرفت به محبوب بیشتر شود و هرچه محبوب مهمتر و دارای کمالات بیشتری باشد، این میل به کرنش و تواضع نیز بیشتر می شود. ممکن است انسان کسی را به همین اندازه دوست داشته باشد که وقتی به جلسه می آید نگاهی به او بیندازد و از دیدنش لذت ببرد، ممکن است این علاقه و محبت بیشتر باشد و وقتی وارد می شود، دستی هم برایش تکان بدهد، اما اگر این محبت و علاقه شدیدتر بشود، وقتی وارد می شود ناخودآگاه مقابلش می ایستد؛ اصلا نیاز نیست که تصمیم بگیرد و اراده کند و بیندیشد که حالا بلند بشوم یا نشوم، ناخودآگاه وقتی انسان به کسی علاقه شدید دارد، در مقابلش بلند می شود. البته این ایستادن نیز مصادیقی دارد؛ گاهی فقط برای عرض ادب است، اما گاهی از شدت علاقه است ،دیگر سر از دست نمی شناسد تا محبوب می آید، بلند می شود. اگر این علاقه بیشتر بشود، بلند می شود، او را در آغوش می گیرد و می بوسد. اگر این علاقه شدیدتر شود، گاهی دلش می خواهد که در مقابلش دست بر سینه بگذارد و مقابلش خم شود؛ حتی در حد رکوع تعظیم بکند. البته ممکن است کسی کمالات را اشتباه ببیند. برای مثال ممکن است کسی کمال را در ثروت یا قدرت ببیند و در مقابل صاحبان آنها از خود کرنش نشان بدهد. اما به طور کلی این میل فطری در انسان وجود دارد که در مقابل محبوب از خود کرنش نشان می دهد و هرچه این محبت بیشتر بشود، این کرنش و تواضع نیز بیشتر می شود.
برای انجام یک عمل، ابتدا تصوری از آن عمل در قوه خیال ما ایجاد می شود، سپس تصدیق به فایده می کنیم و بعد از آن، در انسان میل ایجاد می شود. همچنین گفتیم که خداوند برخی از میل ها را در وجود انسان به صورت فطری قرار داده است و لازم نیست ما این میل را ایجاد بکنیم، کاری که ما باید انجام بدهیم این است که آنها را شکوفا و تقویت کنیم.
یکی از مهمترین میل هایی که در وجود همه ما به صورت فطری وجود دارد، میل به خداپرستی است؛ البته وجود این میل در بیشتر مردم، از آنجا که به آن توجهی ندارند و نکوشیده اند که آن را تقویت و پرورش بدهند، به صورت نیمه آگاهانه است. اما به هرحال گرایش به خداپرستی میلی فطری، بسیار شدید و عالی است.
مرحوم آیت الله مصباح در کتاب خداشناسی می فرماید: انسان دوست دارد که در مقابل محبوبش کرنش و تواضع کند؛ هرچه محبت و معرفت به محبوب بیشتر شود و هرچه محبوب مهمتر و دارای کمالات بیشتری باشد، این میل به کرنش و تواضع نیز بیشتر می شود. ممکن است انسان کسی را به همین اندازه دوست داشته باشد که وقتی به جلسه می آید نگاهی به او بیندازد و از دیدنش لذت ببرد، ممکن است این علاقه و محبت بیشتر باشد و وقتی وارد می شود، دستی هم برایش تکان بدهد، اما اگر این محبت و علاقه شدیدتر بشود، وقتی وارد می شود ناخودآگاه مقابلش می ایستد؛ اصلا نیاز نیست که تصمیم بگیرد و اراده کند و بیندیشد که حالا بلند بشوم یا نشوم، ناخودآگاه وقتی انسان به کسی علاقه شدید دارد، در مقابلش بلند می شود. البته این ایستادن نیز مصادیقی دارد؛ گاهی فقط برای عرض ادب است، اما گاهی از شدت علاقه است ،دیگر سر از دست نمی شناسد تا محبوب می آید، بلند می شود. اگر این علاقه بیشتر بشود، بلند می شود، او را در آغوش می گیرد و می بوسد. اگر این علاقه شدیدتر شود، گاهی دلش می خواهد که در مقابلش دست بر سینه بگذارد و مقابلش خم شود؛ حتی در حد رکوع تعظیم بکند. البته ممکن است کسی کمالات را اشتباه ببیند. برای مثال ممکن است کسی کمال را در ثروت یا قدرت ببیند و در مقابل صاحبان آنها از خود کرنش نشان بدهد. اما به طور کلی این میل فطری در انسان وجود دارد که در مقابل محبوب از خود کرنش نشان می دهد و هرچه این محبت بیشتر بشود، این کرنش و تواضع نیز بیشتر می شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است