display result search
- 241
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه بیست و نهم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه بیست و نهم، سال 1402
سیر اعمال ما به این گونه است که ابتدا صورتی از یک عملی در قوه خیالمان ایجاد می شود، سپس ما برای آن صورت، تصدیق به فایده می کنیم و تصدیق به فایده، میل و انگیزه ایجاد می کند. مشکل این است که گاهی با اینکه برای عملی فایده ای در نظر گرفته ایم و میل و انگیزه نیز در ما ایجاد شده است، اما باز عمل را انجام نمی دهیم. در اینجا تعارض میل های انسانی مطرح می شود .گاهی دو میل با هم شکوفا می شوند و در مقابل هم قرار گرفته و بین آنها تعارض پیدا می شود. این خصوصیت انسان است. ملائکه این طور نیستند. در ملائکه بیش از یک میل به فعلیت نمی رسد، اما انسان اختیار دارد و انتخابگر است و از این رو در او امیال متفاوت شکوفا می شود که با هم تعارض دارند و نمی توان همه را با هم ارضاء کرد. این است که باید یکی از آنها را ارضا کند.
مسئله سرنوشت ساز این است که انسان در مقام تعارض دومی کدام طرف را ترجیح بدهد. برخی از امیال خطرناک است؛ انسان میل به قدرت، شهرت و جاه و مقام دارد و می خواهد اینها را برای خودش حفظ کند و از آن طرف هم مفاسدی پیدا می شود و نمی داند در مقام تعارض چه کار کند. ما انسان ها دائماً با این مسئله درگیر هستیم؛ شاید هر روز و هر ساعت گرفتار این تعارض امیال هستیم و باید تصمیم بگیریم. عوامل بسیاری در این مسئله مؤثر هستند.
یکی از چیزهایی که در مقام تعارض دومی اثر می کند، تنبلی است. انسان به صورت طبیعی به دنبال راحت طلبی است و حالِ سختی، ریاضت و زحمت را ندارد و در مقام تعارض بین دو کار، آنکه راحت تر است را انتخاب می کند. راحت طلبی باعث می شود که انسان در مقام تعارض دومی ، توجه نکند که کدام طرف عاقبت بخیری او را به دنبال دارد و آنکه راحتتر است را انتخاب کند. گاهی انسان می خواهد دستور خدا را انجام بدهد، اما راحت طلبی نمی گذارد. برای مثال کسی نیست که بگوید من از نماز شب بدم می آید، همه دوست دارند و میخواهند نمازشب بخوانند، اما عمده دلیل اینکه موفق به انجام آن نمی شوند این است که برایشان سخت است که از بستر گرم و نرم خود بلند شوند .حال نمازشب امری مستحب است، اما گاهی این تنبلی به واجبات و محرمات نیز سرایت میکند.
سیر اعمال ما به این گونه است که ابتدا صورتی از یک عملی در قوه خیالمان ایجاد می شود، سپس ما برای آن صورت، تصدیق به فایده می کنیم و تصدیق به فایده، میل و انگیزه ایجاد می کند. مشکل این است که گاهی با اینکه برای عملی فایده ای در نظر گرفته ایم و میل و انگیزه نیز در ما ایجاد شده است، اما باز عمل را انجام نمی دهیم. در اینجا تعارض میل های انسانی مطرح می شود .گاهی دو میل با هم شکوفا می شوند و در مقابل هم قرار گرفته و بین آنها تعارض پیدا می شود. این خصوصیت انسان است. ملائکه این طور نیستند. در ملائکه بیش از یک میل به فعلیت نمی رسد، اما انسان اختیار دارد و انتخابگر است و از این رو در او امیال متفاوت شکوفا می شود که با هم تعارض دارند و نمی توان همه را با هم ارضاء کرد. این است که باید یکی از آنها را ارضا کند.
مسئله سرنوشت ساز این است که انسان در مقام تعارض دومی کدام طرف را ترجیح بدهد. برخی از امیال خطرناک است؛ انسان میل به قدرت، شهرت و جاه و مقام دارد و می خواهد اینها را برای خودش حفظ کند و از آن طرف هم مفاسدی پیدا می شود و نمی داند در مقام تعارض چه کار کند. ما انسان ها دائماً با این مسئله درگیر هستیم؛ شاید هر روز و هر ساعت گرفتار این تعارض امیال هستیم و باید تصمیم بگیریم. عوامل بسیاری در این مسئله مؤثر هستند.
یکی از چیزهایی که در مقام تعارض دومی اثر می کند، تنبلی است. انسان به صورت طبیعی به دنبال راحت طلبی است و حالِ سختی، ریاضت و زحمت را ندارد و در مقام تعارض بین دو کار، آنکه راحت تر است را انتخاب می کند. راحت طلبی باعث می شود که انسان در مقام تعارض دومی ، توجه نکند که کدام طرف عاقبت بخیری او را به دنبال دارد و آنکه راحتتر است را انتخاب کند. گاهی انسان می خواهد دستور خدا را انجام بدهد، اما راحت طلبی نمی گذارد. برای مثال کسی نیست که بگوید من از نماز شب بدم می آید، همه دوست دارند و میخواهند نمازشب بخوانند، اما عمده دلیل اینکه موفق به انجام آن نمی شوند این است که برایشان سخت است که از بستر گرم و نرم خود بلند شوند .حال نمازشب امری مستحب است، اما گاهی این تنبلی به واجبات و محرمات نیز سرایت میکند.
تاکنون نظری ثبت نشده است